[امیرحسین علم‌الهدی

[  مدیر فرهنگی

 یک سال از عمر دولت چهاردهم ‌گذشت و حال می‌توان ارزیابی دقیقی از سیاست‌های فرهنگی و هنری این دولت داشت. 
سعی می‌کنم تیتروار دستاوردهای این دولت را ذکر کنم:
۱) کاهش التهاب‌های سیاسی بین دولت و فعالان این دو حوزه مهم (فرهنگ و هنر.)
۲) امکان برقراری دیالوگ بین طرفین و نه فقط مونولوگ یک‌طرفه دولت با این فعالان.
۳) کاهش ممیزی بر فعالیت‌های فرهنگی و هنری و نمایش تئاترها و فیلم‌هایی که در دولت سیزدهم تابوی فرهنگی و هنری بودند (در سینما، فیلم‌های پیرپسر، رکسانا، غریزه و... مهر توقیف چند ساله یا اصلاحات اساسی داشتند.)
البته برای ارزیابی دقیق‌تر در حوزه فرهنگ و هنر نیاز به گذشت زمان بیشتری است که خب جشنواره‌های تئاتر، موسیقی و بالاخص سینمای امسال نشان‌دهنده رویکرد دولت چهاردهم در تولیدات هنری است که باید بعد از برگزاری جشنواره‌های فجر، نگاه دقیق‌تری به این سیاست‌ها داشته باشیم.
و اما چرا دولت برای چابک‌سازی در ساختارهای موجود خود در حوزه فرهنگ و هنر فعالیتی مورد توجه نداشته است و فقط سعی دارد با واژه‌ها این ساختار را تغییر دهد. همین چند روز پیش شنیدیم که اداره کل نمایش معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به دفتر تبدیل شده و البته بیان کرده‌اند در ساختار جدید ارشاد، دفتر، هم‌عرض اداره کل است! 
نکته خیلی روشن و بدیهی است که در عصر فرارسانه‌های شخصی که حال داریم به عصر سیطره هوش مصنوعی در تمام شئونات حاکمیتی و زندگی اجتماعی و شخصی می‌رسیم، چرا دولت چهاردهم این جراحی ساختاری را از خود شروع نمی‌کند؟ در سینما این ساختار موجود دیگر فاقد کارکرد است و حجم نیروی انسانی و ساختارهای تشکیلاتی کمکی به پیشبرد اهداف رشد و توسعه سینما نخواهد کرد.
فارغ از بحث ساختار، قوانین و دستورالعمل‌های نظارتی و ممیزی دیگر شبیه شوخی شده است و در زمانی که دسترسی به پلتفرم‌های آنلاین شبکه‌های اجتماعی (اینستاگرام، تلگرام و فیسبوک) و ویدیو درخواستی (نتفلیکس، آمازون و.‌‌..) و نمایش ویدیوهای آپلودی (یوتیوب و حتی آپارات داخلی) در لحظه است و هر تصویری بدون مانعی در دسترس قرار می‌گیرد، دیگر چنگ زدن به قوانین منسوخ شده نشان از یک سیستم فربه و فاقد کارایی دارد!
صدور مجوز‌ها باید ملغی و در حوزه سینما، تئاتر، موسیقی و کتاب نظارت‌ها بعد از پخش اثر با مسئولیت متولیان آن یا در حوزه صنعت نمایش تئاتر و سینما، این آثار درجه‌بندی سنی شود.
دولت چهاردهم راهی ندارد و باید برای سروسامان دادن به حوزه فرهنگ و هنر به سمت کاهش تصدی‌گری، چابک‌سازی ساختار و تجدید‌نظر اساسی در قوانین ممیزی و‌‌... برود.
همه می‌دانیم یکی از مهم‌ترین عقب‌ماندگی‌های فرهنگی ایران در تاریخ معاصر، دیوان‌سالاری حجیم و فاقد کارکرد استاندارد در حوزه فرهنگ و هنر است و تا این ساختارها تغییر نکند، انتظار جشن گرفتن برای دولت‌ها و دست زدن برای آنان جز یک بازی کودکانه نیست.