گفت‌وگوی اختصاصی با مریم طوسی درباره تازه‌ترین رکوردش
جهانی می‌شوم
مهری رنجبر/ مریم طوسی بعد از چند سال دوباره دوید، آن هم چه دویدنی. بهتر از زمانی که 20 ساله بود. او با رکوردشکنی در ماده 200 متر دوباره اسمش را سر زبان‌ها انداخت. رکودی که ثابت می‌کند هیچ وقت دیر نیست حتی اگر دونده سرعتی 35 ساله باشی. طوسی این بار می‌خواهد با مدال‌های خوشرنگ در آسیا برای ایران اسمش را در تاریخ دوومیدانی ماندگار کند. او هرچند در آمریکا بدون اسپانسر مشکل زیادی دارد، اما همه هم و غمش تحقق سودای دویدن در قهرمانی جهان است.
*چرا از دوومیدانی رفتی، چطور شد دوباره دویدن را شروع کردی؟
من قبل از آمدن به آمریکا چندین سال دوومیدانی را کنار گذاشته بودم و دو سالی هم به خاطر بی‌انگیزگی اصلاً ورزش نمی‌کردم. وقتی به آمریکا آمدم مربی‌ام جنتری بردلی به من فشار آورد و مرا برد پیش دونده‌های بزرگی که یک روزی آرزوی دیدن آنها را از نزدیک داشتم. وقتی آنها را دیدم تصمیم گرفتم برای یادگیری شروع کنم تا در مربیگری استفاده کنم، اما بعد از چند ماه وقتی دیدم رکوردهایم کم‌کم دارد بهتر می‌شود انگیزه دوباره‌ای برای شروع به من داد، بازی‌های آسیایی داشتیم و من با فدراسیون هماهنگ شدم تا اسمم را رد کنند تا اگر ورودی آوردم برای ایران در‌هانگژو بدوم، اما متأسفانه فدراسیون اعتماد نکرد و وقتی رکوردهایم به رکورد ایران نزدیک شد دیگر دیر بود.
*آن هم در ۳۵ سالگی؟
من از 33-4 سالگی شروع کردم. در ایران همیشه وقتی از سن 24 سالگی که می‌گذری دیگر همه چیز برایت تمام می‌شود باید دنبال ازدواج و بچه‌داری بروی. ورزش حرفه‌ای دیر می‌شود ولی من می‌خواستم ثابت کنم هیچ وقت برای هیچ چیزی دیر نیست و در هر سنی می‌توانی به چیزی که می‌خواهی برسی. خدا را شکر من حالا بهتر از حتی 20 سالگی‌ام می‌دوم و نتیجه می‌گیرم و بعد از 11 سال، رکورد 200 متر ایران را شکستم.
*تو قبل ازالمپیک هم تلاش کردی تا سهمیه بگیری درسته؟ چی شد که نشد؟
المپیک را به خاطر عدم اعتماد فدراسیون از دست دادم و پارسال همه مسابقاتم را از جیب خودم خرج کردم. یکسری از مسابقات مهم اما پرهزینه بود و برایم مقدور نبود در آنها بدوم، چرا که هیچ حمایتی هم نمی‌شدم و سخت بود هم کار کنم و هم تمرین. از دست دادن بازی‌های آسیایی‌هانگژو باعث شد سهمیه المپیک نگیرم.
*انگار بدجور برای فصل جدید آماده شدی که با رکوردشکنی ماده ۲۰۰ متر استارت زدی؟
خدا را شکر آغاز فصل را با رکوردشکنی شروع کردم، بعد از 21 سال رکورد 200 متر زنان ایران را شکستم و شک نکنید امسال رکوردهای خیلی بهتری را از من می‌بینید. امیدوارم بعد از رکوردشکنی مدال‌های خوشرنگی هم برای ایران بگیرم.
*به گفته‌هادی سپهرزاد، رکورد تو برای ماده ۲۰۰ متر زنان ایران ثبت شده، اما طبق بیانیه فدراسیون از این به بعد برای حضور در مسابقات باید با فدراسیون هماهنگ باشی، با این قضیه موافقی؟
فدراسیون بیانیه کلی داد همه دوومیدانی‌کاران با هماهنگی در مسابقات شرکت کنند. من قبل از این مسابقه هم با پریسا بهزادی نایب رئیس فدراسیون هماهنگ بودم و مسابقه رسمی‌است و رکوردم هم در فدراسیون جهانی ثبت شد، فدراسیون هم قبول کرد و این رکورد خوب به نام ایران ثبت شد. هماهنگی با فدراسیون سخت نیست و طبیعی است که یکسری قوانین باید رعایت شود.
* یعنی می‌خواهی دوباره به تیم ملی برگردی؟
من در تیم ملی هستم. دو سال پیش برای شروع دوباره تصمیم گرفتم، برای ایران در تیم ملی بدوم تا با ثبت رکورد و تصاحب مدال، پرچم ایران را بالا ببرم.
*فدراسیون حضور در قهرمانی کشور را هم به عنوان انتخابی محسوب کرده، تو هم برای قهرمانی کشور به تهران می‌آیی؟
همه باید در قهرمانی کشور شرکت کنند و امتیاز خوبی برای قهرمانی جهان دارد و من هم امیدوارم بتوانم شرکت کنم.
* سال آینده بازی‌های کشورهای اسلامی‌و قهرمانی آسیا هم هست، به نظرت می‌توانی عضو تیم ملی شوی و مدال بگیری؟
هدف امسالم گرفتن مدال خوشرنگ از بازی‌های کشورهای اسلامی‌و قهرمانی آسیاست تا در قهرمانی جهان بدوم.
*تو برای شروع دوباره و ادامه کار چه مشکلی داری؟
بزرگ‌ترین مشکلم، مشکل مالی است. اگر بخواهم تمرکز کاملم روی تمرین باشد، نمی‌توانم زیاد کار کنم، در حالی که هزینه‌ها خیلی بالاست و این چند سال همه هزینه‌هایم را خودم می‌دهم و خیلی سخت است که هم کار کنم و هم تمرین. امسال کارم را به خاطر قهرمانی آسیا کمتر کردم تا بتوانم تمرکز بیشتری داشته باشم که فشار زیادی را تحمل می‌کنم چون اسپانسر و حامی‌مالی ندارم کار را برایم سخت‌تر کرده است. امیدوارم از طرف ایران حمایت شوم. حالا تنها دغدغه‌ام حمایت مالی است تا هم رکوردهای خیلی تاپی ثبت کنم و هم مدال‌های خیلی خوشرنگی بگیرم.
*حرفی مانده؟
من خوشحالم که این کار را کردم، چراکه شنیدم در ایران خیلی از بچه‌ها ناامید شده بودند و می‌خواستند دوومیدانی را کنار بگذارند اما وقتی رکوردشکنی مرا در سن 35 سالگی دیدند، انگیزه پیدا کردند تا دوباره شروع کنند وبجنگند. این بهترین امتیاز برای من است که به هدفم رسیدم.
