محمدرضا رحیم‌پور
خبر‌نگار

 در میانه سال ۱۴۰۴، آنچه از سیمای ورزش ایران در ذهن شکل می‌گیرد، تصویری روشن و پرصلابت از دختران ورزشکار این سرزمین است؛ نسلی که با وجود محدودیت‌های ساختاری و فرهنگی، از دل بی‌مهری‌های گذشته قد کشیده و حالا پرچم ایران را در عرصه‌های منطقه‌ای و بین‌المللی برافراشته‌ است. موفقیت‌های اخیر در حوزه ورزش بانوان، نه مجموعه‌ای پراکنده از افتخارات، بلکه نشانه‌ای روشن از آغاز فصلی نو در سیاست‌گذاری ورزشی کشور و ثمره نگاهی راهبردی به ظرفیت‌های مغفول‌ مانده نیمی از پیکره جامعه است.
سال 1404، سال اثبات پتانسیل‌های نهفته ورزش بانوان به حساب می‌آید. همان‌‌گونه که احمد دنیامالی، وزیر ورزش و جوانان در اسفندماه سال گذشته در اظهاراتی تحلیلی تأکید کرد:«ورزش بانوان با هزینه‌ای کمتر از ورزش مردان، به نتایج بزرگ‌تری دست پیدا می کند. تاب‌آوری بالا، انضباط در تمرین و استمرار در مسیر رشد، از ویژگی‌های ممتاز این حوزه است.» امروز، مصادیق این تحلیل در میدان عمل آشکار شده است.
در هفته‌های اخیر، تیم ملی فوتبال بانوان ایران با هدایت مرضیه جعفری به شکلی تاریخی به مرحله نهایی جام ملت‌های آسیا راه یافت. فوتسالیست‌های زن ایرانی برای اولین‌بار جواز حضور در جام جهانی را به دست آوردند. بسکتبالیست‌های جوان کشور در فینال رقابت‌های سطحB آسیا حضور یافتند. اسکیت‌بازانی چون ترانه احمدی، رومینا سالک و کیمیا کریمی در کاپ آزاد جهانی ایتالیا خوش درخشیدند. مبینا علی‌نسب در شطرنج قهرمانی جهان، نام ایران را در بالاترین سطح به ثبت رساند. در وزنه‌برداری، الما حسینی با کسب مدال‌های رنگین جهانی، افق تازه‌ای پیش روی این رشته گشود. هانیه رستمیان در تیراندازی همچنان امید اول ایران در آوردگاه‌های جهانی است. در ووشو، خواهران منصوریان قدرت دختران ایران را به دنیا اثبات کردند. از دوومیدانی و پاراروئینگ گرفته تا هندبال و تنیس روی میز، دختران ایرانی نه فقط در میدان رقابت، بلکه در نگاه افکار عمومی نیز پیروز بوده‌اند و حالا به عنوان یک مدعی می‌توانند برای نام‌های بزرگ ورزش جهان یک رقیب سرسخت به شمار آیند.
فراتر از این موفقیت‌ها، نشانه‌هایی امیدبخش از پویایی و خیزش نسل نوجوان و جوان ورزش بانوان ایران در مسابقات رده جوانان و نوجوانان نیز به چشم می‌خورد. استعدادهای درخشان و مربیان باکفایت، امروز به سرمایه‌هایی تبدیل شده‌اند که اگر حفظ و تقویت شوند، فردای ورزش ایران را تضمین خواهند کرد. مربیانی چون مرضیه جعفری، الهام حسینی و مهروز ساعی، الگوهایی از مدیریت ورزشی مؤثر در سایه کمترین امکانات هستند.
بدون اغراق می‌توان ادعا کرد امروز ورزش ایران از فضای تک‌قطبی گذشته فاصله بسیاری گرفته و به تعادلی نوین 
دست یافته است. 
تصویر ملی در حال بازتعریف است و سهم زنان در این تصویر پررنگ‌تر از قبل شده است که اگر عدالت در تخصیص منابع و بودجه نیز به این روند افزوده شود، بازی‌های آسیایی ناگویا می‌تواند به صحنه‌ای برای نمایش تمام‌قد توانمندی بانوان ایرانی بدل شود.
همزمان، در بازی‌های جهانی چنگدو که به رقابت‌های رشته‌های غیرالمپیکی اختصاص دارد، کاروان ایران با محوریت بانوان اعزام می شود. تصمیمی که نشانه روشنی از نگاه متحولانه به ظرفیت‌های تازه و کمتر دیده ‌شده است. اگر این نگاه تداوم یابد، همین ورزشکاران می‌توانند در دوره‌های بعدی المپیک، افتخاراتی کم‌نظیر برای ایران به ارمغان بیاورند.
دولت پزشکیان با تثبیت رویکردی توسعه‌محور در حوزه ورزش بانوان، امروز شاهد به بار نشستن هدف‌گذاری منطقی در این بخش است. این مسیر، صرفاً یک انتخاب ورزشی نیست؛ بلکه تعبیری تازه از عدالت، توانمندسازی و بازآفرینی اجتماعی در جمهوری اسلامی ایران است.
 اکنون زمان آن است که این حمایت‌ها استمرار یابد؛ چراکه دختران ایران‌زمین با ثبت موفقیت‌های بزرگ در میادین بین‌المللی نشان دادند اگر دیده شوند و سرمایه‌گذاری لازم برای آنها انجام شود، بی‌هیچ تردیدی خواهند درخشید و می‌توانند با تاریخ‌سازی، پرچم خوش‌رنگ ایران عزیز را در میادین مختلف به اهتزاز درآورند.