اردلان آشتیانی
کارشناس فوتبال

بزرگ‌ترین چالش کنونی تیم ملی فوتبال کشورمان، فقدان انسجام دفاعی است. به نظر می‌رسد ابزارهای تاکتیکی و مدیریتی در اختیار کادر فنی محدود شده و تصمیم‌گیری‌ها بیشتر به دست بازیکنان افتاده است. این مسأله می‌تواند در سطح جام جهانی، جایی که کوچک‌ترین ضعف جریمه می‌شود، بیشترین آسیب را به تیم وارد کند.
با گسترش جام جهانی به ۴۸ تیم، فرصت مناسبی برای میدان دادن به نسل جوان فراهم شد، اما این فرصت نیز از دست رفت. اگر میانگین سنی تیم‌ها را بررسی کنیم، مشخص می‌شود جام جهانی ۲۰۲۶ می‌تواند فرصتی ویژه برای جوانان باشد؛ در حالی که تیم ایران با میانگین سنی بالا، احتمالاً از این مزیت بی‌بهره خواهد بود و در مواجهه با سرعت و انرژی تیم‌های جوان‌تر دچار مشکل خواهد شد.
از نظر جدول گروه‌بندی، گروه ما نسبتاً ساده است و سه تیم از آن صعود خواهند کرد، اما شاگردان امیر قلعه‌نویی برای تضمین صعود، حداقل به ۴ امتیاز نیاز دارند. تحلیل سه بازی تیم:
مقابل نیوزیلند: نیازمند بازی تهاجمی و تسلط بر میانه میدان هستیم تا فرصت‌های گل‌زنی ایجاد شود و تیم حریف از کمبود تجربه بهره‌برداری نکند.
مقابل مصر: هر نتیجه‌ای غیر از برد، شرایط صعود را پیچیده‌تر خواهد کرد و فشار روانی بر تیم افزایش می‌یابد.
مقابل بلژیک: بازی دوم تیم و نقطه حساس گروه است؛ رویارویی با تیمی که قدرت فنی بالاتری دارد، نیازمند آمادگی کامل و برنامه‌ریزی دقیق تاکتیکی است. نتایج مسابقات دوستانه اخیر نشان داده که حتی در برابر تیم‌های درجه سوم، تیم ملی در انسجام تاکتیکی و اجرای برنامه‌های فنی ضعف دارد. این امر هشداردهنده است و نشان می‌دهد کادر فنی باید با برگزاری بازی‌های دوستانه بزرگ و محک‌زننده، به سرعت به اصلاح نقاط ضعف تیم بپردازد. این نقاط ضعف شامل ضعف در انسجام دفاعی، ناهماهنگی در فاز هجومی و مدیریت فشار بازی‌هاست و رفع آنها برای رسیدن به موفقیت در جام جهانی ضروری است.