اگر آغوش تو برای‌مان باز نباشد؛ اگر دست محبت تو همواره بر سرمان سایه نیاندازد؛ اگر بخشنده و توبه‌پذیر نباشی؟ یا حتی اگر گناهان‌مان را به ثواب برنگردانی؛ به کجا باید پناه ببرم؟
مرا ببخش اما گاهی به تنگ می آیم و دوست دارم فریاد بزنم که «من درخت نیستم؛ پرنده نیستم؛ چشمه و سنگ و باد و فرشته هم نیستم که گناه نکنم!»
من انسانم! با همه ی خطاها و اشتباهات و گناهان کوچک و بزرگ.
ای خدای بزرگ! از تو در خواست می کنم که به ما آن چیزی را عطا کنی که برای ما بهترین باشد.  همین!