[علیرضا رضاداد

[  مدیر عامل سابق بنیاد سینمایی فارابی

تغییر دولت‌ها فرصتی است که عملکرد دولت قبلی مورد بررسی قرار گیرد تا اگر نقصانی وجود دارد توسط دولت بعد برطرف شود. جامعه هنری بویژه فعالان سینما در دولت قبل به دلایل گوناگون که عمدتاً به فضای اجتماعی و سیاسی برمی‌گشت، در یک واگرایی قرار داشتند و همین واگرایی موجب شد تا نسبت به مشارکت در فرآیند انتخابات دارای انگیزه کافی نباشند، اتفاقاتی که در داخل خانواده سینما افتاده بود و پافشاری بر رفتارهای غالباً خلاف روال و قوانین بویژه در صدور پروانه ساخت و نمایش رابطه میان فیلمسازان و مدیران سینمایی کشور را تحت تأثیر قرار داده بود که منجر به ممانعت از تولید و نمایش مقداری اثر و همچنین بی‌میلی سینماگرانی شد که زمانی از فعالان سینمای ایران بودند و ارتباط ضعیفی میان دولت و سینماگران برقرار بود.
 این فضا با تغییر دولت و با تغییر اعضای شوراهای پروانه ساخت و نمایش، آرام‌آرام جای خود به رابطه‌ای منطقی‌تر داد و گرچه تاکنون اقدامات اساسی در رفع چالش‌های مهم سینما صورت نگرفته است اما از سردی پیشین رابطه میان سینماگران و دولت کاسته شده است که البته در این میان نباید از نقش مؤثر و عملکرد جشنواره فیلم فجردر نمایش فیلم‌هایی که در دولت قبل با مشکل روبه‌رو بودند غافل شد.
انتخاب آقای شاهسواری به عنوان تهیه‌کننده‌ای باسابقه و مدیرعاملی موفق در خانه سینما به دبیری جشنواره با حسن ارتباط وسیعی که با سینماگران داشته و دارند در ایجاد این فضا نقش مؤثری ایفا کرد و بی‌رغبتی به حضور در جشنواره را با رفع موانع حضور؛ به تمایل به حضور در جشنواره تبدیل کرد.
فارغ از ارزیابی خود فیلم‌ها که نسبتی با مدیریت جشنواره ندارد و بیشتر محصول یکسال تلاش سینماگران است، فضای شور و نشاط موجود در جشنواره گذشته را می‌توان حاصل این حسن ارتباط و اعتماد دانست.
بر این باورم هنوز تا رسیدن به رابطه‌ای درست و متقابل و یکسو میان سینماگران و دولت که برای پیشرفت سینما سخت به آن نیازمندیم، فاصله‌ای طولانی وجود دارد. لازمه آن نیز داشتن افق روشن و برنامه مدون دولت و مدیریت سینماست؛ برنامه‌ای برآمده از واقعیت‌ها و نیازهای امروز سینمای ایران که حاصل دریافت‌های خود سینماگران و مورد توافق با آنها باشد تا بتوان به مسیر پیشرفت سینمای ایران با اتکا به توانایی سینماگران ایرانی امیدوار بود.