حامد جیرودی
خبرنگار

داستان خوان کارلوس گاریدو با پرسپولیس به پایان رسید و این مربی اسپانیایی، زودتر از آنچه تصور می‌شد، این تیم را ترک کرد. اما فارغ از ضعف‌های فنی که در تیم گاریدو مشهود بود و انتقادهای زیادی را متوجه مرد ماتادور می‌کرد، باید پرسید آیا واقعاً مقصر اصلی ناکامی سرخ‌ها در این فصل، تنها او بوده است یا باید به مسائل دیگری هم اشاره کرد که باعث شد، گاریدو نه زمستان تهران را ببیند و نه حتی ورزشگاه آزادی را؟
یکی از موضوعاتی که در پرسپولیس به چشم می‌آید، میانگین سنی بالای بازیکنان این تیم است که در اکثر بازی‌های این فصل به بالای 31 سال می‌رسد. این مسأله طراوت و شادابی لازم را از پرسپولیس گرفت و اگرچه گاریدو سعی کرد در این مدت فرصت‌هایی به بازیکنانی مانند سهیل صحرایی و یعقوب براجعه بدهد اما چهره‌های اصلی تیم او را بازیکنانی مانند وحید امیری تشکیل می‌دادند که در آستانه 37 سالگی و تا قبل از مصدومیت، به صورت فیکس در تمام بازی‌ها تا دقیقه 90 حضور داشت. البته امیری یک استثنا در فوتبال ماست اما واقعیت این است، خیلی از بازیکنانی که در این فصل برای قرمزها به میدان رفتند، زمین تا آسمان با روزهای قبل خود فاصله دارند؛ از علی علیپور که نشانی از آن مهاجم قبراق قبل از رفتن به پرتغال را ندارد تا عیسی آل‌کثیر که اگرچه در این فصل کمتر بازی کرد اما از فرصت‌های به دست آمده‌اش هم به‌خوبی استفاده نکرده است. فرشاد احمدزاده در شرایطی جایگزین مهدی ترابی شده که قابل مقایسه با ستاره سابق سرخ‌ها که راهی تراکتور شده، نیست. اوستون اورونوف که فصل گذشته نقش تعیین‌کننده‌ای در قهرمانی پرسپولیس داشت، به‌وضوح افت کرده و با روزهای قبل از آسیب‌دیدگی‌اش فاصله دارد. مرتضی پورعلی‌گنجی هم بعد از بازگشت از مصدومیت طولانی‌مدت، آن مدافع با صلابت گذشته نشده و محمدحسین کنعانی‌زادگان هم که گاف‌هایش در گل‌های خورده پرسپولیس مقابل الشرطه، سپاهان و مس رفسنجان، همه را متعجب کرده و حتی صدای گاریدو را هم در کنفرانس بعد از بازی آخر درآورد!
مسأله دیگر ضعف مدیریت این باشگاه در جذب بازیکنان مناسب بوده است. گاریدو با اینکه از اسکواد تیمش ابراز رضایت می‌کرد ولی نگاهی به بازیکنان جذب شده پرسپولیس در فصل نقل و انتقالات، نشان می‌دهد رضا درویش روزهای خوبی را در نقل و انتقالات تابستانی سپری نکرد. میلاد محمدی گرچه بازیکنی ملی‌پوش و خوب است اما یک مدافع چپ رونده نیست و کلاً سالی یکی دو پاس گل بیشتر نمی‌دهد و جذب لوکاس ژوائو هم یک پروژه شکست‌خورده دیگر در جذب بازیکن خارجی لقب گرفت. در این میان، الکسیس گندوز هم در بازی‌های زیادی سیوهای خوبی داشته اما گل‌هایی هم خورده که چندان قابل دفاع نیست و ایوب العملود هم شروعی خوب داشت که با مصدومیت او همراه بود و بعد هم دچار افت شد.
هواداران پرسپولیس هم به نظر می‌رسد در این فصل دچار دو‌دستگی شده‌اند. این درست که قرمزها با قهرمانی‌های پیاپی در این سال‌ها انتظارات را از خود بالا برده‌اند ولی هواداران این تیم هم در مواجهه با بحران، صبر و تحمل کافی ندارند. این در حالی بود که شعار «هر چی برانکو بگه» به المان اعتماد آنها به سرمربیان پرسپولیس تبدیل شده بود ولی گاریدو در این فصل از ابتدا با انتقاد شدید کانال‌های مجازی و به اصطلاح طرفداری مواجه بود و آنها ممکن است پس از مدت کوتاهی پشت سرمربی بعدی را هم خالی کنند. این مسائل نشان می‌دهد که مصایبی در دوران پسا‌گاریدو هم وجود دارد و باید دید مدیریت و سرمربی بعدی چگونه می‌خواهد آنها را برطرف کنند!