ترجیح می‌دم یه جوونه امید بمونه برای جوونای ناامید. اینکه قصه‌اى بگیم از جفایى که به مردم این سرزمین شده و جهان سکوت کرده دربرابرش. قصه‌ای که حتی بیش‌تر مردم خودمون ازش بی‌خبرن! من بابت حضور در جشن و شادی و فرش قرمز عذرخواهى کردم، واسه خاطر جوونایی که ریشه در خاک ما داشتن و ابر شدن وسط آسمون تهرون. من خودم رو از شرکت در یک جشن خصوصى محروم کردم وسط عزای عمومی و... ازت ممنونم بابت اظهار لطفت به من هنگام دریافت سیمرغم. ولى اینکه به‌قول تو در تمام‌مدت جشنواره در کنار فیلم خودمون بودم و تمام‌قد ازش حمایت کردم، کمترین وظیفه منِ بازیگر هست، تا تلاش کنم هر چه بیشتر صداى بی‌صداى «قادر مولان‌پور» رو به گوش مردم برسونیم. اصلاً مگه تو گپ‌و‌گفتامون همیشه همین‌ها رو نمی‌گفتیم؟! به اون دوستانى هم که دارن این روزا ناشیانه تلاش می‌کنن حواس‌پرتی درست کنن، بگو «داداش!‌داری اشتباه می‌زنی!» کدوم تحریم؟! تحریم فیلمم؟! تحریم اون‌همه زحمت و تلاش؟! بهشون بگو شما که خودتون الهه تحریم هستین، شما دیگه چرا؟! فاجعه بمباران شیمیایی سردشت و فاجعه سقوط هواپیمای اوکراینی، هر دوش اشک منو درمیاره. من که گریه‌هامو تحریم نکرده بودم، خنده‌هامو تحریم کردم. ‌
بخشی از نامه پیمان معادی به محمدحسین مهدویان

حجت‌الله ایوبی
دبیرکل کمیسیون ملی یونسکو‌
نگاه من به این انتخابات از دو منظر است، نخستین مسأله‌ای که نباید از آن غفلت کرد به خود اصل انتخابات بازمی گردد؛ پدیده‌ای که مهم‌ترین نماد مشارکت سیاسی در جهان فعلی به شمار می‌آید. آنچنان که حتی اغراق نیست اگر آن را اثرگذارترین نوع مشارکت مردمی بدانیم؛ از همین رو اصل انتخابات و اینکه ملتی قادر به بیان گفته‌های خود پای صندوق رأی باشند اتفاق بسیار ارزشمندی است. این دستاوردی بزرگ و از سویی تمرینی مهم برای حرکت به سوی مردمسالاری و دموکراسی است. بیش از چهل سال از آغاز تمرین مان برای حرکت به این سو می‌گذرد، چهل سالی که برخلاف اعداد و ارقام ظاهری چندان طولانی نیست و به رغم همه چالش‌ها، کم کاری‌ها، نگرانی‌ها و نارضایتی‌هایی که می‌تواند در روند انتخابات وجود داشته باشد، اصل این دستاورد اتفاق مهمی است. این مسأله بویژه در منطقه جغرافیایی خاصی که کشورمان در آن قرار گرفته، منطقه استبداد زده‌ای که برای قرن‌ها تحت سلطه نظام‌های دیکتاتوری مختلفی بوده بیش از پیش اهمیت پیدا می‌کند. اینکه مردم ما بعد از وقوع انقلابی بزرگ به چنین دستاوردی دست پیدا کرده‌اند اتفاق کمی نیست که آن را نادیده بگیریم. بنابراین این اصل بزرگ و از سویی خود بحث مشارکت را باید امری با ارزش در حفظ این رهاورد بدانیم، امیدوارم از این فرصت برای به سرانجام رساندن مشقی که سال هاست به تمرین آن مشغول هستیم بهره بگیریم. نکته مهم دیگری که نباید از آن غافل شد این است که خود مجلس از جایگاه مهمی برخوردار است، بنده به عنوان یکی از مدیران اجرایی که همواره در عرصه‌های فرهنگی مشغول فعالیت بوده‌ام از عرصه سینما گرفته تا مسئولیت فعلی‌ام در کمیسیون ملی یونسکو، رفت و آمد بسیاری به مجلس داشته ام. در پی همین رفت و آمدها که بخش عمده‌ای از آن به زمان حضورم در معاونت سینمایی بازمی گردد به وضوح دریافته‌ام که حضور چهره‌های فرهنگی و آشنا به هنر چقدر باعث دلگرمی و پیشبرد کارها خواهد بود. همه مردم عزیزی که به دنبال تصمیم‌گیری برای رأی دادن به کاندیداهای مورد نظر خود هستند بدانند که در فهرست مورد نظرشان حتماً به ضرورت وجود چنین افرادی هم توجه داشته باشند. ضرورت این مسأله تا جایی است که حتی اگر یک فرد دلسوز و آگاه به فرهنگ و هنر نیز به کمیسیون فرهنگی یا دیگر کمیسیون‌های مجلس راه پیدا کند تأثیر زیادی در درک مشکلات فعالان این عرصه‌ها و کمک به حل آنها ایفا خواهد کرد. از سوی دیگر افرادی که برخوردار از سوابق خوبی هستند و حتی تحصیلات مرتبط یا سوابق کاری فرهنگی- هنری دارند انتخاب‌های خوبی برای این مجلس خواهند بود. حواسمان به این مسأله باشد که هیچ کدام از نمایندگانی که به مجلس راه پیدا می‌کنند را نباید به عنوان تنها یک فرد دید، هر یک از اینها می‌توانند دست به اقدامات بسیاری بزنند و اثرگذاری قابل ملاحظه‌ای در حرکت به سوی ایرانی بهتر ایفا کنند. تردیدی نیست که نرفتن به سوی صندوق رأی و قهر کردن از انتخابات آن هم به دلیل مسائل و مشکلات مقطعی و اتفاقاتی که متعلق به این روزهاست به نفع هیچ یک از ما نیست. فراموش نکنیم که این قهر کردن لطمه بزرگی برای حرکت کشورمان به سوی مردمسالاری را به دنبال خواهد داشت و قادر به دور کردن مان از پروژه توسعه و پیشرفت، حتی فراتر از مسائل سیاسی خواهد بود و ما را برای سال‌ها به عقب خواهد کشید. به هر حال افرادی که برای حضور در این انتخابات تأیید صلاحیت شده‌اند مراحل مختلفی را پشت سر گذاشتند که نام آنان به فهرست نامزدها راه پیدا کند. به‌طور قطع قادر به انتخاب افراد اثر‌گذاری میان نامزدهای فعلی خواهیم بود، افرادی که بویژه در حوزه فرهنگ و هنر که بخش تخصصی فعالیت‌های افرادی همچون من را شامل می‌شود عملکرد خوبی داشته باشند. من هم مانند همه عزیزانی که مهم‌ترین دغدغه شان پیشرفت ایران عزیزمان هست و رؤیاهای بسیاری هم برای سربلندی ایران و ایرانیان دارند جمعه پای صندوق رأی می‌روم؛ چشم به راه حضور پرشور مردم پای صندوق‌های رأی هستیم. امیدوارم مردم در انتخاب‌های خود به ضرورت حضور افراد صالح و آگاه در مجلس توجه داشته باشند.‌

رضا سرشار
نویسنده‌
در وهله اول باید این نکته را یادآور شد که در اکثر موقعیت‌ها مردم جلوتر از هنرمندان و حتی دولتمردان هستند اما به‌هر صورت برخی از هنرپیشگان تبعیت می‌کنند و به آنها توجه دارند. بسیاری از این چهره‌ها پیش از انقلاب یا حضور نداشتند و متولد در همین نظام هستند یا هنوز به عرصه هنر نرسیده بودند و به‌هر روی هر آبرو و مکنت مالی و هر چه دارند از صدقه سر نظام دارند و معلوم نیست اگر انقلاب نمی‌شد عرصه برای رشد  برخی از این افراد فراهم می‌شد یا نه. پس با این مقدمه؛ باید گفت که هنرمندان، مدیون این نظام و مردم هستند که ولی نعمت‌های آنها به حساب می‌آیند و بدون مردم آنها نمی‌توانستند جا و جایگاهی داشته باشند. یکی از موقعیت‌هایی که می‌توانند کمی از دینی که بر عهده آنهاست را ادا کنند و هیچ هزینه‌ای هم برایشان ندارد، همین موقعیت‌هایی مانند انتخابات است. فقط کافی است زبانشان را به کار ببرند و مردم را نسبت به لزوم شرکت در انتخابات آگاه کنند و با بخشی از بدنه مردم که از آنها تبعیت می‌کنند و حرف شنوی دارند صحبت کنند. ما به مسئولان نظام اعتماد داریم و معتقدیم که آرای ما صیانت می‌شود و آن چیزی از صندوق بیرون خواهد آمد که ما به صندوق انداخته‌ایم و... پس باید از این حق خود دفاع کنیم و اگر چنین نکنیم به خودمان لطمه زده‌ایم. انتخابات کم یا زیاد برگزار می‌شود و عده‌ای با رأی کم یا زیاد به مجلس می‌روند و مقدرات ما را در عرصه قانون‌گذاری به مدت چهارسال در دست خواهند داشت و در کنار این، ‌افرادی که به مجلس راه پیدا خواهند کرد ممکن است در قدم‌های بعدی پست‌های مهم‌تری در نظام به دست بیاورند و به‌همین دلیل هم باید در انتخاب‌ها دقت زیادی صورت بگیرد. بنابراین نهایت بی‌بصیرتی است که انسان از چنین حق بزرگی استفاده نکند و با دست خودش، خودش را از این حق محروم کند. اینکه عده‌ای مدام در حوزه مشکلات کشور دنبال مقصر می‌گردند را باید متوجه بی‌توجهی خودشان به سرنوشت کشور دانست و هر گله‌ای وجود دارد باید از خودمان داشته باشیم. مگر مسئولان مملکت غیر از منتخبان ما هستند؟! حال ممکن است فرد مورد نظر من پیروز انتخابات نبوده و... اما در نهایت وقتی همه چیز و اکثر انتخاب‌ها در پروسه سیاسی کشور از صندوق رأی بیرون می‌آید، پس اگر فلان مسئول ناکارآمد است و گله‌ای نسبت به او می‌شود باید این گله را از زاویه دیگری به خود افراد متوجه دانست که به فرد ناکارآمدی رأی داده‌اند. نظام ما، نظام مردم‌سالار دینی است و به‌صورت میانگین سالی یک انتخابات در کشور ما برگزار شده و باید به این مسأله افتخار کرد و اگر حاصل این انتخابات، به لحاظ کارکردی موفق عمل نکرده‌ حاصل بی‌توجهی و انتخاب بد ماست. پس برای اینکه بعداً خودمان را سرزنش نکنیم که چرا در انتخابات شرکت نکرده‌ایم یا چرا به فرد لایقی رأی نداده‌ایم و هم برای اینکه بتوانیم به مردم خود پاسخگو باشیم وظیفه ملی و دینی و انقلابی به گردن ماست که در این مقاطع مهم باید در انتخابات شرکت کرد و مهم نیست که چه انتخابی وجود دارد و هر کسی نظرش به چه نامزدی نزدیک است اما باید در این مسیر حتماً مشورت کرد تا در نهایت به فرد یا افرادی رسید که انتخاب‌های اصلحی هستند و می‌توانند به پیشبرد کشور، در عرصه قانونگذاری خدمت کنند و نماینده شایسته‌ای برای مردم باشند. پس همه با هم باید در یک وحدت عمومی، نسبت به سرنوشت خود تأثیرگذار باشیم و فردا در صف‌هایی مانندهمیشه طولانی به افرادی که درباره‌شان تحقیق کرده و تصمیم عقلی به انتخاب کردنشان گرفته‌ایم رأی بدهیم.

