زبان علمی با زبان ادبی فرق دارد. زبان علمی باید خیلی شفاف باشد آنچنان که هیچ مکثی روی کلمات و عبارات صورت نگیرد و به چندبارخوانی یا حتی دوباره خوانی نیازی نباشد. رسیدن به این مقصود، به مهارت نیاز دارد یعنی هرکسی نمی تواند به زبان علمی مطلب بنویسد. امروزه یکی از دشواری‌های عمده ما در انتقال علوم به نسل جوان همین است که کسانی که در زمینه علوم و حتی مباحث زبان‌شناسی معلوماتی کسب کرده‌اند، در انتقال دانش خود با مشکل مواجهند و بیانشان روشن و رسا و شفاف نیست. رعایت اینکه در گفتار یا نوشتار هر کلمه و هر تعبیری به موقع و در جای خود به کار برود و مطلب هر چه روشن‌تر و ساده‌تر باشد کار آسانی نیست. صِرفِ احاطه بر دستور زبان این مشکل را حل نمی‌کند. نگارش فن است و البته، اگر ادبی باشد، قریحه دیگری می‌طلبد. علمی نوشتن هم فن است و به مهارت دیگری نیاز دارد.

به بهانه زادروزش، گزیده‌ای از سخن مرحوم «احمد سمیعی‌گیلانی» نویسنده و مترجم در گفت‌وگو با پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه