فیلم سینمایی جوجه تیغی زیر بوته بررسی
فقط تیغ بود؛ بدون جوجه
سید محمدجواد کیش‌بافان
روزنامه نگار و طنزپرداز
«مستانه مهاجر» تهیه‌کننده و از شناخته‌شده‌ترین تدوینگران سینماست. او برای ساخت اولین فیلمش سراغ ژانر کمدی رفته است و «جوجه‌تیغی» را ساخته است. داستان جوجه‌تیغی روایت زنی نماینده مجلس است که می‌خواهد تبدیل به اولین رئیس جمهور زن ایران شود و از این جهت بی شباهت به داستان کارگردان نیست که اولین فیلمش را ساخته است. با این تفاوت که اگرچه پرونده شخصیت فیلمش مبهم باقی می‌ماند و مشخص نمی‌شود که به مرادش می‌رسد یا نه اما خود او در اولین کارگردانی‌اش نمره چندان قابل قبولی نمی‌گیرد.
نویسندگان فیلم‌نامه جوجه‌تیغی مصطفی زندی و سجاد پهلوان‌زاده هستند که هر دو، مانند کارگردان اثر، ید طولایی در کارهای پشت صحنه دارند؛ نفر دوم که اخیرا ساخت دو سریال برای شبکه نمایش خانگی را نیز تجربه کرده است. با این سوابق نویسندگان و کارگردان، آدم انتظار دارد که با کاری کم‌نظیر در بخش‌های مختلف مواجه شود اما چیزی که با آن روبه‌رو می‌شود کاملا برعکس است.
با وجود سابقه طولانی کارگردان و یکی از نویسندگان فیلم در کار تدوین، اما فیلم از نظر تدوین هیچ چیز خاصی ندارد به جز پرش‌های زمانی ناگهانی که مخاطب را گیج می‌کند. البته این موضوع ممکن است به سوراخ‌های فیلم‌نامه نیز برگردد. وقتی نام سجاد پهلوان‌زاده کارگردان سریال پر از باگ «سقوط» به عنوان فیلم‌نامه‌نویس ثبت شده، این مسئله چندان عجیب نیست. البته این مسئله ممکن است به سانسورهایی که ناشی از موضوع فیلم است هم برگردد.
در گریم فیلم آنچنان ضعیف عمل کرده است که پژمان بازغی بیشتر از آن که شبیه اغفالگر زنان و دختران باشد، شبیه اراذل و اوباش چاله میدانی شده است. گریم پیری هومن برق‌نورد نیز نتوانسته نقش او را به‌عنوان پدر حامد کمیلی باورپذیر کند. این دو بازیگر هشت سال تفاوت سنی دارند و برای اینکه یکی نقش پدر دیگری را بازی کند، بازیگر نقش پدر به گریم بهتری نیاز داشته است.
بازیگران فیلم هیچ‌کدام نتوانستند نمایش درخشانی داشته باشند و فقط تا حدودی پانته‌آ پناهی‌ها و نازنین بیاتی بهتر از دیگران عمل کردند؛ هرچند آن‌ها نیز با بهترین کارهایشان فاصله‌ای قابل توجه دارند.
در فیلم‌نامه نیز که مهم‌ترین بخش کار است همانطور که بالاتر هم اشاره شد، داستان پر از باگ است و علیرغم سوژه نابی که داستان براساس آن بنا شده، در خنده گرفتن از مخاطب چندان موفق عمل نمی‌کند و در بعضی از سکانس‌ها حتی رو به شوخی‌های سخیف جنسی آورده است.
با همه این توضیحات پیشنهاد می‌شود که اگر روزی خواستید جوجه‌تیغی را ببینید بروید نمایش تک‌نفره بهرام افشاری به همین عنوان را ببینید!