اسماعیل آذر
شاعر و استاد دانشگاه
درطول تاریخ ایران ثابت شده که نمایندگان می‌توانند چه اهمیت فوق‌العاده‌ای برای مردم و نظام داشته باشند. نمایندگان نباید بیش از آنکه به یاد مردم باشند، برای خودشان گام بردارند و از منافع خودشان دفاع کنند. آنها حافظ منافع ملت هستند. کسانی که پیش‌تر در مجلس بوده‌اند حتماً خدماتی هم داشته‌اند و عملکرد خیلی از آنها خدوم و مفید بوده ولی اصولاً کسانی که خود را برای نمایندگی مجلس شورای اسلامی آماده می‌کنند باید بدانند مجلس محل خدمت است و اگر برکتی در زندگی نمایندگان باشد، برای این است که گام هایشان را برای خدا و در مسیر اعتلای حقوق مردم بر می‌دارند.
اگر دین و ایمان درسینه همه ما مستحکم گردد آن گاه مجلس ما و حتی به تبع آن وزارتخانه‌های ما گام‌های استوار و درست برمی دارند؛ اگرچه مسأله مجلس و نمایندگان آن همیشه برای ملت حائز اهمیت بوده اما این باردرحقیقت آنها نقش پررنگ تری در آینده کشور خواهند داشت. من حتی در شهر خودم، اصفهان می‌بینم کسانی که کمترین بهره را برای مردم نداشته‌اند باردیگر داوطلب شده‌اند. از آنها انتظار می‌رود اول از همه جانب انصاف را رعایت کنند؛ سپس کار مجلس را به‌عنوان یک شغل انتخاب ننمایند بلکه به‌عنوان بزنگاهی برای اعتلا و ارتقای مردم بدانند؛ و سرانجام در رأس امور، وحدت و توجه به رهنمودهای رهبرعزیز انقلاب را فراموش نکنند و بدانند خواهران، برادران و فرزندان این میهن کسان خود آنها و دیگرانند. در این صورت است که دعای خیر مردم همیشه همراه آنها خواهد بود.
در نتیجه، این بار من رجاء واثق دارم که مجلسی با نقش آفرینی بهتر، علمی‌تر و موظف‌تر خواهیم داشت. اگر شما به گزارش‌های مردم درارتباطات جمعی و فضاهای مجازی نگاه کنید خواهید دید میانگین سخن همه یک جمله است «به فکرمردم باشید»؛ یعنی به مجلس شورای اسلامی قدم بگذارید، همچنان که با نیت خیر قدم گذاشته‌اید و گام بردارید همچنان که در راه خدا گام برداشته‌اید. بعید می‌نماید کسی خدا را فرارو داشته باشد، وحدت ملی را در نظر بگیرد و جز خدا، مردم و نظام اندیشه دیگری بورزد. من به‌عنوان یک ایرانی مسلمان و هموطن از بن دل دعا می‌کنم که هرآنچه خیر است خداوند منان درمسیر راه همه ما قرار بدهد و این جمله ابوحامد امام محمد غزالی را می‌گویم تا همه ما به آن بیندیشیم؛ تمام مصیبت جوامع محصول اندیشه افراد بی‌ایمان است.‌‌

اسماعیل امینی
‌ شاعر و استاد دانشگاه
طی نیم قرن اخیر کشورمان با مقاطع دشوار متعددی روبه‌رو شده و مردم هر از چندی شرایط دشواری را تجربه کرده‌اند؛ از جنگ تحمیلی عراق علیه ایران گرفته تا ناآرامی‌های منطقه و حتی تحریم‌های سیاسی که هر چند وقت به شدت آن افزوده می‌شود. با این حال مردم هرگاه مسئولان تلاشی در جهت صحبت به زبان آنان نشان داده‌اند همراهی کرده‌اند. اینکه باید رأی داد یا حضور در انتخابات از شاخصه‌های دستیابی به دموکراسی‌است را من دانشگاهی می‌دانم و قبول دارم اما مردم عادی که اینها را