در گروه جهادی شهید مسعود طاهری مجموعه‌‌ای از دانشجو- معلمان گرد هم آمده‌اند و بیش از شش سال است که فعالیت خود را در شهر شیراز آغاز کرده‌اند. فعالیت ‌‌این گروه جهادی که متمرکز بر مسأله تربیت است در شهرستان های استان نیز گسترش پیدا کرده است. زهرا محمدی طیبی، کارشناسی آموزش ابتدایی دانشگاه فرهنگیان سلمان فارسی و مسئول گروه جهادی شهید مسعود طاهری در گفت و گویی کوتاه در خصوص مشکلات آموزشی و اوقات فراغت دختران و برخی مشکلات دیگر می گوید.

 مشکلات دختران در مناطق محروم چه مواردی هستند؟
بیشترین مشکلی که ما با آن برخورد داشته‌‌ایم مسأله ترک تحصیل دختران است. متأسفانه دختران  فقط تا کلاس ششم می توانند درس بخوانند زیرا  مدارس مقطع متوسطه در اکثر‌‌ این مناطق وجود ندارد.‌‌این موضوع در دوران کرونا که به دلیل  نبود گوشی دسترسی به آموزش مجازی نداشتند تشدید شد.
مسأله دیگری که در روستاها بسیار دیده می شود کم توجهی به دختران است؛ در‌‌ این مناطق به دلیل مشکلات اقتصادی هم مادر و هم پدر خارج از خانه کار می کنند و فرصتی برای توجه لازم به دختر را ندارند. به همین دلیل آسیب هایی از جمله روابط با جنس مخالف ‌‌ایجاد می شود.
مسأله مهم دیگر نبود برنامه های تفریحی و مکان هایی برای برقراری روابط اجتماعی است؛ در واقع در‌‌این مناطق جایی که در آن دختران می توانند بیشترین ارتباط اجتماعی را با دیگران داشته باشند مدارس است.‌‌این موضوع باعث می شود که‌‌ این دختران منزوی و گوشه گیر شوند و در ارتباط‌های اجتماعی ضعیف باشند. در نبود امکانات تفریحی نیز گوشی و شبکه های اجتماعی جای آن را پر می کنند و ‌‌این موجب اعتیاد به گوشی می‌شود.
مشکل دیگر‌‌ این است که مدارس به طور معمول مختلط است و معلم مرد است؛‌‌ این موضوع در حالت عادی مسأله‌‌ای ندارد اما مشکل از آن جایی آغاز می شود که دانش آموز دختر در کلاس درس توسط معلم تنبیه بدنی می شود. چرا که نظارتی وجود ندارد.

در خصوص بحث آموزش بیشتر صحبت کنیم. دلایل ترک تحصیل دختران در‌‌ این مناطق چیست؟
یکی از دلایل ‌‌این موضوع مباحث مالی است که موجب می شود خانواده هزینه خوابگاه یا رفت آمد دانش آموز برای رفتن به مدرسه در یک منطقه دیگر را نداشته باشند. دلیل بعدی مسائلی است که حول موضوع رفت و آمد آنان به مدارس بخصوص در مناطق دور از شهر به وجود می‌‌آید. دلیل سوم نیز دیدگاه منفی روستایی ها به‌‌ این موضوع است که اجازه نمی دهند دختران ادامه تحصیل بدهند. یکی دیگر از دلایل نیز می تواند کار کردن دانش آموز از سن پایین باشد؛ کار کردن به خودی خود بد نیست اما زمانی که تمام دغدغه فرد تأمین مالی خانواده می شود از دوران کودکی و تحصیل خود باز می ماند.

راهکار ‌‌این موضوع را چه می دانید؟
با توجه به آنچه که گفته شد بعضی مسائل بعد تربیتی دارند و نیاز هست ارگان های فرهنگی در‌‌این زمینه کار کنند و در خصوص تفریح و اوقات فراغت حتماً می توانند بسترهایی ‌‌ایجاد کنند. دادن بسته‌های معیشتی کافی نیست بلکه نیاز است که در‌‌این مناطق اشتغالزایی شود تا مردم خودشان برای خودشان کار کنند.