سال‌ها پیش، یک سیاستمدار خطاب به ملت خود گفت: «تنها چیزی که نباید از آن بترسیم، خودِ ترس است.» او افزود: «این ملت عمل می‌خواهد، و آن هم همین حالا.» دولت چهاردهم در یک سال گذشته همین سنگ بنا را گذاشته است؛ نه از مشکلات ترسید و نه از چالش‌های به‌ارث‌رسیده. با وجود همه محدودیت‌ها، مسیر عبور از دشواری‌ها را با طرح‌ریزی و برنامه دنبال کرده است.  
در سازمان برنامه و بودجه، ریل‌گذاری تازه‌ای برای تغییر مسیر اقتصاد آغاز شده است. در وزارت اقتصاد، برنامه‌هایی برای کاهش وابستگی بودجه به نفت در حال اجراست. در وزارت نفت، افزایش تولید و بهره‌وری در اولویت قرار گرفته و در حوزه نیرو، مدیریت مصرف و تقویت عرضه انرژی پیگیری می‌شود. مجموعه‌ای از اقداماتی که هدفشان ایجاد ثبات بیشتر در اقتصاد و کاهش آسیب‌پذیری کشور است.  
اما نقشه امید فراتر از اقتصاد است. آموزش و پرورش مأموریت یافته تا توانایی‌های نسل آینده را تقویت کند؛ نسلی که سرمایه فردای ایران خواهد بود. سلامت نیز در مرکز توجه قرار دارد؛ برنامه‌های وزارت بهداشت برای تثبیت خدمات پایه و بهبود دسترسی، تلاشی است برای آنکه مردم در کنار تاب‌آوری اقتصادی، آرامش جسمی و روانی بیشتری تجربه کنند.  
فرهنگ و رفاه هم جایگاه ویژه‌ای دارند. تقویت سرمایه اجتماعی و افزایش نشاط عمومی، اولویت وزارت فرهنگ است. در کنار آن، وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی با برنامه‌های حمایتی و کاهش شکاف‌های اجتماعی تلاش می‌کند تا عدالت اجتماعی همزمان با اصلاحات اقتصادی پیش برود.  
آنچه گفته شد تنها بخشی از طرح‌های در دست اجراست؛ نمونه‌هایی که نشان می‌دهند نگاه دولت به آینده جامع است و حوزه‌های مختلف زندگی مردم را در بر می‌گیرد. این ویژه‌نامه تلاشی است برای بازتاب همین مسیر و نشان دادن اینکه چالش‌ها نادیده گرفته نشده‌اند، بلکه برای عبور از آنها نقشه‌ای طراحی شده است. 
دولت چهاردهم از چالش‌های ریز و درشت هراسی ندارد و می‌داند مردم خسته از وعده‌ها حق دارند در عمل، شیرینی شعارها را لمس کنند. به همین دلیل، نقشه امید قرار نیست شعاری تازه باشد؛ تلاشی است برای آنکه گفته‌ها به عمل بدل شود و فردای بهتر برای نسل امروز و ثمره‌ای پایدار برای آیندگان به همراه داشته باشد.