نمی‌دانند! در روزگار فعلی که شرایط به سختی سپری می‌شود حداقل کاری که مسئولان در هر طیف و جایگاهی باید انجام دهند این است که به زبان مردم سخن بگویند. وقتی مردم با افرادی طرف باشند که گویا حتی از درد آنان خبر ندارند طبیعی‌است که دلسردی بر آنان حاکم شود. ای کاش حداقل به بهانه همین انتخابات و حرف و حدیث‌هایی که شنیده می‌شود مسئولان از خود بپرسند چه کرده‌ایم که مردم دلسرد شده‌اند. این نخستین قدم و مهم‌ترین کار برای حرکت به سوی دموکراسی‌است. نمی‌شود که هر اتفاقی رخ می‌دهد را به گردن مردم بیندازند و خود از مسئولیت شانه خالی کنند. به مجلس‌های گذشته نگاه کنید! اینکه من نوعی وقتی به تماشای جلسات علنی مجلس می‌نشینم می‌بینیم که نمایندگان به هر چیزی توجه دارند جز صحبت‌های دیگر همکاران خود یعنی فاجعه. اینکه فلان نماینده به جای حضور واقعی و دلسوزانه کل جلسه مشغول جست‌و‌جو در تلفن همراه خود است یا آن یکی کتاب می‌خواند و حتی چرت می‌زند نتیجه‌ای جز بی‌اعتمادی ندارد. اینکه به جای تعامل با یکدیگر با پرخاشگری رفتار می‌کنند و برخوردهای آنچنانی نشان می‌دهند و دستاویزی برای شبکه‌های مجازی می‌شود نشان از بی‌توجهی به وظیفه‌شان دارد. امیدوارم حداقل در مجلس آینده کمتر شاهد چنین رفتارهایی باشیم؛ دیگر وقت آن شده که مسئولان به سوی مردم گام بردارند و تلاش هرچند مختصر برای سخن گفتن به زبان مردم به خرج بدهند. حرکت واقعی به سوی عدالت و دموکراسی زمانی معنا پیدا می‌کند که وقتی من شهروند قدم به فلان اداره گذاشتم حس غریبگی نداشته باشم نه اینکه به‌دنبال پیدا کردن فلان آشنا برای انجام کاری که حل آن وظیفه فردی‌است که آن سوی میز نشسته است باشم. شاید باورتان نشود اما چند ماه قبل برای حق‌الزحمه یک میلیون و 200 هزار تومانی تدریس من حداقل دو هفته‌ای ناچار به رفت و آمد به سازمان امور مالیاتی شدم. آنقدر این رفت و آمد بی‌حاصل بود که گفتم همه این مبلغ را می‌دهم پرونده را متوقف کنید تا بیش از این گرفتار نشوم، گفتند نمی‌شود؛ جالب است که آخر هم گفتند که اشتباه شده است. اینها مواردی‌است که حتی فراتر از تشویق مردم برای شرکت در انتخابات باید برای آنها گام برداشت؛ ای کاش مسئولان ما بفهمند که باید چند پله‌ای به سوی مردم پایین آمده و حال آنان را درک کنند. اینکه فلان نماینده مجلس اهمیت جایگاهی که بر آن نشسته را آنقدر به شوخی بگیرد که عکس سلفی بگیرد که نمی‌شود. بسیاری از هم نسلان من در آن هشت سال جنگ تحمیلی شهید شدند تا اگر هر یک از ما به منصب‌های دولتی - حکومتی دست پیدا کردیم از وظیفه‌مان غافل نشویم. اصلاً چرا راه دور برویم همین ماجرای شهادت شهید سلیمانی نشان داد که مردم وقتی کسی به زبان آنان صحبت کند او را همراهی می‌کنند، وگرنه برای حضورمردم در تشییع جنازه‌اش چه برای آن تبلیغ می‌شد و چه نمی‌شد اهمیتی نداشت و می‌رفتند؛ مردم صداقت را درک می‌کنند، آنان حرف کسی که زبان آنان را می‌داند می‌فهمند و در چنین شرایطی حتی حاضر به تحمیل سختی‌ها می‌شوند. وقت آن شده که مسئولان کشور این نکته را به خود یادآوری کنند.‌

