نگاهی به برنامه رئالیتیشو «کارناوال»
تجربه کنسرت و نمایش در خانه
مریم مبینی
روزنامهنگار
یکی از ویژگیهای مهم رئالیتیشوی «کارناوال»، تمرکز روی نمایش و موسیقی است. رامبد جوان به بهانه رقابت، محیطی فراهم آورده که مخاطبان بتوانند از طریق پلتفرمها، اجراهایی فوقالعاده ببینند و در مواجهه مستقیم با صاحبان این آثار قرار بگیرند؛ اتفاقی که سالهاست جای آن در تلویزیون و پلتفرمهای ما خالی است. ما در «کارناوال» با یک رقابت صرف طرف نیستیم؛ با مجموعه درخشانی از اجراهایی مواجهیم که برای آنها ماهها تلاش شده و در پس هر یک از آنها معنای مهمی نهفته است. به همین دلیل هم حتی اگر بعد رقابتی کارناوال را کنار بگذاریم، میتوانیم در هفته یک ساعت اجرای خوب ببینیم و همین هم اتفاق بسیار مهمی در این شرایط و حالوهوای ماست.
به طور کلی نمایش و موسیقی در هر دوره تاریخی، اهمیت بسیار مهمی داشتهاند. درست است که ظاهراً سرگرمکننده و آرامشبخش به نظر میرسند اما در واقعیت کارکردهای عمیقتری در ابعاد مختلف اجتماعی، سیاسی، آموزشی و... دارند. مردم روی صندلی مینشینند و در تاریکی کامل به دنیایی جادویی روی سن خیره میشوند. ارتباط نزدیکی که میان مخاطبان و بازیگران و نوازندگان شکل میگیرد، به قدری اثرگذار است که به این زودیها از ذهن مخاطبان بیرون نمیرود. در ایران هم اجرای نمایش و موسیقی همیشه جایگاه ویژهای داشته و دارد. گواه این مسأله، پرشدن سریع ظرفیت نمایشها و کنسرتهای موسیقی است. با اینحال بالا رفتن قیمت بلیتها باعث شده در سالهای اخیر خیلیها توان رفتن به سالنهای نمایش و کنسرتهای موسیقی را از دست بدهند. شاید خیلی از مخاطبانی که این روزها مشغول تماشای کارناوال هستند، مدتهاست قدم به نمایش و کنسرت نگذاشتهاند و آخرین تجربههایشان به سالها قبل برمیگردد.
تلویزیون به عنوان رسانهای که میتواند در زمینه آشتی مردم با تئاتر و موسیقی عمل کند، سالهاست مقابل هرگونه تلاشی در این زمینه ایستاده است. هیچ کنسرتی اجازه نمایش در تلویزیون ندارد و حتی امکان نشان دادن سازها هم در این رسانه میسر نیست. در بحث نمایش هم مدتهاست در تلویزیون کاری جدی انجام نشده است. وقتی به محدودیتها و کمبودها در این عرصه نگاه میکنیم بیشتر از همه به اهمیت تولید رئالیتی مثل «کارناوال» پی میبریم. «کارناوال» محیطی برای نمایشهای معمولی و ساده نیست. هریک از هنرمندان، سعی کردهاند بهترین خودشان را روی صحنه بیاورند. از طراحی دکورهای سنگین و جذاب در اجراهای مختلف گرفته تا تمرینهای طولانی برای موسیقی و انتخاب بهترین بازیگران و عناصر صحنه برای اثرگذاری بیشتر روی مخاطبان و... همگی به نحوی کنار هم قرار گرفتهاند که میتوانند شایسته بهترین فستیوالها باشند و این دقیقاً همان چیزی است که مدتهاست جای خالیاش را حس میکنیم.از طریق این اجراها، چهرههای جدید و جوانی پا روی صحنه میگذارند که پیشتر شاید مجالی برای دیده شدن نداشتهاند. حتی پای کودکان و نوجوانانی روی سن باز شده است که برای اولینبار دارند خودشان را در آزمونی مهم محک میزنند. درواقع «کارناوال» میتواند سکوی پرتابی برای هریک از آنها باشد. «کارناوال» رئالیتیشوی شاد و جذابی است اما بیشتر از همه به خاطر موقعیتی که در اختیار مخاطبان و هنرمندان میگذارد حائزاهمیت است.