غزل رضایی‌ثانی
خبرنگار

پذیرش دانشجویان در خوابگاه‌ها بیشتر از ظرفیت است. طبق گفته یکی از دانشجویان دانشگاه تهران، سه هزار نفر مازاد، در خوابگاه‌ها حضور دارند، همین موجب شده تا کیفیت خدمات و امکانات کاهش یابد. دانشگاه‌ها با مشکل کمبود خوابگاه مواجه‌اند و دانشجویان ناراضی از امکاناتی که در خوابگاه ارائه می‌شود. دبیر صنفی مرکزی دانشگاه تهران یکی از مشکلات اصلی دانشجویان را کمبود ظرفیت خوابگاه‌ها و نبود حداقل‌ترین امکانات رفاهی می‌داند. محمد فرازی ورودی سال ۱۴۰۱ در رشته مدیریت امور گمرکی دانشکدگان مدیریت دانشگاه تهران، درگفت‌و‌گو با «ایران» درباره مشکلات خوابگاهی دانشجویان می‌گوید: «بیشترین واصلی‌ترین مشکل ما ظرفیت بسیار پایین خوابگاهی و نبود فضای مناسب در آنهاست. پیش از کرونا استاندارد ظرفیت خوابگاه‌ها به ازای هر ۱۵ متر، یک نفر بود ولی بعد از کرونا ظرفیت‌ها را افزایش دادند و حدود ۳ هزار نفر مازاد در کل مجتمع‌های خوابگاهی پذیرش کردند که به صورت متراکم در خوابگاه‌های سطح شهر حضور دارند.»
او با اشاره به کاهش ظرفیت فیزیکی خوابگاه‌ها برای دانشجویان می‌گوید:«در زمان کرونا برای هر دانشجو اگر فرض کنیم در هر اتاق ۱۵ متر فضا در نظر گرفته شده بود، پس از گذشت کرونا این میزان تقریباً نصف شد. به‌عنوان مثال اگر در یک اتاق ۳۰ متری دو نفر دانشجو ساکن بودند، با افزایش ظرفیتی که ناگهان انجام شد، حالا در یک اتاق ۳۰ متری چهار نفر دانشجو حضور دارند. این مشکل به دلیل‌عدم برنامه‌ریزی درست در پذیرش است.»

هر لحظه ممکن است سقف بریزد
این دانشجو با اشاره به قدیمی و فرسوده بودن خوابگاه‌ها می‌گوید:«خوابگاه‌های دانشکده‌های ما خیلی قدیمی است و وضعیت نامناسبی دارند، به شکلی که هر دو سه سال یک بار باید یک بازسازی ظاهری و هر چند سال یک بار هم باید یک بازسازی اصولی انجام شود. در دانشگاه تهران خوابگاه‌ها را با سال ساخت آنها نامگذاری کرده‌اند، مثلاً ساختمان‌های شماره ۶۹، ۷۰ و ۷۱ که در همان سال‌ها ساخته شده‌اند. در حال حاضر هزاران نفر در ساختمانی که سال ۷۰ ساخته شده زندگی می‌کنند و تراکم بسیار بالایی دارد. تمام سیستم فاضلاب، سیستم گرمایش و سرمایش آنها مشکل دارد. حتی درباره استحکام ساختمان هم هیچ تضمینی نیست، چون هر لحظه ممکن است سقف ساختمان بریزد.»
فرازی با بیان اینکه در سطح شهر ۱۷، ۱۸ خوابگاه در محله انقلاب و دانشگاه تهران به شکل پراکنده برای دانشجویان در نظر گرفته شده، می‌گوید: «هر کدام از این خوابگاه‌ها باید یک سالن مطالعه، سالن ورزشی، نماز خانه و اتاق تلویزیون داشته باشد ولی عموماً این امکانات را ندارند. من نمی‌گویم که هر ساختمان باید یک سالن ورزشی داشته باشد، اما برخی از خوابگاه‌ها حداقل‌ترین امکانات مثل نمازخانه، اتاق تلویزیون و سالن مطالعه را هم ندارند.»
دانشجوی رشته مدیریت امور گمرکی دانشکدگان مدیریت درباره وضعیت خوابگاه‌های مجتمعی نیز توضیح می‌دهد: «ما یک‌سری خوابگاه‌های مجتمعی داریم که چندین خوابگاه به صورت متمرکز در آن مجتمع هستند. مثل مجتمع‌های فاطمیه، چمران، کوی دختران و کوی پسران. کوی پسران نسبتاً شرایط بهتری دارد ولی مجتمع چمران، فاطمیه و کوی دختران از لحاظ ورزشی هیچ امکاناتی ندارند و مکان مناسبی هم نیستند. برخی از خوابگاه‌ها حتی از لحاظ سرویس بهداشتی و حمام نیز بسیار ضعیف هستند. گرچه تجهیزات برخی از خوابگاه‌ها مانند یخچال و لباسشویی چندان مناسب نبوده و بسیار قدیمی هستند، اما مطالبه ما سالن مطالعه و سالن ورزشی در خوابگاه‌هاست چون اولویت بیشتری دارد.»

برای دانشجویان شهرستانی پارکینگ تأمین کنید
این دانشجو در نظر گرفتن پارکینگ را یکی از مطالبات اصلی دانشجویان شهرستان‌ها می‌داند و می‌گوید: «دانشگاه تهران با این عظمت و آوازه‌ای که دارد یک پارکینگ درست و حسابی برای دانشجویان در نظر نگرفته تا دانشجویان عادی یا خوابگاهی که از شهرستان‌های مختلف می‌آیند، بتوانند خودروی خود را با خیال راحت در پارکینگ بگذارند، نه اینکه مجبور باشند در خیابان‌ها و کوچه‌های اطراف خوابگاه ماشین‌شان را پارک کنند و مدام نگران خودروی خود باشند.»
دانشجوی دانشگاه تهران با بیان اینکه تجهیز کردن خوابگاه‌ها فقط به تخت، یخچال و کمد بر نمی‌گردد، توضیح می‌دهد: «دانشجویان می‌خواهند که امکانات بهتری برای مطالعه و تحقیقات خود در فضای خوابگاهی داشته باشند. البته دانشگاه برای حل مشکلات خوابگاه‌های دانشجویی، یک خوابگاه خودگردان را اجاره کردند و یک عده از دانشجویان را به ناچار در آنجا جا دادند. برخی از خوابگاه‌ها هم با مشکل ریزش سقف مواجه شده‌اند و وضعیت خوبی ندارند البته قرار است که در ترم‌های آینده بازسازی شوند، اما به‌خاطر بازسازی باز هم دانشجویان زیادی مجبور به جا به‌جایی هستند و همین باعث بهم ریختن دوباره ظرفیت‌ها می‌شود.»