محسن علی اکبری
تهیه‌کننده سینما‌
در هر کشوری مشکلات اقتصادی سیاسی، اجتماعی و... وجود دارد. همین روزها کشور فرانسه که به‌عنوان نماد دموکراسی و پیشرفت در حافظه عمومی ما ثبت شده درگیر تظاهرات اجحاف در حق کارگران است. مقصود اینکه بواسطه دلخوری از برخی مشکلات نباید از بار مسئولیت یک انتخاب که ارتباط مستقیمی با سرنوشت و آینده جامعه‌مان دارد شانه خالی کنیم. فارغ از مباحث معیشتی امروز آنچه مهم است آینده تک‌تک ماست و نگرانی نسبت به این امر مهم ایجاب می‌کند که برای شکل‌گیری مجلسی قدرتمند با شناخت کامل به میدان انتخابات بیاییم. نماینده‌های هر کدام از ما در مجلس قرار است درباره مشکلات آینده و چه بسا مسائلی که دراز مدت با آن دست به گریبان خواهیم بود تصمیم بگیرند؛ مسائلی که نسل‌های بعد از ما را هم درگیر خواهد کرد. در چنین شرایطی نیاز به شکل گرفتن مجلسی قدرتمند، قانونمند و متشکل از نمایندگان اقشار مختلف جامعه با تفکرات مختلف، بیش از هر زمان دیگری احساس می‌شود تا با قانونگذاری درست در حل مشکلات راهگشا باشند. قانونگذاری از مهم‌ترین و حساس‌ترین مسائل هرکشور، نظام و حکومتی است و مجلس نقش تأثیرگذاری در ثبت قوانین برای رفع مشکلات کلان مملکت دارد. من هم به‌عنوان فردی از اهالی فرهنگ از عملکرد بسیاری از نمایندگان ناراحت هستم و معتقدم آن‌طور که انتظار می‌رفت توقعات را برآورده نکردند اما نمی‌توان زحمات اکثریت را نادیده گرفت. شاید خواسته‌های هر کدام از ما به شکل صددرصدی برآورده نشده باشد اما بخش اعظمی از خواسته‌ جامعه مطرح شد، روی مشکلات بحث شد تا راهگشایی مناسب صورت بگیرد. از جمله مشکلات اصلی اهالی فرهنگ که همچنان باقی است بحث قانون کپی رایت است. خیلی از هنرمندان در وضعیت معیشتی نامناسب به سر می‌برند چون نتوانسته‌اند از ثمرات این قانون بهره‌مند شوند. امیدواریم در مجلس جدید با تصویب قانون کپی رایت حرکت بسیار مهمی برای جامعه هنری کشور صورت بگیرد. به‌عنوان یک هنرمند و از همه مهمتر فردی از این جامعه، حتماً در انتخابات شرکت می‌کنم و از بین کاندیدشدگان از تمام حق انتخاب 30 نفر مورد نیاز برای مجلس استفاده می‌کنم. در روزهای منتهی به انتخابات درباره 15 نماینده به تصمیم قطعی رسیده‌ام و در حال تحقیق هستم تا روز جمعه این لیست را کامل کنم. توصیه‌ام این است که همگی با اطلاعات کامل پای صندوق رأی بیاییم و با چشم بسته و به پیروی از اشخاص خاص نماینده‌هایمان را انتخاب نکنیم. اگر با تحقیق و شناخت پای صندوق‌های رأی بیایم قطعاً نتایج خوبی خواهیم گرفت. به امید اینکه حضور پررنگ مردم در انتخاب مجلس حرکت نمادین دیگری در تاریخ این کشور ثبت کند.‌

یگانه خدامی

هشتـگ
#انتخابات_مجلس

