امین میرزازاده
برای رسیدن به دوبنده تیم ملی کشتی فرنگی تلاش زیادی کردم و سال‌های زیادی طول کشید که به تیم ملی برسم. از رده سنی نوجوانان و جوانان به سختی به بزرگسالان رسیدم اما در مقطعی که محمد بنا به عنوان سرمربی تیم ملی بزرگسالان انتخاب شد، متوجه شدیم که کشتی فرنگی متفاوت با آن چیزی است که تا قبل از این دیده بودیم. محمد بنا فقط کشتی گرفتن به ما یاد نمی‌داد. او در اردوی تیم ملی کشتی فرنگی مثل یک پدر در کنار ما بود و شب و روز را کنار کشتی‌گیران که همه مثل فرزند او بودند، می‌گذراند. در کنار کشتی به ما یاد می‌داد که چطور باید زندگی کنیم. تیم ملی کشتی فرنگی آدم بزرگی را به راحتی از دست داد. خیلی حیف شد که نتوانستم در جهانی صربستان طلا بگیرم. هر چند که با مدال طلای من هم تصمیم او شاید تغییر نمی‌کرد؛ چرا که او قبل از مسابقات قهرمانی جهان تصمیم خودش را گرفته بود اما حداقل با طلایی که می‌گرفتم اندکی روبه‌راه می‌شد و حداقل اگر قرار بود برود با دلخوشی و لبخند برود. در تمام این سال‌ها این کشتی فرنگی بوده که به محمد بنا نیاز داشته و مطمئن هستم که این نیاز باز هم پیش می‌آید. کشتی فرنگی بعید است که چنین آدم دلسوزی را به خودش ببیند.
