محمدعلی یزدانیار
دبیر  گروه کتاب
  Mohammadaliyazdanyar@gmail.com

آقایی که من باشم و جناب‌هایی که شما باشید طی این سه چهار هفته اخیر حداقل چهار پویش کت و گنده تخفیفی در هر زمینه‌ای برگزار شده است. اول برای بلک فرایدی که خداوکیلی و بدون هیچ قصد و غرضی من اصلاً نمی‌فهمم ما بدون ذره‌ای اتصال فرهنگی و حتی اقتصادی به مفهوم جمعه سیاه چرا باید برگزارش کنیم و تازه همان را هم از محتوا خالی کنیم. دومی جشنواره شب یلدا بود که گذشت و رفت. سومی جشن میلاد مسیح (ع) و سال نوی میلادی است که این یکی را حداقل چون هموطن مسیحی داریم می‌توان کمی درکش کرد. چهارمی هم تخفیف ویژه روز مادر است که وقتی شما این مطلب را می‌خوانید دیگر تمام شده و شما همه به دست بوس مادرهایتان رفته‌اید و الان دیگر کم کم به این فکر می‌کنید که سه چهار هفته دیگر روز پدر است و جوراب خوب کجا دارد!(هارهار! این شوخی واقعاً از روز پیدایشش بی‌مزه بود!)
تخفیف اگر همیشه باشد اسمش دیگر تخفیف نیست، بیشتر خبر از این می‌دهد که یا اجناس قبل از این بی‌خودی گران بوده‌اند، یا اینکه اجناس قبل از شروع تخفیف‌ها گران شده‌اند. البته تلفیقی از هر دو مورد هم صحیح است. حالا چرا این را گفتم؟ چون گویا برخی ناشران گرامی، اساساً روندشان برای تخفیف‌ها همین است. یکی از ناشران عزیز و گرانقدر ادبیات فانتزی دو سه ماه پیش تخفیف 30 الی40 درصد گذاشته بود و یکی از مجموعه رمان‌هایش زیر 3 میلیون تومان برای خریدار تمام می‌شد که در تخفیفات رگباری این یک ماهه با 50 درصد تخفیف قیمتش یک میلیون تومانی از آن تخفیف قبلی بیشتر برای خریدار آب می‌خورد. خدایی شما به این می‌گویید تخفیف؟
آقایان و بانوان ناشر، این تخفیف را یا بدهید، یا ندهید! هر دویش هم حق شماست، در اختیار شماست و هیچ‌کس هم بابت هیچ‌کدامش نمی‌تواند شما را مؤاخذه کند. فقط شما را به خدا قسم ادای تحفیف دادن را در نیاورید، اینجا اسمش بازار فرهنگی است، ما را که دیگر نمی‌توانید... استغفرالله!