به بهانه سالگرد شهادت شهید حاج مهدی عراقی؛
او شایسته فراموشی نیست
محمد پورجواد
خبرنگار
«زمانی که مهدی را دستگیر کردند، من صدایش را از بی‌سیم ساواکی‌ها می‌شنیدم که با صلابت و محکم می‌گفت: نترسید برای چه می‌لرزید؟ من که اسیر شما هستم.» این تصویری است که عسگراولادی یکی از همرزمان شهید مهدی عراقی از دستگیری سال 1343 او ارائه می‌دهد و بیانگر سابقه ذهنی مأموران رژیم ستمشاهی از مبارزی است که در دوران فدائیان اسلام نیز نقشی بسیار پررنگ داشت و از آغاز نهضت با امام بود. او در رابطه با اعدام انقلابی عامل کاپیتولاسیون امریکایی قریب به 13 سال به زندان رفت و حتی در زندان، محور مبارزات بود. بلافاصله پس از آزادی به پاریس رفت و نقش محوری یافت. آنچنان که برای ساماندهی راهپیمایی عاشورای 57 به تهران بازگشت. پس از انجام موفقیت‌آمیز مأموریت‌ها، شهید عراقی به بهانه دیدار فرزند- امیر عراقی که در امریکا به تحصیل اشتغال داشت- عازم سفر شد و مجدداً به فرانسه رفت و همراه حضرت امام(ره) با پرواز انقلاب به ایران بازگشت.
شهید عراقی در روز یکشنبه چهارم شهریور 1358 و در حالی که شدیداً نگران آن بود که بازار شهادت جمع شده است، بوسیله سه موتور سوار از اعضای گروه فرقان مورد حمله قرار گرفت و به درجه رفیع شهادت رسید. امام خمینی(ره)، پس از شهادت شهید عراقی درباره او فرموده بود: «من ایشان را حدود 20 سال است که می‌شناسم. حاج مهدی عراقی برای من برادر و فرزند خوب و عزیز من بود. شهادت ایشان برای من بسیار سنگین بود. اما آنچه مطلب را آسان می‌کند آن است که در راه خدا بود شهادت او، بر همه مسلمین مبارک باشد او می‌بایست شهید می‌شد، برای او مردن در رختخواب کوچک بود.» حضرت امام پس از شهادت او دستور دادند که پیکر آن شهید به قم منتقل شود و در جوار حرم حضرت معصومه(س) به خاک سپرده شود، خود در تشییع او شرکت جستند - امری که تا روز آخر عمر پربرکت ایشان بسیار نادر ماند – و شب هنگام نیز 20 دقیقه بر مزار او نشسته و دعا فرمودند.
اینچنین تأییدهایی از سوی امام امت و مقام معظم رهبری متوجه کمتر شخصیتی شده است، اما در سالروز شهادت او نه خیابان‌های تهران شاهد بزرگداشتی است که در حق چهره‌های غیرمحوری‌تر مرسوم است و نه صدا و سیما در ساعات پربیننده خود تجلیلی از چنین شخصیتی به عمل می‌آورد و نه حتی در تقویم رسمی نامی از او به میان آمده است. این آیا مصداق «به فراموشی سپردن پیشکسوتان جهاد در پیچ و خم زندگی روزمره» نیست که امام هشدار آن را داده بود؟