محمدرضا شهبازی
طنزپرداز

در این سری مطالب سعی میکنم شما را با نکات و دستورالعمل‌هایی آشنا کنم که کمک می‌کند زودتر، راحت‌تر، بی‌خطرتر و مطمئن‌تر به رشد و موفقیت در عرصه سیاست برسید. دوست داشتید امتحان کنید.

به هیچ دعوتی نه نگویید
برای هر فرد فعال در عرصه سیاست هیچ چیز مهم‌تر از زمان نیست. اما خود این زمان می‌تواند قربانی چیز مهم‌تری شود؛ آن چیز چیست؟ جلسه، گعده، دورهمی، ناهار کاری و از این قسم امور که هر جور راحتید می‌توانید صدایش کنید.
اصلا شما زمان را برای چه می‌خواهید؟ برای اینکه در سیاست رشد کنید دیگر. مطمئن باشید هیچ چیز مثل نشست و برخاست با آدمهای عرصه سیاست نمی‌تواند شما را رشد دهد.
فلذا آب دستتان بود، بگذارید زمین و هر کس پیشنهاد جلسه یا هم‌نشینی داد قبول کنید. اصلا هم نپرسید دستور جلسه چیست؟ دستور جلسه سگ است... اه! چه کار به دستور جلسه دارید؟ دستور جلسه، خود جلسه است. دستور جلسه خود شمایید (نوشتن این جمله اینقدر نزدیک به آن جمله که تویش سگ داشت یک‌مقدار برخورنده است که خب... بگذریم)
غرض اینکه آقاجان! تا می‌توانی با این و آن بنشین. باغ برو، استخر برو (استخر فرح نرو!)، قهوه‌خانه و رستوران برو، جلسه هم‌اندیشی و سمینار برو. بگذار تو را ببینند. چند بار که در جمع‌ها تکرار شوی، فکر می‌کنند کسی هستی وگرنه بیکار نیستی که هی این‌ور آن‌ور باشی.

در عکس‌ها باش
اسم آقای دوربینی بد در رفته وگرنه اینکه شما سی سال در هر مراسمی باشی، در عکس‌ها هم باشی کم هنری نیست. اینکه بدانی کجا بنشینی یا بایستی که عکاس هرجور قاب ببندد نتواند حذفت کند خودش یک هوشمندی تجربی خاصی می‌خواهد.
بنابراین سعی کن اگر جلسه و نشست و سمینار رفتی، جایی بنشینی که توی عکس‌ها باشی.
پشت ستون ننشین. در تاریکی ننشین. گوشه‌ها ننشین. دست در دماغت نکن. خودت را نخاران. پذیرایی را بگذار در کیفت و بعدا بخور (آن بنده خدا را دیدی که بی‌نوا یک حلیم خورد ولی چطور گیفش را ساختند؟ عبرت بگیر) مراقب باش سر موز از کیفت بیرون نباشد. میوه را داخل جیب کت نگذار، باد می‌کند لو می‌روی گشنه! آب‌میوه را تا تهش میک نزن که قل‌قل کند (درست است صدایش در عکس نمی‌افتد اما بغل دستی‌ها می‌شنوند و سوژه‌ات می‌کنند) اگر پذیرایی از این آب‌میوه‌های دارای تکه میوه بود، بی‌خیال آن تکه آخر که بیرون نمی‌آید شو و هی تکانش نده و یک چشمی تویش را نگاه نکن؛ تاریک است و چیزی پیدا نیست. اگر دستشویی رفتی دستت را با شلوارت خشک نکن. اگر غذا سلف سرویس بود بیش از سه نوع همزمان در بشقابت نریز. کفشت را در نیاور و یک زانو روی صندلی ننشین. پک فرهنگی نگیر (من همه‌اش را گرفته‌ام دو زار به درد نمی‌خورد). با پوشه‌ای که نشان جلسه هم‌اندیشی قبلی را دارد به جلسه هم‌اندیشی بعدی نرو. اگر احساس کردی دوربین رویت هست در لنزش زل نزن. اگر زدی و کار از کار گذشت دیگر چشمت را ندزد که یعنی مثلا حواسم نیست، بلکه به‌جایش یک لبخند ریز بزن.

اگر دعوت نشدی...
یک حساب سرانگشتی ثابت می‌کند تقریبا ۷۸ درصد از همایش‌ها و نشست‌های سیاسی و... در دوازده درصد از سالن‌های همایش برگزار می‌شود.
یعنی شما اگر آمار چند تا سالن را داشته باشید بخش زیادی از برنامه‌ها را از دست نمی‌دهید. پس منتظر دعوت و اعلان عمومی و... نباش. اسم سالن‌ها را لیست کن و هر روز برنامه‌شان را از طریق سایت روابط عمومی آن سالن یا نهاد مربوطه چک کن. اگر دیدی مراسمی چیزی هست، بلند شو برو شرکت کن.