معاونت توسعه مدیریت و منابع وزارت ورزش در گفتوگو با «ایران»:
ورزش بودجه بیشتری نیاز دارد
مهری رنجبر | سیدمناف هاشمی، معاونت توسعه مدیریت و منابع وزارت ورزش و جوانان در گفتوگو با «ایران»، بودجه کمتر از ۲۵ هزار میلیارد تومانی را راضیکننده نمیداند و معتقد است: «بودجه ما ۲۶هزار میلیارد نیست؛ هرچند اگر آن را تماموکمال به وزارت ورزش و جوانان بدهند، امیدواریم چالشها و مشکلات ورزش حل شود ولی چالشهای ما بالغ بر ۱۵۰هزار میلیارد تومان بودجه میخواهد. البته بودجه ما کمتر از ۲۵هزار میلیارد است، چون دولت توازن را کم میکند و بودجه جاری و عمرانی ما هرکدام ۵ درصد کاهش مییابد. بنابراین عدد و رقمهای ما کمتر از آن چیزی میشود که در لایحه آمده است. از طرف دیگر، این بودجه تنها مختص ورزش نیست و بودجه جوانان برای اشتغالزایی، وام ازدواج و… نیز با آن در نظر گرفته شده است. هرچند ما بهعنوان دولت از لایحه حمایت میکنیم، اما این مقدار برای ورزش کارایی ندارد. در واقع بودجه سال آینده خوب نیست و ناراحتکننده است.» به گفته او، این بودجه پاسخگوی ورزش قهرمانی نیست: «سال آینده، با وجود انتخابیهای المپیک و بازیهای آسیایی ۲۰۲۶ ناگویا، سال بسیار مهمی برای ۵۹ فدراسیون ورزشی است. از طرفی با افزایش نرخ ارز، اگر مانند امسال اعزام داشته باشیم، باید بودجه جاری و کمک به همه فدراسیونها را حداقل دوبرابر کنیم. در حالی که پول جاری کمک به فدراسیونها که حدود سه هزار میلیارد تومان است، با افزایش قیمتها عملاً امکان رشد ندارد. در حوزه عمرانی نیز بالای ۱۵۰ هزار میلیارد تومان اعتبار لازم داریم، اما بودجهای که در لایحه ۱۳هزار میلیارد تومان در نظر گرفتهاند، اگر توازن را لحاظ کنند، به ۱۲هزار میلیارد میرسد که اگر ۵۰ تا ۶۰ درصد آن را بدهند، در نهایت ۶ تا ۷ هزار میلیارد تومان در اختیار ما قرار میگیرد که با آن مشکلات ورزش قابل حل نیست. البته ما راهکارهای دیگری مانند مولدسازی، واگذاری پروژهها در ماده ۲۷، مباحث مرتبط با اجارهها، ادای مسئولیت اجتماعی و یک درصد اعتبار مالیاتی را نیز داریم، اما چون این مباحث هنوز فعال نشده و برای بخش خصوصی جذاب نیست، کمک چندانی نمیکند.» سیدمناف هاشمی درباره اولویتبندی تقسیم بودجه بین فدراسیونها میگوید: «ما برای تقسیم بودجه شاخص داریم. فدراسیونهای المپیکی مدالآور یک ویژگی دارند، فدراسیونهایی که سهمیه المپیک میگیرند نیز شرایط خاصی دارند و فدراسیونهای آسیایی در درجه دوم قرار میگیرند. فدراسیونهای آیینی با نگاه فرهنگی و سلامتمحور هم در یک دسته قرار دارند. همه این محاسبات را انجام میدهیم و در کنار آن، با در نظر گرفتن درآمد فدراسیونها، نیاز معقول متناسب با محدودیتهای بودجهای را پیشبینی میکنیم. شاید نیاز فدراسیونهایی که 3 هزار میلیارد تومان دریافت میکنند، بالای ۲۰هزار میلیارد تومان باشد، اما وقتی چنین امکانی وجود ندارد، مجبوریم توزیع بودجه را بر اساس نیازها اولویتبندی کنیم.»
