عبدالرحیم سعیدی راد

خودم می توانم درک کنم که چقدر باید دنیای قلبم تاریک باشد که تو را نبینم و چقدر باید از تو دور باشم که نتوانم درکی از مهربانی و نعمت های فراوان تو داشته باشم و چقدر باید آلوده گناه باشم که ادعا کنم موفقیتی اگر بدست آورده ام حاصل زیرکی و تلاش‌های خودم بوده.
...و اگر این شبهای قدر و روزهای رمضان، چشمان مرا به دیدن جمال تو باز نکنند، جز گرسنگی و تشنگی حاصلی نبرده ام.
ای خدای بزرگ و بخشنده! چشمان مرا آنقدر روشنی ببخش، که به هر سو نگاه کنم جز شکوه عظمت و زیبایی تو را نبینم. همین!