مهدی سلیمان‌نــژاد       طنــزپــرداز
یادتونه...؟ مهرماه امسال در بازی‌های آسیایی هانگژو هفتم شدیم، آبان‌ماه در بازی‌های پاراآسیایی هانگژو نایب قهرمان شدیم و اوایل اسفندماه در جام جهانی 2024 فوتبال ساحلی در امارات عنوان سومی جهان را کسب کردیم و هی بر طبل شادانه کوبیدیم.

شاید دامادهایی را دیده باشید که با خودروی گران‌قیمت اما عاریتی، عروس‌شان را می‌چرخانند و با تمام شدن مراسم عروسی، خودرو را تحویل صاحبش می‌دهند و شاه‌داماد بدون ماشین یا با پرایدش، عروس را به خانه‌ی بخت می‌برد. عروس باید بداند که هرچه دیده نمایش بوده است وگرنه یا خام چاخان‌های شریک زندگی‌اش شده یا در رؤیا سیر می‌کند و هنوز بیدار نشده است.
اینکه نیمار و رونالدو و بنزما و بقیه ستاره‌های فوتبال جهان را اجاره کنی نشان از توسعه فوتبالت نیست. نمی‌شود با کت‌وشلوار دیگری فخرفروشی کرد. نمی‌شود از هم‌کلاسی‌ات کتک مفصلی بخوری بعد بروی برایش کری بخوانی که من آنم که رستم بود پهلوان! اصولا این پهلوان بودن باید در وجود خودت باشد وگرنه هم‌کلاسی‌ات که تو را می‌شناسد که عددی نیستی و مشغول قمپز در کردنی، باز به کتک مفصلی مهمانت می‌کند.
گفته‌اند قدرت باید درون‌زا باشد. قرضی نمی‌شود. اگر قرضی می‌شد که عربستان با این‌همه مادرخرج بودن برای دیگران، باید در بازی‌های آسیایی هانگژو اول می‌شد، اما‌ نوزدهم شد. ایران با کمترین هزینه رتبه هفتم آسیا را به دست آورد. در مسابقات پاراآسیایی هم ایران رتبه دوم آسیا را به دست آورد و باز عربستان رتبه نوزدهم آسیا شد.
توسعه واقعی را در کارنامه‌ها باید دید نه در مانوری جاری‌گونه در چشم‌وهم‌چشمی برای همدیگر. اگر قدرت درون‌زا نباشد، عربستان هم که باشی با آن‌همه مادرخرج بودن برای ستاره‌های فوتبال جهان، باز باید نظاره‌گر موفقیت دیگران باشی و کسب رتبه‌ی سوم فوتبال ساحلی جهان را به تیم ملی فوتبال ساحلی ایران تبریک بگویی.
فوقش یک شرکت خارجی برایت رباتی بسازد و تو اسمش را محمد بگذاری. دلت به همین خوش شود. یا پول بدهی و اساسی بدوشندت تا با تیر و تفنگ خریداری شده باد به غبغب بیندازی و‌گمان کنی قدرقدرت منطقه شده‌ای. البته اگر صدای موشک‌های یمن در آرامکو، رؤیایت را به هم نریزد. حالا باز بروید وسط بیابان پیست اسکی بزنید و ستاره‌های ورزشی جهان را به تابعیت کشور خودتان در بیاورید. این توسعه، قرضی و‌ پلاستیکی و ترحم‌برانگیز است.