تأمین کالاهای اساسی
دولت سیزدهم در شرایطی در تابستان سال 1400 شروع به کار کرد که وضعیت تأمین کالاهای اساسی به شدت بحرانی بود. طبق آمارهای وزارت صمت، در پایان خرداد 1400 در زمینه تأمین روغن خام کشور بیش از یک میلیون تن کسری وجود داشت. در زمینه تأمین شکر بیش از 600 هزار تن کسری وجود داشت و 1٫3 میلیون تن نیز برای تأمین برنج کمبود به چشم میخورد.
در اواخر دولت گذشته، کسری گندم کشور هم 6٫7 میلیون تن و نهادههای دامی 12٫8 میلیون تن بود.
این در حالی است که در سال 1392 که سال پایانی دولت دهم بود با تمهیداتی که آن دولت اتخاذ کرده بود دولت در تمامی این کالاهای اساسی با مازاد تأمین هم مواجه شد به طوری که میزان تأمین روغن خام کشور 181 هزار تن بیش از نیاز بود.
میزان مازاد تأمین شکر در سال 1392 بیش از 350 هزار تن و برنج بیش از 400 هزار تن بود. در سال 1392 کسری گندم کشور 1٫9 میلیون تن بود در حالی که در پایان دولت روحانی همانطور که ذکر شد این رقم به 6٫7 میلیون تن افزایش یافت. میزان کسری نهادههای دامی نیز در سال 1392 حدود 2٫7 میلیون تن بود در حالی که در پایان دولت دوازدهم به 12٫8 میلیون تن افزایش یافت که تأمین این حجم عظیم کسری کالاهای اساسی، دولت سیزدهم را در ابتدای کار با مشکل جدی مواجه کرد. این در حالی بود که دولت دوازدهم تمامی 8 میلیارد دلار ارز ترجیحی مصوب بودجه 1400 را در همان دوره کاری خود مصرف کرده بود و دولت سیزدهم برای نیمه دوم سال 1400 مجوز استفاده از ارز ترجیحی جدید نداشت.
تکمیل ذخایر راهبردی کالاهای اساسی از مهمترین اقدامات دولت سیزدهم در 2 سال اخیر بوده است. در حال حاضر و بر اساس موجودی انبارها، هیچگاه ذخایر کشور به اندازه میزان فعلی نبوده و هیچگونه کمبودی در خصوص ذخایر راهبردی کشور وجود ندارد. بر اساس آمارها ذخایر راهبردی کشور از 45 روز به بیش از 5 ماه افزایش یافته است.