دانشمندان ناسا معتقدند احتمالاً سریع‌ترین منظومه سیاره‌ای فراخورشیدی را که تاکنون مشاهده شده، کشف کرده‌اند. این سیستم که با روش ریزهمگرایی گرانشی(Gravitational microlensing) شناسایی شده، ظاهراً با سرعتی حیرت‌انگیز در کهکشان راه شیری حرکت می‌کند. (با روش‌های رصدی عادی تنها می‌توان اجرام بسیار پرنور مانند ستاره‌ها را آشکار کرد، ولی با ریزهمگرایی گرانشی، می‌توان اجرام کم‌نور یا حتی تاریک را هم رصد کرد به همین دلیل هم از این روش برای مطالعه سیاره‌های فراخورشیدی استفاده می‌شود.)
 اگر این یافته تأیید شود، این منظومه اولین نمونه شناخته‌شده‌ای خواهد بود که در آن، یک سیاره در مدار یک ستاره فوق سریع دیده می‌شود.
این منظومه که متشکل از یک ستاره و یک سیاره است، احتمالاً با سرعتی بیش از ۵۴۰ کیلومتربرثانیه حرکت می‌کند که این رقم تقریباً 2 برابر سرعت حرکت منظومه شمسی در کهکشان است.
دکتر «شان تری»، پژوهشگر در دانشگاه مریلند و مرکز پرواز فضایی گادرد ناسا، درباره سیاره این منظومه گفت: «به نظر می‌رسد این یک سیاره ابَرنپتونی (Super-Neptun) است که به دور یک ستاره کم‌جرم می‌گردد.
 اگر این سیاره در منظومه شمسی قرار داشت، مدار آن بین مدار زهره و زمین بود. ازآنجا که ستاره این منظومه بسیار کم‌نور است، سیاره‌اش خارج از ناحیه قابل‌سکونت قرار دارد. اگر این فرض درست باشد، این اولین سیاره‌ای خواهد بود که در مدار یک ستاره پرسرعت کشف می‌شود.
این منظومه اولین بار سال ۲۰۱۱، به‌طور غیرمستقیم و در نتیجه هم‌راستایی تصادفی شناسایی شد.
 در آن زمان، تیمی از دانشمندان با بررسی داده‌های جمع‌آوری‌شده از پروژه MOA، به‌دنبال سیگنال‌های نوری بودند که می‌تواند وجود سیارات فراخورشیدی را آشکار کند.
پروژه مشاهدات ریزهمگرایی در اخترفیزیک MOA، یک برنامه تحقیقاتی بین‌المللی است که با هدف شناسایی و مطالعه سیارات فراخورشیدی، ستارگان کم‌نور و اجرام تاریک کهکشان از طریق روش ریزهمگرایی گرانشی انجام می‌شود.
 این پروژه با استفاده از رصدخانه مونت جان دانشگاه کانتربری در نیوزیلند، بخش‌های پرجمعیت کهکشان، بویژه ناحیه برآمدگی مرکزی راه شیری را بررسی می‌کند.