پویا پارسایی
منتقد سینما

عنوان «مادرکشی» البته یک تعبیر استعاری است که مادر را استعاره از «وطن» گرفته تا بحران آب را به مثابه کشتن مام وطن تعبیر کند و نسبت به خطرکم‌آبی و بی‌آبی هشدار دهد.
 موضوع مستند «مادرکشی» درباره مدیریت منابع آبی در سیستم توسعه‌محور ایران است.
 این مستند روایت خودش را از سال‌های دور پیش از انقلاب آغاز می‌کند و به امروز می‌رسد. 
در واقع رویکرد مستند، نگاهی آسیب‌شناسانه به وضعیت حکمرانی آب در ایران است و مستندساز کوشیده با رویکردی پژوهشی با به تصویر کشیدن مظاهر و نتایج بحران آب، علل مختلف به‌وجود آمدن این بحران در ایران را بررسی کند. 
مخاطب با تماشای این مستند به یک درک کل‌نگرانه درباره ریشه‌های بی‌آبی و خشکسالی در ایران دست می‌یابد. از جمله مواردی که در مستند «مادرکشی» به عنوان دلایل بحران آب مورد بررسی کارشناسانه قرار گرفته می‌توان به سدسازی‌های بی‌رویه، دخالت در اکوسیستم طبیعی، حفر بی‌رویه چاه‌های عمیق، انتقال آب بین حوزه‌های آبریز، از بین رفتن منابع آب زیرزمینی، بهره‌وری پایین و برنامه‌ریزی غلط در کشاورزی، جایگزینی مدیریت متمرکز دولتی به جای مدیریت مردمی‌و بومی‌اشاره کرد. 
درباره بحران آب در ایران، مستندهای گوناگونی ساخته شده است اما آنچه «مادرکشی» را متمایز می‌کند روایت متفاوت او از سوژه است. 
چنانکه این مستند در نهمین جشنواره بین‌المللی سینماحقیقت، نامزد بهترین نویسندگی و بهترین پژوهش شد و در مراسم اختتامیه، جایزه بهترین پژوهش از هیأت داوران را به دست آورد.
 کمیل سوهانی، پژوهشگر و کارگردان مادرکشی، پس از دریافت جایزه گفته بود: «خدا را شکر که از بحران آب کشور نانی برای ما درآمد! امیدوارم بالاخره باور کنیم که بحران آب بحرانی جدی است و در افکار و رفتارمان تغییری به وجود بیاوریم تا دیگر لازم نباشد در این باره فیلمی‌ساخته شود.» حالا اما بحران آب به داخل خانه‌های ما آمده و تماشای این مستند را به یک ضرورت اجتماعی تبدیل کرده است. این مستند را می‌توانید از سایت‌هاشور تماشا کنید.