در حافظه موقت ذخیره شد...
در دومین سمینار گردشگری دسترس‌پذیر مطرح شد
شناسایی زیرساخت‌های لازم برای گردشگری ویژه معلولان
به گزارش مهر، الهام خادم حسینی، هیأت مدیره انجمن صنفی راهنمایان گردشگری استان تهران گفت: یک راهنمای تور باید مراکز اقامتی، موزه‌ها، رستوران‌ها و اماکن گردشگری مناسب‌سازی شده ویژه معلولان را برای برگزاری تور شناسایی کند تا معلولان هم بتوانند از تورهای گردشگری استفاده کنند. حتی راهنمایان باید زبان ناشنوایان را هم یاد بگیرند تا بتوانند با این دست از مسافران ارتباط بگیرند و متوجه نیازهایشان شوند.
مدیرعامل انجمن معلولان پارس نیز در این نشست با نمایش فیلم‌هایی از دسترس‌پذیر کردن خدمات گردشگری برای معلولان توسط راهنمایان تور در کشورهای دیگر گفت: راهنمایان تور برای معلولان بسیار ارزشمند هستند چرا که با راهنمایی به فرد معلول موجب افزایش امید به زندگی او می‌شوند.
محمد اسماعیل شیخ‌قرایی با اشاره به اجرای پاراتورهای ویژه معلولان تصریح کرد: پاراتورهایی که در ده سال گذشته برای معلولان برگزار شده، موجب افزایش نشاط و امید به زندگی بسیاری از آنان شده است. راهنمایان مبلغان خوبی برای مناسب‌سازی امکانات شهری ویژه معلولان بودند و بعد از برگزاری این سمینار نیز قطعاً ما از راهنمایان دوره‌دیده‌ای که با مصایب معلولان آشنا هستند، کمک می‌گیریم.
وی با بیان اینکه سه نوع معلول با نیاز ویژه داریم که باید به آنان کمک شود، گفت: دسته اول افرادی هستند که معلولیت دائم دارند، دسته دوم افرادی با معلولیت موقت هستند؛ مانند ورزشکارانی که دچار آسیب‌دیدگی می‌شوند. دسته سوم سالمندان بالای ۶۵ سال هستند که باید دسترسی به امکانات و تجهیزات برای آنان فراهم شود چرا که شعار جهانی گردشگری هم «برای همه» تعریف شده تا همه اقشار جامعه امکان برخورداری از امکانات گردشگری را داشته باشند.
راهنما برای گردشگران نابینا
زورقی، مجری تورهای نابینایان نیز درباره هدایت نابینایان در تورهای گردشگری اظهار داشت: راهنمای گردشگری باید در تعامل با فرد نابینا یک قدم جلوتر از او باشد تا فرد بتواند بازوی راهنما را لمس کند، با این حرکت نیاز به توضیحات کلامی هم نیست چرا که حرکات بدنی همراه به خوبی می‌تواند برای یک فرد نابینا گویای مسیر پیش‌رو باشد. همچنین مجهز بودن رستوران‌ها به خط بریل امکان خواندن و نوشتن منو را برای فرد نابینا فراهم می‌کند تا نیازی به کمک اطرافیان نداشته باشد.
رضا سلیمانی، ناشنوا به عنوان نماینده ای از جامعه معلولان از تجربه خود درباره نحوه مواجهه راهنمایان تور با ناشنوایان گفت: زبان اشاره به سه دسته تقسیم می‌شود؛ دسته اول ویژه ناشنوایان است، زبان کتابی هم برای همه مشخص است و سومین دسته، زبان بین‌المللی ناشنوایان است که برابر با زبان انگلیسی است اما متأسفانه زبان بین‌المللی به دلیل اختلاف کارشناسان در کشور ما جا نیفتاده است.
سلیمانی اضافه کرد: در تورهای گردشگری که فقط ناشنوایان حضور داشته باشند نیازی به فرد شنوا نیست اما اگر چند ناشنوا در یک تور با شنوایان همراه شوند، وضعیت تغییر می‌کند و باید یک زبان واحد بین ناشنوایان و شنوایان به وجود بیاوریم تا بتوانیم با آنان ارتباط برقرار کنیم مثل لب‌خوانی، چرا که بزرگترین مشکل ناشنوایان در تورهای گردشگری نبود یک زبان واحد است.