در حافظه موقت ذخیره شد...
گرگ پارسی مقام اول را به رقیبی از ینگه دنیا واگذار کرد
هتتریک چوپان در نایبقهرمانی
نورهای سالن روی سکوی برندگان میافتاد و انعکاس آن روی عضلات تراشیده هادی، درخشش غیرقابل انکاری ایجاد کرده بود، اما چهرهاش سنگین و پر از تلخی شکست بود. صدای بلندگو، لحظهای فضا را پر کرد و نام نفر اول اعلام شد. چشمان هادی در لحظهای کوتاه با غم و تردید پر شد، اما لبهایش آرام و محکم روی هم فشرده بودند. او با شجاعت، خشم خود را فرو خورد، دست لاسنفورد را فشرد و با لبخندی کوتاه تبریک گفت. جایزه ۲۰۰ هزار دلاری نفر دوم، هرچند که افتخاری مادی بود، اما هرگز نمیتوانست تلخی آن ناکامی را از نگاه او پاک کند.
پیش از آنکه نام نفر اول مسترالمپیا به طور رسمی اعلام شود، نتیجه آرای مردمی منتشر شد. سکوتی عمیق سالن را پر کرد. لحظهای که نام قهرمان برگزیده مردمی اعلام شد، هادی چوپان، ورزشکار ایرانی حاضر در بخش اصلی مسابقات، جایزه این بخش را دریافت کرد و کمربند قهرمانی به او اهدا شد. لبخندی آرام روی چهرهاش نشست و نگاهش به جمعیت، پر از احترام و فروتنی بود. آن لحظه، قلب هواداران ایرانی و بینندگان از هر گوشه دنیا گرم شد و ثابت کرد عدالت گاهی در قلب مردم جاری است، حتی اگر روی کاغذ متفاوت باشد.
ناکامی هادی چوپان از نظر منتقدان، اتفاقی عادی نبود. بسیاری از کارشناسان با انتقاد از سبک تصمیمگیری داوران، نتیجه را به چالش کشیدند. سایت EssentiallySports که پوشش ویژهای از این رقابتها داشت، درباره روز پایانی مسترالمپیا نوشت:«در جامعه بدنسازی دوباره بحث شد که آیا «از چوپان دزدی شده» است و برخی مربیان و چهرهها وارد مناظره شدند و درباره کیفیت بدنی، وضعیت کاندیشنینگ و امتیازبندی مطالبی مطرح کردند که نشان میدهد تصمیم داوران با ابهام فراوانی همراه بوده است.» در رسانههای ورزشی دیگر نیز توجه ویژهای به نتایج مسترالمپیا شد. زمانی که از چوپان به عنوان نفر دوم یاد شد، کارشناسان و منتقدان بر این نکته تأکید کردند که رقابت بین او و لاسنفورد بسیار نزدیک بوده و عملکرد هادی تحسینبرانگیز بوده است، حتی اگر نتیجه پایانی منجر به قهرمانی او نشده باشد.
این نایب قهرمانی با واکنش چهرههای جهانی نیز همراه شد. فیلیپ هیت، هفتبار قهرمان مسترالمپیا، ویدیویی از تمرین ددلیفت هادی منتشر کرد و تنها نوشت:«!!!!Strong»، عبارتی کوتاه، اما پر از احترام و تحسین برای تواناییهای فیزیکی هادی. همزمان بهروز تابانی، دیگر ورزشکار حاضر در این رقابتها، با انتشار یک استوری نوشت:«قهرمان فقط کسی نیست که روی سکوی اول میایستد. قهرمان کسی است که با هر بار زمین خوردن، قویتر بازمیگردد. تو برای ما همیشه قهرمانی.»
فضای سالن آهسته خالی میشد و نورها روی هادی میتابید. قطرههای عرق روی پیشانیاش میدرخشید و نفسهای عمیقش نشان از تمرکز و استقامت داشت. نگاه او به جمعیت، ترکیبی از تلخی ناکامی و غرور درونی بود. او کمربند مردمی را محکم در دست گرفت و در سکوتی که بر سالن سایه انداخته بود، حس قهرمانی واقعی در رفتار و نگاهش موج میزد. او نه با کمربند اول، بلکه با روحی شکستناپذیر، قلبی تسلیمناپذیر و عملکردی که تحسین جهانی را به همراه داشت، در دل مردم و تاریخ مسترالمپیا جاودانه شد.
