امیرکوچولو در یک سفر پرخطر

بدون مقصد، بدون نقشه

ریحانه عارف‌نژاد
خبرنگار

اصلاً یادم نیست امیرکوچولو از کی و کجا به کتابخانه من آمد. نمی‌دانم اولین‌بار کی خواندمش و چرا فرصت نشد تمامش کنم. اما خیلی شفاف و واضح، یادم مانده بود که امیرکوچولو سفر بزرگی در پیش داشت. نگران بود، اما نمی‌خواست تسلیم شود. می‌ترسید، ولی فکر برگشتن به خانه دلگرمش می‌کرد. اینها را یادم بود و همیشه می‌گفتم باید یک روز برگردم سراغش تا پایان کار امیرکوچولو را ببینم. بالاخره نوشتن یادداشت برای امیرکوچولوی هشتم، بهانه خواندن دوباره‌اش شد و کتاب را از قفسه بیرون آوردم.
رسم، رسم است. در این مورد خاص، برای تغییر دادنش هم نمی‌توان هیچ کاری کرد و باید بی‌برو و برگرد انجام شود. همان‌طور که امیرهای گذشته پیش از امیرکوچولوی هشتم این کار را انجام داده‌اند، او هم باید به این مأموریت برود تا شایستگی‌اش برای جانشینی پدر به همه اثبات شود. هیچ‌کس او را از پیش برای این کار آماده نکرده است و انجام دادنش دستورالعمل مشخصی هم ندارد. یک روز خیلی معمولی که امیرکوچولو با خدم و حشم در باغ قصر مشغول بازی است، به حضور پدرش -امیر بزرگ- احضار می‌شود. همه وزرا در یک مجلس دورهم جمع شده‌اند و معلوم است که موضوع بحث، بسیار مهم و حیاتی‌ است، چون زمان به سرعت سپری شده و حالا بعد از چند سال، وقت سفر کردن امیرکوچولو رسیده است.
جریان این سفر مهم چیست؟ امیرکوچولو باید یکه و تنها، راهی جاده شود. هیچ‌کس به او کمک نخواهد کرد. نه نوکری با خود می‌برد، نه وسیله خاصی. نه مقصد معلوم است و نه نحوه رسیدن به آن. امیرکوچولو فقط می‌داند شرط برگشتن به خانه و کاشانه خودش، این است که دست‌تنها یک قصر تمام‌عیار بسازد. آن وقت است که می‌تواند سرش را بالا بگیرد، با افتخار به خانه برگردد و امیر بزرگ سرزمینش شود.
امیر هشتم به ناچار راه می‌افتد. تنها دارایی‌اش یک اسب و چند تکه الماس است که مادرش در آستر کلاه مخفی کرده و فروش‌شان بدون اتهام دزدی اصلاً کار راحتی نیست. امیر در مسیرش با افراد زیادی ملاقات می‌کند و سعی دارد دوستی‌هایی واقعی و ارزشمند برای خودش بسازد. در این راه ماجراهایی عجیب و گاه خطرناک انتظارش را می‌کشند. اصلاً این امیرکوچولوی نازپرورده می‌تواند از عهده همه آنها بربیاید، قصرش را بسازد و به خانه برگردد؟ در روزهای باقیمانده تابستان، همراهی امیرکوچولو در داستانی پرفراز و نشیب با فضایی کاملاً بومی و ایرانی می‌تواند تجربه سرگرم‌کننده‌ای برای نوجوانان بالای ده‌ سال باشد.