روزنامه‌ای آرام و معتدل به نام «ایران»
فریدون صدیقی
مدرس و چهره برجسته روزنامه‌نگاری
در ابتدای نشر روزنامه‌ای از جمله «همشهری» که سابقه بیشتری نسبت به روزنامه ایران داشت و پیش‌تر منتشر می‌شد، در سپهر رسانه‌ای روزنامه‌های مکتوب قرار داشت. این موضوع به دو امر بستگی داشت اول اینکه در آن زمان روزنامه‌ها عموماً در ساعت بعد از ظهر منتشر می‌شدند ولی روزنامه همشهری و ایران آغازگر انتشار روزنامه در ابتدای صبح بودند، ویژگی دوم رنگی بودن روزنامه همشهری و ایران در آن زمان اتفاق جدیدی بود.
یکی از کارهایی که روزنامه ایران در ابتدای فعالیت خود انجام داد این بود که با چاپ رنگی، روزنامه‌های آن زمان را از خاکستری به رنگی تبدیل کرد، این ویژگی به تدریج بر انتشار سایر روزنامه‌ها تأثیر گذاشت و همه روزنامه‌ها رنگی و صبحگاهی شدند.
بخش دومی که در روزنامه ایران مهم واقع شد، نگاه تازه، رنگی و متنوع به رویدادهای جامعه بود. گرچه روزنامه ایران منتسب به دولت‌ها بوده و هست اما به هر حال از یک استدلال نسبی هم برخوردار بود و نسبت به مسائل پیرامونی، مطالبات مردم و آنچه که در جامعه وجود دارد منفصل نبوده و واکنش نشان داده است. به این ترتیب روزنامه ایران همواره مطالبات مردم را پیگیر بوده و ناشر بخش‌هایی از مطالبات مردم و بحران‌هایی شد که جامعه درگیر آن بوده است؛ اینها ویژگی‌های مهم روزنامه ایران است. حتی در دوره حسن روحانی رئیس‌جمهوری اسبق رویکرد روزنامه پویا بوده است. در دولت شهید رئیسی نیز روزنامه ایران سعی کرد روحیه نجیب خود را حفظ کند و این به نظر من اتفاق فرخنده‌ای بود.
در مجموع روزنامه ایران روزنامه آرام و معتدلی است، تا کنون نیز توانسته آن اعتدال و آرامش سابق خود را حفظ کند. اهل دعوا و مرافعه نیست و مطالبات مردم را به آرامی بررسی و منتقل می‌کند.
