رامین زارعی        روزنامه‌نگار و طنز پرداز

چهل‌ودومین جشنواره فیلم فجر روی کاغذ بالأخره شروع شد. شاید بپرسید چرا روی کاغذ؟ زیرا سنت نانوشته‌ای در جشنواره وجود دارد که هر سال را سال اول خود می‌داند و نه تنها تمام ایرادات و حاشیه‌ها با قوت خود باقی است بلکه گاهی اوقات اضافه هم می‌شوند.
حتما شنیده‌اید که می‌گویند «سالی که نکوست از بهارش پیداست»؟ فراموشش کنید؛ زیرا حداقل این ضرب‌المثل برای جشنواره امسال مصداق ندارد و به‌جای آن باید به «جوجه را آخر پاییز می‌شمارند» امیدوار باشید.
شما حساب کنید در این وضعیت اقتصادی که باید پول هرچیزی را از اول ماه جدا جدا حساب کرد، دوست‌داران و عاشقان سینما و حتی نامزدهای تازه به‌هم رسیده‌ای هستند که حاضرند با هزار سختی و مشقت منتظر باز شدن سایت بلیت‌فروشی بمانند و هرچه در جیب دارند خرج کنند و فیلم ببینند. ما هم یکی از آن‌ها!
امسال هم مثل هر سال خیلی زود بلیت برخی فیلم‌ها فروش رفت و از همان اول تب جشنواره حسابی داغ شد. امسال با پارسال در باطن تفاوتی نداشت ولی در ظاهر کسانی که پارسال دم از تحریم جشنواره می‌زدند و در خفا آن را دنبال می‌کردند، امسال از همان اول و در عیان سینه چاک می‌دادند برای جشنواره که از صمیم قلب آرزوی شفای تمام گرفتاران را از خداوند خواستاریم.
وقتی ما روز اول و با حرارت افتتاحیه را دنبال می‌کردیم، فهمیدیم که حتی اگر برای کسی بزرگداشت بگیرید و دستتان را در عسل کنید و در دهانش بگذارید باز ممکن است گاز بگیرد. چرا؟ چون با شما خیلی راحت است و دست شما نبود هم نبود. حتی می‌تواند در یک حرکت سامورایی از جیبش کروات و روسری دربیاورد و به شما حمله کند. اتفاقات افتتاحیه عجیب بود، اتفاقات شروع جشنواره و فیلم دیدن عجیب‌تر! فکر کنید رفته‌اید خیرسرتان فیلم ببینید و بعد از نیم ساعت در صف ایستادن می‌گویند بروید و نیم ساعت دیگر بیایید. چرا؟ چون هنوز فیلم به دست سینماداران نرسیده. کدام فیلم؟ «بهشت تبهکاران». چه باید کرد؟ هیچ مجبور به ول کردن کار و زندگی هستیم تا فیلم را با پیک موتوری به سینما بفرستند. حالا بعد از یک ساعت رسید؟ بله رسید، ولی عجب فیلمی! قطعا متفاوت‌ترین اکران فیلم در سینما را در زندگی خودم شاهد بودم. چرا؟ چون نسخه‌ی کامل فیلم نبود و نسخه‌ی بازبینی‌اش بود. حالا شاید بپرسید مشکلش چیست؟ مشکل که چه عرض کنم، رسما گیر آورده بودند ما را؛ اصلا در ابعاد سینما نبود، صداگذاری نشده بود، موسیقی نداشت، اصلاح رنگ و نور و این‌ها کامل نبود و از همه بدتر نصف بیشتر فیلم پرده سبزهایش مشخص بود! یعنی ما به‌جای ماشین در جاده، یک ماشین می‌دیدیم که ثابت ایستاده و راننده ادا درمی‌آورد و دورش پرده‌ی سبز بود! سایز تصویر هم طوری بود که با همان 60هزار تومان پول بلیت، هرچه از تلویزیون‌های قدیمی شنیده بودیم که آن را وسط می‌گذاشتند و کل محله دور آن جمع می‌شدند را برایمان زنده کرد.
بگذریم از داد و فریاد تماشاگران و ترک کردن سالن به نشانه اعتراض که از همان اول تا اواسط فیلم ادامه داشت. از خنده‌های آن‌ها در اوج صحنه‌های جدی و احساسی فیلم که پرده‌ی سبز آن را تبدیل به کمدی کرده بود هم می‌گذریم. بعد از برگشت از سینما فهمیدم این فیلم در تمام سینماها همین بساط را داشته.
همان شب در بغل گوشم و در همان سینما «الناز شاکردوست» هم برای راه نیافتن فیلمی که بازی کرده بود به بخش مسابقه جشنواره، گرد و خاک به راه انداخت و حسابی وایرال شد. بعد از تمام شدن روز اول و دوم جشنواره و شنیدن نظر منتقدان و اهالی رسانه متوجه شدم گویا «بی‌بدن» فیلم بدی هم نیست و گویا نظر منتقدان را به خود جلب کرده. البته باید تا دیدنش صبر کنم. ما که قصد نیت‌خوانی نداریم ولی شاکردوست با این گرد و خاک، خواسته یا ناخواسته برای فیلمش کلی تبلیغ هم کرده‌است. تنها بدشانسی شاکردوست این است که اگرچه با فجر آشتی کرده، اما مدت جشنواره کوتاه است و در ده روز تمام می‌شود و به بیست‌ویک روز نمی‌رسد!
در مورد فیلم «بی بدن»، دبیر جشنواره گفته که به‌خاطر کامل نبودن نسخه، هیئت انتخاب نتوانستند فیلم را ببینند و عوامل فیلم هم گفتند مگر بار اول است همچین اتفاقی می‌افتد؟! الآن داوران می‌توانند بنشینند و آن را نگاه کنند. ما مخاطبان هم فعلا نگاه می‌کنیم تا ببینیم کدام یک بی‌خیال می‌شوند.
از آنجایی که گفتیم امسال هم مثل سال اول جشنواره است و حاشیه‌ها مدام اضافه می‌شوند، عوامل کاخ جشنواره، اصغر نعیمی کارگردان فیلم «دو روز دیرتر» را نشناختند و از ورودش جلوگیری کردند که با آن روی آقای کارگردان مواجه شدند و با دادوهوار حسابی گرد و خاک به پا کرد. کلا جشنواره با گرد و خاک شروع شد!
روز شنبه هم بازی فوتبال حساس بین تیم‌ملی ایران و ژاپن ساعت 15 پخش می‌شد و مگر می‌شود ایرانی از تیم‌ملی‌اش دل بکند یا بی‌خیالش شود؟ این‌طوری بود که توی سالن کاخ جشنواره نیز برای هنرمندان و اهالی رسانه این مسابقه به‌صورت زنده پخش شد و به اذعان بسیاری از حاضران تا این لحظه بهترین چیزی که از جشنواره پخش شده همین بوده. در جشنواره امسال شاهد آشتی‌کنان با فجر و تیم‌ملی و همه این‌ها بودیم. خیلی هم خوب.
در نهایت امیداوریم سطح کیفی جشنواره در چند روز آینده بهتر شود و به فیلم‌های خوب و اتفاقات قشنگش هم برسیم.