وقتی شبکه‌های اجتماعی فراگیر و به همه بخش‌های زندگی‌مان وارد شده طبیعی است که انتخابات و حرف زدن از آن دیگر محدود به کوچه و خیابان‌ و گپ‌های رودررو نباشد. این چند روز بازار بحث درباره انتخابات مجلس حسابی داغ بود و حالا که فرصت کمی تا برگزاری مانده این بحث‌ها بیشتر هم شده است. خیلی‌ها از ضرورت رأی دادن می‌گویند و فضا را پیش‌بینی می‌کنند و خیلی‌ها هم به تبلیغات و شعارهای نامزدها می‌پردازند و آنها را نقد می‌کنند: «‏همه دنیا متمرکز شده روی انتخابات ایران ولی هیچ‌کس از خودش سؤال نمی‌کنه چرا توی عربستان و امارات همچین چیزی ندارن، «خبرنگار فرانسه از کدخدایی پرسیده که اگر درصد مشارکت زیر ۵۰ باشه چی میشه؟! اونم گفته تازه میشیم مثل فرانسه. البته بالاترین درصد مشارکت در فرانسه ۲۲ درصده!»، «‏برای شرکت در انتخابات دلیل می‌خواهید؟! چه دلیلی بالاتر از اینکه اگر قاسم سلیمانی امروز بود در انتخابات شرکت می‌کرد. مثل قهرمانتان باشید»، «‏نمی‌دونم اما یکی از کاندیداهای مجلس از دغدغه ما جوانان حرفی نزد. نگفت من فیلترینگ را حل خواهم کرد. اجازه قطع اینترنت یا کاهش سرعت آن را نخواهم داد و از این حرفا. چون خواسته و اولین اولویت ما ورود به دنیای تکنولوژی هست»، «طرف اسم خودش را گذاشته تحلیلگر بعد میگه میزان مشارکت در انتخابات مجلس 10 درصده. یعنی فکر کنم فقط مجریان و ناظران پای صندوق هم رأی بدن از 10 درصد بیشتر میشه بعد ایشون با کدوم داده مشارکت را 10 درصد تخمین زده؟!»،
«لطفاً در انتخابات مجلس شرکت نکنید؛ اگر می‌خواهید به شخصی که حقوقدان نیست رأی دهید لطفاً شرکت نکنید. مجلس جای معلم و مهندس و پزشک نیست. مجلس جای حقوقدان است.»، «‏اینو کجای دلم بزارم؟!؟ وارد شدن وانت به مسجد و حسینیه برای توزیع غذای انتخاباتی! لااقل حرمت خونه خدا رو نگه دارید! چهار تا رأی ارزش نداره. پ.ن: تا الان هیچ تکذیبیه‌ای مبنی بر اینکه این کلیپ برای انتخابات نیست؛ صادر نشده»، «‏رأی من مربوط به خودم است! به هیچ‌کس ربطی ندارد که انتخاب من کیست، مهم این است که من در انتخابات شرکت می‌کنم چون دوست دارم در آینده کشورم حتی شده به اندازه یک رأی تأثیر‌گذار باشم!»، «‏حالا می‌خواهید ‎تبلیغات انتخابات بکنید اوکی ولی چرا ‎شهر رو کثیف می‌کنید. تمام در و دیوار کثافت گرفته. شما اول فرهنگ شهرنشینی ‎و نظافت شهری رو یاد بگیرید بعد برید مجلس و ‌تو‌ی دهن دشمن بزنید فعلاً که دارید تو دهن شهر و ملت می‌زنید»، «‏یه بنده خدایی اومده ‎کاندیدای مجلس شده، تنها جایی که اسم و عکسش نیست آینه اتاقمه. روی دیوار دانشگاه چسبوندن، روی جعبه برق چسبوندن، روی دیوار ادارات چسبوندن، روی هر جایی که ‎تبلیغات ممنوعه. حاجی تو خودت قانون‌شکنی، بفرستنت ‎مجلس قانون تدوین کنی؟»، «‏جمعه ‎انتخابات هم تموم میشه... لطفاً یه ذره احترام رو برای سلام و علیک بعد از انتخابات نگه دارید»، «‏شما می‌توانید منتقد باشید ولی من از این بابت که کاندیداها در کمپین انتخاباتی شادی، نشاط می‌آورند و لبخند را بر لبان مردم می‌نشانند از آنها ممنونم و خوشحالم این انتخابات دور دوم دارد تا محدودیت‌های روزمره، همچنان در ایام انتخابات برای مردم آزاد باشد».

