معصومه غفاری
روزنامه‌نگار

نمایش «من‌کشی» که از ششم آذرماه امسال اجراهای خود را در عمارت «نوفل لوشاتو» آغاز کرده، این‌روزها در آخرین اجراهای خود قرار دارد. نمایشی که به پستی و بلندی‌های دهه‌شصتی‌ها تأکید داشته و فراز و فرودهای این نسل را با نگاه هنر می‌بیند. نمایش «من‌کشی» یک اثر روانشناختی است که به پدیده انسان‌شناسی و زندگی دهه‌شصتی‌ها و اتفاقات و مشکلاتی که این نسل در روند زندگی خود با آن روبه‌رو بودند و در دل این فراز و فرودهای اجتماعی، سیاسی و فرهنگی باید تصمیم‌های مهم زندگی‌شان را می‌گرفتند، پرداخته است. تصمیم‌هایی که بیشتر اوقات آنها را بین دوراهی‌هایی عجیب و غریب قرار می‌داد، دوراهی‌هایی که بیرون آمدن از آن برای هر فردی در آن دوران کاری سخت و پرمشقت به شمار می‌آمد. اما اگر بخواهیم از روند شکل‌گیری تا اجرای «من کشی» روی صحنه نمایش بیشتر بدانیم باید پای صحبت‌های «مریم رادپور» بنشینیم. کارگردان جوانی که تئاترهایی همچون سیاوش درآتش، پرنسس و دزد دریایی را در رزومه کاری خود داشته و حالا در کنار کارگردانی «من‌کشی»، نقش مادر «کیوان» شخصیت اصلی داستان را هم بازی می‌کند.‌
رادپور در خصوص تولید و اجرای نمایش «من کشی» می‌گوید: اولین‌بار وقتی محمدامین فرشادمهر، نویسنده این کار متن نمایش را که نوشته بود برایم فرستاد، شروع به خواندن کردم و جذب داستان شدم. متنی که نسبت به متن‌های دیگری که خوانده بودم  پراز جذابیت و گره بود.کارگردان نمایش «من‌کشی» ادامه می‌دهد: پس از خواندن متن، به فکر فرو رفتم و درگیر زندگی «کیوان» نقش اصلی داستان شدم. فردی که متولد دهه‌شصت است و با اتفاقات کوچک و بزرگی روبه‌رو شده و در هر مرحله از زندگی‌اش تصمیم‌هایی درست یا غلط گرفته است.‌

دهه شصتی‌ها، نسلی متفاوت
وی در ادامه با بیان اینکه متولدین دهه‌شصت، نسلی متفاوت هستند و در دوران کودکی، نوجوانی و جوانی و حتی میانسالی خود مسائل خاصی را به چشم دیده‌اند، گفت: اغلب چالش‌هایی که دهه شصتی‌ها داشته‌اند، خاص، عجیب و فقط برای آنها بوده. نسلی که از یک دوره کاملاً سنتی به یک دوره کاملاً دیجیتال پرت شده‌اند. آنها شاهد چالش‌هایی بودند که، نسل‌های بعدی نه تنها با این چالش‌ها روبه‌رو نیستند، بلکه با شنیدن برخی از آنها تعجب هم می‌کنند.
رادپور با اشاره به اینکه کارگردانی نمایش را به همراه «سلیم ثنایی» انجام داده است، اضافه کرد: پس از خواندن متن نمایش با آقای سلیم ثنایی صحبتی برای بحث تهیه‌کنندگی داشتیم و قرار شد کارگردانی کار را نیز هر دو با هم‌فکری همدیگر انجام دهیم که یک نقطه قوت برای این کار بود. در مدت زمان سه‌ماهه تمرین این نمایش با چالش‌های زیادی روبه‌رو شدیم، اما با وجود بازیگران حرفه‌ای و کاربلد، روند تمرین امیدوارکننده پیش رفت.
این کارگردان تأکید کرد: اجرای یک نمایش با کم‌ترین میزان خطا و درگیر کردن مخاطب آن هم به صورت اصولی کار آسانی نیست، به همین دلیل برای اینکه بتوانیم تقریباً به هدف‌های‌مان برسیم در طول مسیر از مشاوران خبره‌ای کمک گرفتیم. به طور مثال استاد حمیدرضا نعیمی به عنوان مشاور در کنارمان بود و توانستیم با استفاده از نقطه نظرهای ایشان فرم و میزانسن‌‌های خاصی را به کار اضافه کنیم.

تلفیق موسیقی و نمایش در من‌کشی
وی با بیان اینکه یکی دیگر از نقاط قوتی که در مسیر کمک زیادی به من کرد، بهره‌بردن از هنر زیبای موسیقی بود، افزود: تلفیق هنر نمایش با هنر موسیقی کار را برای مخاطب نمایش دیدنی‌تر می‌کند. با علم بر این موضوع توانستیم از قدرت و معجزه موسیقی نیز بهره کامل را ببریم و در نقاط حساس و دراماتیک کار از ساز علی‌سینا رضانیا به عنوان آهنگ‌ساز و نوازنده و همچنین صدای گرم و دلنشین سینا درخشان استفاده کنیم.