ادامه از صفحه 1

یعنی حدفاصل تعلیق از سوی ابوعبیده در روز دوشنبه تا تبادل 3 اسرائیلی با 369 فلسطینی در روز شنبه.
قطعاً باید اقدامات، تهدیدات و سناریوهای دشمن را جدی گرفت و حتی چند پلن مرحله‌ای برای اقدام با آن طرح و برنامه‌ریزی کرد، اما تهدیداتی حتی از سوی ترامپ و تکرار آن نباید ما را از واقعیت میدانی و سیاسی روی زمین دور کند و تصوراتی جدید بسازد که موجب شود دستگاه تحلیلی ما را دچار خطا نماید.
 اگر واقعیت میدانی در غزه چه از منظر نظامی و سیاسی و چه از منظر اقتصادی و بین‌المللی به گونه‌ای بود که حماس با تهدید به بازگشت به جهنم مجبور به آزادسازی همه اسرا می‌شد، ابوعبیده ساعتی پس از ترک محور نتزاریم توسط نیروهای صهیونیستی دست به اقدام پیشگیرانه در تعلیق آتش‌بس نمی‌زد. یا بهتر است بگوییم اسرائیل هیچ‌گاه نتزاریم را به عنوان یکی از بزرگ‌ترین اهرم‌های فشار رها نمی‌کرد و حتماً پیش از آن مطالبه آزادی اسرا می‌کرد. چگونه می‌توان تصور کرد که تهدید رخ دادن جهنم، امکان بازگشت به جنگ را افزایش می‌دهد اما نتانیاهو یک ماه است در حال ارسال کالا به نوارغزه و تبادل اسرا با آزاد‌سازی حدود 400 محکوم به حبس ابد برای 19 اسیر بوده است؟! به‌نظر می‌رسد اگر کمی واقعی‌تر و به‌دور از هیجانات سیاسی و با دقت نگاه کنیم، تهدیدات ترامپ که قطعاً اولی هم نخواهد بود نمی‌تواند نقش و تأثیر خود را در پلن‌های احتمالی‌اش علیه ایران و مقاومت بگذارد. جهنمی که 16 ماه بگذارد صرفاً با تهدید ترامپ هم نباید تحقق پیدا کند. اگر کوچ اجباری با 16 ماه کشتار و محاصره و حضور میدانی نظامی اتفاق نیفتاد، پس از این هم لزوماً با سخنرانی‌های ترامپ به این سادگی‌ها نخواهد بود و نباید ما را دچار خطای راهبری نماید تا فرصت چانه زنی برای دشمن را فراهم سازد.