یکی از برگ‌های برنده ایران در جنگ 12 روزه، وحدت و همبستگی‌ای بود که میان مردم شکل گرفت. در روزهای اخیر نیز رئیس‌جمهوری اشاراتی داشته است مبنی بر ایجاد فضا برای نقش‌آفرینی طیف گسترده‌تری از مردم و نخبگان در مسائل  کشور.   اجرایی شدن این ایده تا چه حد ضرورت دارد؟
اصل این حرف که همه اقشار جامعه باید در سرنوشت خود و تصمیمات مرتبط با سرنوشت کشور شریک باشند، همچنین آنچه در جلسات اخیر از سوی آقای پزشکیان و برخی دیگر از مقامات دولت مورد اشاره و تأکید قرار گرفته است، حرف درستی است و جای مخالفتی ندارد. اما مهم‌ترین راه تحقق این مهم نیز همچنان که همیشه گفته‌ایم، انتخابات است، آن هم انتخاباتی که در نحوه برگزاری آن شرایط حضور نامزدهایی از همه گرایش‌های سیاسی، فکری و اجتماعی جامعه فراهم باشد و انتخاب‌کنندگان هم بتوانند گرایش مورد نظر خودشان را در میان انتخاب‌شوندگان پیدا کنند. فقط در این صورت است که همه اقشار در سرنوشت خود شریک خواهند بود.
 
 لازمه‌اش را چه می‌دانید؟
لازمه تحقق این امر نیز این است که شورای نگهبان سخت‌گیری‌های گذشته را کنار بگذارد و به جای رد صلاحیت منتقدان، فقط صلاحیت کسانی را تأیید نکند که اتهامات یا محکومیت به فساد مالی و اخلاقی مهم یا فساد سیاسی مهمی از قبیل جاسوسی متوجه‌شان است. بی‌شک برگزاری چنین انتخاباتی وحدت ملی را بیش از پیش تقویت خواهد کرد.
 
امروز در مقطع تاریخی مهمی از سرنوشت کشورمان ایستاده‌ایم، یعنی زمانی که ضروری است سرمایه اجتماعی و وحدت ملی نمود یافته در دفاع را در دیگر عرصه‌های مهم کشور از سیاست تا اقتصاد به محصولی عینی تبدیل کنیم. برای تحقق این امر چه باید کرد؟
مهم‌ترین ضرورت در لحظه کنونی این است که وحدتی را که نمود یافته به هیچ دلیل تخریب نکنیم. یعنی باید از تعصبات گروهی و جناحی و از مجادله‌های بی‌مورد پرهیز کنیم. به نظرم در این مقطع کاری بیشتر و مهم‌تر از حفظ این وحدت نمی‌توان انجام داد.
 
آیا می‌توان انجام اقدامات نمادینی همچون برگزاری نشست میان فعالان سیاسی از جریاناتی که سال‌هاست در عرصه قدرت سیاسی هیچ‌گونه حضوری نداشته‌اند با مقامات عالی قوا را به عنوان یکی از اقدامات اثرگذار متصور بود؟
بله، به طور کلی دلجویی از افرادی که در حقشان تندروی شده می‌تواند مفید باشد. یا حتی اینکه بعضی کسانی که به هر حال به خاطر صرف انتقاد اتهاماتی متوجه شان شده و بعضاً در زندان به سر می‌برند مورد عفو قرار بگیرند. چنین اقداماتی یقیناً می‌تواند مؤثر باشد.
 
بحث دیگری که در کنار موضوع وحدت مطرح می‌شود فراهم کردن شرایط برای ایفای نقش مردم از هر قوم و مذهب و عقیده در امور کشور است. این رویکرد در شرایط کنونی به چه نحو می‌تواند مؤثر باشد و چگونه قابل اجراست؟
اجرای این ایده بستگی به تصمیم مقامات امنیتی و اطلاعاتی دارد و به باورم طرحی نیست که به سرعت درباره آن تصمیم گرفت و اجرا کرد زیرا باید همه جوانب را بررسی و بهترین راه‌ها را انتخاب کنند. به هر حال نباید از طرف دیگر بام بیفتیم و از کنترل و ارزیابی معیارها غافل شویم. بالاخره همان‌طور که دیدیم در جریان این جنگ تعداد قابل توجهی افراد نیز با اتهام خیانت و جاسوسی و همکاری با دشمن دستگیر شدند. در چنین فضایی نمی‌شود بی‌محابا عمل کرد و باید برای ایجاد فضای تقویت مشارکت مردم در امور مختلف و از جمله در بحث امنیت برنامه فکر شده و مدون داشت.