محبوبه ستارزاده
گروه علم و فناوری

 
تعامل مجازی بخشی از زندگی مدرن است و حالا دیگر بسیاری از ما برای ارتباط گرفتن با عزیزان‌مان در مناطق مختلف جهان، از پلتفرم‌ها و شبکه‌های اجتماعی ازجمله زوم و فیس تایم بهره می‌گیریم. هرچند این ابزارهای دیجیتال تا حدودی می‌توانند دلتنگی‌ها را کم کنند ولی ما هرگز نمی‌توانیم حضور نزدیک عزیزان‌مان را احساس کنیم. حالا محققان دانشگاه USC در آمریکا برای برآورده شدن یک آرزوی ساده و عمیق انسانی یعنی احساس نزدیکی بیشتر به افرادی که دلتنگ‌شان هستیم، دستکش‌های فناورانه مجهز به فناوری واقعیت مجازی(VR)  ابداع کرده‌اند که می‌تواند این دیدارهای مجازی را واقعی‌تر کند.
 
تحقق یک آرزو
«پرمانکور بانرجی»، محقق ارشد این پروژه معتقد است که این طرح از تجربه زیسته نشأت گرفته است و می‌افزاید: با توجه به اینکه بیش از پنج سال از عزیزانم دور بوده‌ام، این تحقیق چیزی بیش از یک تحقیق آکادمیک و کاملاً شخصی بوده است. این تحقیق درباره استفاده از فناوری نه تنها برای شبیه‌سازی حضور، بلکه برای بازیابی حس نزدیکی فیزیکی است که اغلب در ارتباطات از راه دور از بین می‌رود.
 پیامدهای این فناوری فراتر از مکالمه‌های روزمره است و می‌تواند به بیماران در بیمارستان‌ها کمک کند تا با خانواده خود ارتباط برقرار کنند، تعامل در کلاس‌های درس ترکیبی را افزایش دهد یا برای افرادی که به دلایل مختلف ازجمله نظامی یا سفر از هم جدا شده‌اند، آسایش را به ارمغان بیاورد.
به اعتقاد وی، در حالی که پلتفرم‌های کنونی به کاربران اجازه می‌دهند ارتباط بصری و کلامی را حفظ کنند، این دیدارها فاقد حالت فیزیکی هستند که انسان‌ها به طور طبیعی آرزوی آن را دارند. هرچند این فناوری جایگزین حضور عزیزان نخواهد شد، اما می‌تواند ابزاری قدرتمند برای تقویت تعامل اجتماعی در مواقعی باشد که امکان حضور فیزیکی وجود ندارد.
 درواقع آوردن حس لامسه به فضاهای مجازی گامی حیاتی به سوی ارتباط معنادارتر در دنیای دیجیتال امروز است. بیمارانی را تصور کنید که در نقطه‌ای بسیار دورتر از شما، منتظر دیدارتان هستند و با کمک دستکش‌های مجهز به واقعیت مجازی، می‌توانند حس درآغوش گرفتن و نوازش عزیزان خود را تجربه کنند. تنها کافی است هر دو طرف این دستکش را به دست داشته باشند و حرکات را به آواتارهای خود القا کنند. اینجاست که این حس از فضای مجازی به فضای واقعی منتقل می‌شود.
 
دنیای آواتارها
اما این دستکش فناورانه چگونه کار می‌کند؟ این سیستم با دستکش‌های لمسی و بازخورد ارتعاشی، لمس انسان را در فضاهای مجازی شبیه‌سازی می‌کند. این فناوری پوشیدنی به افراد اجازه می‌دهد حرکاتی مانند دست دادن، نوازش و درآغوش گرفتن را از فاصله دور حس کنند. این سیستم که اخیراً در یک مطالعه کاربری آزمایش شده است، از دستکش‌ها و بازوبندهای مجهز به موتورهای ارتعاشی در فضاهای مجازی استفاده می‌کند. این دستگاه به گونه‌ای طراحی شده است که ارتباطات دیجیتال را واقع‌گرایانه‌تر کند و نتایج اولیه نشان می‌دهد که  این سیستم کاملاً کار می‌کند.
این سیستم پوشیدنی به حداکثر ۱۶ کاربر اجازه می‌دهد تا همزمان در یک محیط مجازی مشترک تعامل داشته باشند. هر فرد توسط یک آواتار تمام قد نمایش داده می‌شود که حرکات دنیای واقعی او را منعکس می‌کند. کاربران می‌توانند آزادانه حرکت کنند و با اشیای مجازی مانند دست دادن، برداشتن یک فنجان یا انجام وظایف گروهی، تعامل داشته باشند. 
حس لامسه از طریق موتورهای کوچک موجود در دستکش‌ها و آستین‌ها القا می‌شود. این موتورها فشار و حرکت را شبیه‌سازی می‌کنند و باعث می‌شوند حرکات مجازی، واقعی‌تر به نظر برسند.