یک بازیگر باید آگاهی بسیاری در حیطههای مختلف داشته باشد و در رشتههای مختلف آموزههایی را کسب کند. به عنوان مثال، یک بازیگر در صحنه تئاتر باید به تواناییهای خود متکی باشد، در صورتی که در سینما امکان برداشتهای متفاوت و همچنین مقولهای همچون تدوین وجود دارد. در تئاتر نمیتوان تقلب کرد و به همین دلیل است که معیار سنجش و توانایی یک بازیگر روی صحنه تئاتر است. بازیگری در شکل واقعی آن توسط افرادی اتفاق افتاده است که دارای تجربه حضور در عالم نمایش هستند. بازیگری به شیوه درست آن تنها در شرایط سلامت کامل ذهن و جسم اتفاق میافتد. یک بازیگر باید در عین سلامت صددرصد قادر باشد تا نقش یک نابینا یا بیمار مبتلا به زوال عقل را بازی کند. زنده یاد حمید سمندریان اعتقاد داشت که برای یک بازیگر باید رفتارهای غیر ارادی نیز صورتی ارادی داشته باشد. از سوی دیگر بداهه یک اصل در کار بازیگری است، ممکن است هر اتفاقی روی صحنه رخ دهد و بازیگر باید بدون آنکه مخاطب متوجه شود، آمادگی مواجهه با آن را داشته باشد.
بخشی از گفتههای اصغر همت بازیگر پیشکسوت سینما، تئاتر و تلویزیون در مهر