الگوی سنگ، کاغذ، قیچی در مواجهه با رسانه
ونوس بهنود
دبیر تحریریه
vbehnood@gmail.com
شما هنرمندید؟ بله. آیا در شبکه‌های اجتماعی حضور دارید؟ اعتقادی ندارم. آیا با روزنامه‌ها مصاحبه می‌کنید؟ خیر. آیا اخبار را می‌خوانید؟ اگر فرصت کنم.
می‌توان گفت شکل‌گیری رسانه همزمان با تلاش انسان اولیه برای انتقال پیام بوده است. رسانه‌ها در طول زمان به فراخور پیشرفت علم بشر ابزارهای جدیدی به خود دیده‌اند و امروز تمامی ابعاد زندگی آدم‌ها را تحت پوشش دارند. اما این جمله باور عموم مردم نیست. هنوز هم گروهی از مردم بر این باورند که هیچ خبر و اتفاق رسانه‌ای نمی‌تواند در تصمیمات و خط فکری آنها تغییر ایجاد کند. گروهی معتقدند نیازی به رسانه ندارند و گروهی تم جدید روشنفکری را بی‌محلی به رسانه می‌دانند. تقریباً هر خبرنگاری این تجربه را که منتظر نظر مساعد سوژه خود باشد تا بتواند مصاحبه‌ای بگیرد و حتی در برخی مواقع تأییدیه مصاحبه تنظیم شده را اخذ کند، ایستاده است اما اینکه در یکی از مهمترین رویدادهای رسانه‌ای کشور، سوژه‌ها به رسانه پشت کنند، گویای همان بلبشوی الگوی سنگ، کاغذ، قیچی در مواجهه با رسانه است. به‌طوری‌که در جشنواره فیلم فجر 41، برخی افراد از اینکه علاقه‌ای به رسانه ندارند و برخی از اینکه ضرورتی برای مرور اخبار نمی‌بینند، با افتخار یاد می‌کردند. این در حالی است که تنها یک خبر انتقادی از عملکردشان می‌تواند آنها را به مواجهه با خبرنگار تا مرز یک دادگاه بکشاند. در جشنواره فیلم فجر، پاسخگویی به افکارعمومی و پاسخگویی به رسانه‌ها با قهر و نیامدن‌ها به نشست‌های خبری و حتی ادعای اینکه ما نظر خودمان را در ساخته‌هایمان داریم و نظر اصحاب رسانه برای خودشان محترم است، یک پیام داشت و آن اینکه ما هنوز به اهمیت و جایگاه رسانه پی نبرده‌ایم. حتی اگر خودمان یکی از اصحاب رسانه در جبهه تولید فیلم باشیم. نشست‌های خلوت خبری با غیبت عوامل کلیدی فیلم‌ها نشان می‌داد که برخی تولیدکنندگان خواستند باشند اما دلیلی به پاسخگویی و شنیدن بازخورد پیرامون تولیدات خود نمی‌دیدند. این گسست البته با موج‌آفرینی رسانه‌های آن‌ور آبی جبران می‌شود. زمانی که ما در تریبون‌های پیش‌بینی شد ه علاقه‌ای به صحبت نداریم، نیاز جامعه برای اطلاع از موضوعات مختلف را تریبون دیگری تأمین خواهد کرد. در چنین شرایطی اغلب مواقع بازنده‌ایم. گمان می‌بریم که وقتی سکوت خبری داریم بسیار متفاوت و مجزا رفتار کرده‌ایم اما واقعیت این است که ما به مردم پشت کرده‌ایم، چرا که رسانه نماینده مردم است و سؤالی که دارد از زبان مردم پرسیده می‌شود.