یونسکو کو؟!
محمدعلی النجانی
طنزپرداز
۲۵ آبان
روزی مثل امروز در سال ۱۹۴۵ (بر همگان واضح و مبرهن است که میلادی) سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد که دوستان صمیمی در جمع خودشان یونسکو صدایش می‌زنند، تاسیس شد.
قضیه این‌جوری آغاز شد. در اواخر سال ۱۹۴۵ درست هنگام پایان جنگ جهانی دوم یعنی در حدود همان زمان که دیگر هیتلر آن نصفه سبیلش هم به دود عظمی رفته‌بود، کنفرانس بزرگی به صرف ناهار و سایر بخوربخور‌ها در لندن تشکیل شد تا همه دلی از عزا در بیاورند. در آن کنفرانس نمایندگان چهل کشور شرکت کردند (در برخی منابع آمده که بعضی‌هایشان فرصت شرکت نداشتند، پس چتر شدند) و جوری کمر انگلستان را شکستند و داغی بر دلش گذاشتند که سال‌ها جنگ نتوانسته‌بود چنین کاری بکند.
در آنجا فرانسه و انگلستان، علی‌الخصوص انگلستان در حین چرتکه انداختن و حساب‌وکتاب کزدن هزینه‌های متحمل شده، پیشنهاد کردند سازمانی با هدف نهادینه ساختن فرهنگِ صلح به معنای واقعیِ کلمه تأسیس شود تا آن سازمان در راه «همبستگی فکری و اخلاقی بشریت» خدمت کند و مانع از وقوع جنگ جهانی دیگری شود تا انگستان و فرانسه (ما می‌نویسیم انگلستان و فرانسه؛ ولی شما بخوانید آمریکا) فرصت داشته باشند تا در هر موقع که خواستند جنگی دیگر واقع شود.
قضیه همین‌طوری ادامه داشت و یونسکو در تمامی این سال‌ها به صورت کاملاً رسمی و در همه زمینه‌ها در راستای اهداف از پیش تعیین شده‌اش آموزش‌هایی برای جلوگیری از جنگ در سراسر عالم پیاده کرد. آموزش‌هایی از قبیل: حفظ خویشتنداری، بالا بردن صبر و خویشتنداری، حفظ خویشتنداری ۲، جلوگیری از اعلام محکومیت مقدماتی، ممانعات از صدور بیانیه، بعض زیرپوستی، حفظ خویشتنداری پیشرفته و ....
در پایان ذکر این نکته لازم است که آمریکا و رژیم صهیونیستی اسرائیل این حجم از خویشتنداری را برنتافتند و در سال ۲۰۱۷ با این ادعا که سازمان یونسکو علیه اسرائیل مواضع جانبدارانه دارد، تصمیمشان برای خروج از این سازمان را اعلام کردند و گفتند «یا یونسکو زین‌پس خویشتنداری پیشرفته ۲ و تکمیلی را هم در دستور کار خود قرار می‌دهد و یا قهر، قهر تا روز قیامت.» و رفتند. البته هنگام رفتن بودجه و کمک‌ها خود را با ذکر اینکه «ما این رو برای جای دیگه نیاز داریم» قطع کردند.
یونسکو که در ابتدا حساب بانکی خود را پر و پیمان می‌دید، به این قضیه وقعی ننهاد؛ اما با اولین پیامک برداشت پول و اطلاع از وضعیت مالی‌شان، چند دستی بر سرشان کوبیدند و گفتند: «ای داد بی‌داد، کی بود به ما پول می‌داد؟» از همین روی کلیه خویشتن‌داری‌ها را تا سطح دکترا، فوق دکترا و خیلی فوق دکترا ارتقا دادند تا آمریکا مجدد برگردد و همه هزینه‌های یونسکو را بر عهده بگیرد.