ماجرا
‌کرونا در ایران

بالاخره گذر بیماری کرونا به ایران هم افتاد. در حالی که موج خبری درباره این بیماری کمی فروکش کرده بود ‏وزارت بهداشت اعلام کرد نتایج آزمایش اولیه دو مورد ابتلا به ‎کرونا در شهر ‎قم مثبت است. هرچند که اعلام شده آزمایش‌های تکمیلی در حال انجام است. این خبر بازتاب زیادی داشت و خیلی‌ها آن را در صفحات مجازی‌شان بازنشر کردند. البته طبق معمول و براساس عادت همیشگی ایرانی‌ها می‌دیدیم که با این خبر هم شوخی می‌کردند ولی خیلی‌ها هم هشدار می‌دادند و از مسئولان می‌خواستند اخبار دقیق را اعلام‌ کنند و البته توصیه‌های پزشکی را هم گوشزد می‌کردند: «‏شنیده‌هایی است که بی‌اعتمادی به اخبار کرونا را دامن می‌زند. چه بسا آنچه امروز اعلام شده نیز، شفافیت کامل را در خود ندارد. از وزارت بهداشت انتظار می‌رود همین الان، نه عصر، نه فردا، نه بعد از فوت بیماران و شیوع بیماری، شجاعانه و با شفافیت کامل اطلاع‌رسانی کند.»، «‎مهمان داریم چه مهمانی»، «درجاهای شلوغ ترجیحاً ماسک بزنید. مرتب دست و صورت خود رو با آب و صابون بشویید. دست نشُسته غذا نخورید. اگه مسجد برو هستید مهر و چادر خودتان را بردارید. ضریح رو نبوسید هم زیارت‌تان قبوله.»، «‏چقدر مردم روی قطع پروازهای چین و قرنطینه تأکید کردند و آخرش هم ‎کرونا وارد ایران شد؛ وزارت بهداشت خبر داده: دو مورد مبتلا به کرونا در ‎قم طی نتایج آزمایش اولیه شناسایی شد، حالا اینکه کانال آیت‌الله تبریزیان می‌گفت: مسلمین کرونا نمی‌گیرند هیچ، صاف از قم شروع شد!»، «‏و همیشه ما در اعلام اتفاقات حساس دیر‌تر اعلام می‌کنیم. دو نفر کرونا تأیید شد در قم و درود بر رسانه‌هایی که سریع‌تر از همه جا بدرستی اعلام کردند»، «‌‎اینقدر منفی بافی نکنیند. چند نفر دانشجو که قرنطینه بودند نداشتن. ان‌شاء‌الله اینم مهار میشه.»، «‏دو نمونه مثبت فرد آلوده به ‎کرونا در قم طی آزمایش‌های اولیه تأیید شده است. توصیه‌های بهداشتی را جدی بگیرید...»، «‌‎متأسفانه طبق فرمول اعلام خبر داخلی باید یک ضریب در تعداد و در شهر بزنیم. تا به واقعیت نزدیک بشیم.»، «‏بقیه جاها برف و بارون میاد، به قم سوز و سرماش میرسه! اون سر دنیا هم بیماری میاد، از بین این همه جا، صاف خود قم مبتلا می‌گیره!»، «‏کرونا هم تشریف آورد توی ایران. بهداشت رو بشدت رعایت کنید.»‌