در حافظه موقت ذخیره شد...
«ایران» بررسی میکند؛ اهمیت فعالیت اقتصادی فدراسیونهای ورزشی و ضرورت همکاری با حامیان مالی
فرمول اقتصادی از نان شب واجبتر است
اگرچه از نگاه برخی کارشناسان و رؤسای فدراسیونهای ورزشی، این میزان اعتبار میتواند چالشی جدی برای ورزش کشور تلقی شود، اما با بازخوانی واقعیتهای اقتصادی حاکم بر کشور باید اذعان کرد که رویکرد دولت چهاردهم در نحوه توزیع منابع، چندان دور از منطق اقتصادی نیست. در مقطع کنونی، موضوعاتی نظیر معیشت مردم، سلامت عمومی و تولید در مقایسه با ورزش، از اولویت بالاتری برخوردارند.
از همینرو، اکنون این پرسش اساسی مطرح میشود که مدیران فدراسیونهای ورزشی چه راهبرد و فرمولی برای درآمدزایی، خلق ارزش افزوده و تولید ثروت در اختیار دارند تا بتوانند برخلاف رویه سالهای گذشته، بدون اتکا به منابع دولتی، به مرز توانمندی و خودکفایی مالی دست یابند.
آنچه تاکنون در نظام مدیریتی بسیاری از فدراسیونهای ورزشی کشور بهطور جدی مورد غفلت قرار گرفته، فعالیت اقتصادی سازمانیافته و ایجاد چرخه پایدار درآمدزایی از طریق بخشخصوصی و تعامل مؤثر با حامیان مالی بوده است. بخش قابل توجهی از فدراسیونهای ورزشی، بدون دستیابی به دستاوردهای مالی ملموس، صرفاً نقش مصرفکننده بودجههای دولتی را ایفا کردهاند؛ حال آنکه در سطح جهانی، ورزش بهعنوان یک صنعت پویا و ثروتآفرین شناخته میشود و سهم قابل توجهی در اقتصاد کشورها دارد.
در چنین شرایطی، ضرورت دارد مدیران فدراسیونهای ورزشی با نگاهی اقتصادی و آیندهنگر، به سمت درآمدزایی مستقل، جذب اسپانسر و توسعه همکاری با حامیان مالی سوق داده شوند تا بخش عمده هزینههای جاری و توسعهای خود را از منابع غیردولتی تأمین کنند و با کاهش وابستگی به بودجه عمومی، مسیر رشد و پایداری فعالیتهای خود را هموار سازند.
البته نکته مهم در این فرآیند، این است که وزارت ورزش و جوانان نیز باید با طراحی سازوکارهای حمایتی، اصلاح مقررات و ایجاد بسترهای قانونی و اقتصادی مناسب، زمینه کاهش وابستگی فدراسیونها به اعتبارات دولتی را فراهم آورد. بررسی صورتهای مالی بسیاری از فدراسیونهای ورزشی کشور نشان میدهد که بهجز تعداد محدودی از آنها، اغلب فدراسیونها در عمل هیچ درآمدی از محل اسپانسرینگ و حامیان مالی ندارند.
این در حالی است که چنانچه الگوها و مشوقهای جذاب اقتصادی برای صاحبان صنایع و فعالان اقتصادی تعریف شود، بسیاری از تولیدکنندگان و بنگاههای اقتصادی آمادگی سرمایهگذاری در حوزه ورزش را
خواهند داشت.
تا زمانی که رؤسای فدراسیونها نسبت به تزریق مستمر بودجه از سوی دولت و وزارت ورزش و جوانان اطمینان خاطر دارند، انگیزهای جدی برای حرکت به سمت فعالیتهای اقتصادی و درآمدزا شکل نمیگیرد و مدیریت فدراسیونها صرفاً به هزینهکرد اعتبارات دولتی محدود میشود. بر این اساس، در شرایط کنونی جامعه و با توجه به واقعیتهای اقتصادی کشور، لازم است فدراسیونهای ورزشی بهصورت هدفمند به سمت فعالیتهای اقتصادی پایدار هدایت شوند تا هزینههایی را که طی سالهای گذشته از محل بودجه عمومی تأمین میکردند، بهتدریج از منابع مستقل تأمین کرده و در نهایت، شاهد کاهش وابستگی و جدایی تدریجی آنها از بدنه بودجه دولتی باشیم.
