گروه فرهنگی / سالن اصلی هتل اسپیناس پالاس بخشی از هاگوارتز بود. 6 هزار نفر پاترهد که هرکدامشان عضوی از گروه هافلپاف، گریفیندور، اسلیترین و ریونکلا بودند برای مرور خاطرات سینمایی‌شان از مجموعه هری پاتر؛ همگی آمده بودند تا در فیلم-کنسرت بزرگ هری پاتر، به تماشای بخش هایی از این فیلم به همراه قطعه‌های خاطره انگیز آن بنشینند.
این رویداد که با همکاری پلتفرم فیدیبو به‌عنوان وال‌گلد برای اولین بار در ایران اجرا شد، ترکیبی از اجرای زنده موسیقی و نمایش سکانس‌های کلیدی هشت فیلم هری پاتر بود. البته این برنامه پیش‌تر در ۳۷ کشور جهان اجرا شده بود و ایران را به سی‌وهشتمین مقصد این تجربه موسیقایی-سینمایی تبدیل کرد.
ساعتی پیش از آغاز برنامه، سالن مملو از طرفدارانی بود که با شور و شوق در انتظار شروع بودند. بسیاری از آنها لباس‌های فرم هاگوارتز را به تن داشتند: رداهای سیاه با نشان‌های گروه‌های چهارگانه، شال‌گردن‌هایی به رنگ‌های سرخ و طلایی گریفیندور، زرد و سیاه هافلپاف، آبی و نقره‌ای ریونکلا و سبز و نقره‌ای اسلیترین. برخی چوبدستی‌های جادویی را با دقت در دست گرفته بودند، گویی آماده‌اند طلسمی اجرا کنند یا به نبرد با دیوانه ساز ها آمده اند.
و سرانجام ارکستر سمفونیک، متشکل از بیش از ۱۰۰ نوازنده  به رهبری سینا خیرآبادی و با نظارت هنری سینا صالحی، با اجرای قطعه نمادین «Hedwig's Theme» اثر جان ویلیامز برنامه را آغاز کرد.
این ملودی که یادآور اولین لحظات ورود هری به دنیای جادوگری است، با هماهنگی دقیق با تصاویر «هری پاتر و سنگ جادو» روی پرده، موجی از احساسات را برانگیخت. نت‌های ظریف ویولن‌ها و عظمت سازهای بادی، گویی تماشاگران را از تهران به دیاگون اَلی و تالار بزرگ هاگوارتز منتقل کرد.
هر قطعه، از آثار پرشکوه جان ویلیامز در سه فیلم اول گرفته تا ملودی‌های احساسی پاتریک دویل در «هری پاتر و جام آتش»، نیکلاس هوپر در «محفل ققنوس» و الکساندر دسپلا در «یادگاران مرگ»، به‌صورت زنده و هم‌زمان با سکانس‌های مرتبط نواخته شد.
اما یکی از لحظات خاص برنامه، اجرای قطعه «Lily’s Theme» اثر الکساندر دسپلا بود که با نمایش فلاش‌بک‌های زندگی سوروس اسنیپ و عشق ابدی‌اش به لیلی پاتر همراه شد. صدای لطیف ویولن‌ها که با آواز عمیق گروه کرال درهم‌آمیخته بود، عمق احساسات این صحنه را به زیبایی بازتاب داد.اجرای «The Resurrection Stone» نیز با پخش لحظه بازگشت هری به سوی دوستان و عزیزان ازدست‌رفته‌اش در «یادگاران مرگ – بخش دوم»، احساسات حضار را به اوج رساند و در ادامه  سکانس‌های حماسی نبرد هاگوارتز در «یادگاران مرگ – بخش دوم» با اجرای زنده قطعات «Statues» و «Courtyard Apocalypse» اثر دسپلا به اوج خود رسید .
 بعد از آن قطعه «Obliviate» همراه با سکانس فرار هری، هرمیون و رون از دست مرگ‌خوارها اجرا شد. هماهنگی موسیقی زنده با تصاویر، گویی تماشاگران را به دل جنگل‌های تاریک و مخفیگاه‌های سه‌گانه جادویی منتقل کرد.
اجرای قطعات موسیقی با تنوع و عمقی چشمگیر همراه بود. آثار جان ویلیامز که در سه فیلم اول حال‌وهوای معصومانه و جادویی دنیای هری پاتر را منتقل می‌کنند، با دقت و ظرافت نواخته شدند. موسیقی نیکلاس هوپر در «محفل ققنوس» با تم‌های تاریک‌تر و عمیق‌تر، فضای مبارزه علیه تاریکی را به‌خوبی بازتاب داد. در نهایت، آثار الکساندر دسپلا در «یادگاران مرگ» با عمق احساسی و تنوع ریتمیک، داستان را به اوج حماسی و عاطفی خود رساندند.  فیلم‌-کنسرت هری پاتر بیش از یک اجرای موسیقایی بود؛ جشنی بود برای عشق به داستانی که نسل‌ها را شیفته خود کرده است. این رویداد نشان داد که وقتی موسیقی و سینما با هنر و تعهد پیوند بخورند، می‌توانند لحظاتی خلق کنند که تا ابد در خاطر می‌مانند. برای پاترهدهای ایرانی، این شب نه‌تنها یک کنسرت، بلکه سفری جادویی به قلب هاگوارتز بود. از لحظه‌ای که نت‌های «Hedwig's Theme» در سالن طنین‌انداز شد تا آخرین تشویق‌های پرشور، تماشاگران در دنیای جادوگری غرق شده بودند.