میلان در برنابئو احیا شد
رئالی که نمی‌شناسیم
رئال مادرید در سرازیری افتاده که معلوم نیست پایانش کجا است حداقل با تیمی که از کارلو آنچلوتی دیدیم. فراموش نکنیم آنها چطور دو گل عقب افتاده برابر بوروسیادورتموند را در بازی قبلی لیگ قهرمانان جبران کردند. هیچ کس انکار نمی‌کند که در آن بازی، مدافع عنوان قهرمانی مؤثر و فوری واکنش نشان داد اما در دو بازی خانگی بعدی همه چیز تغییر کرد. ابتدا با چهار گل به بارسلونا باختند. بعد از آن باشگاه تصمیم گرفت در مراسم توپ طلا شرکت نکند به خاطر جایزه‌ای که تصور می‌شد به وینیسیوس جونیور می‌رسد و نصیب رودری شد. بازی با والنسیا هم به دلیل سیل ویرانگر اسپانیا به تعویق افتاد و رئال برای این بازی خوب استراحت کرد هرچند نتیجه بر خلاف انتظار بود.
وقت زیادی برای اصلاحات وجود ندارد، سؤال‌های زیادی بی‌جواب مانده و کارلو آنچلوتی خوب می‌داند. چاره‌ای جز ورق زدن این صفحه تاریک ندارند و عملیات بازگشت می‌تواند از دیدار با اوساسونا و لگانس در لالیگا شروع شود قبل از دیدار تعیین‌کننده با لیورپول.
عصبی و منفعل
در سه بازی خانگی آخر رئال، تیم‌های میهمان ۴۰ ضربه به سمت دروازه این تیم زده‌اند و موفق شده‌اند ۹ بار دروازه این تیم را باز کنند. رئال شوق حمله ندارد و نمی‌تواند از ظرفیت هجومی که بهترین‌های جهان در آن هستند، بهره لازم را بگیرد. کار مادرید به جایی رسیده که حتی میلان در قهقرا می‌تواند آسیب جدی به این تیم وارد کند. رئال عصبانی، منفعل و بدون سازمان دفاعی است که به هر حریفی اجازه می‌دهد بدون فشار برابرش بازی کند.
هواداران دلسرد
معمولاً هواداران فوتبال هوکردن دسته‌جمعی تیم محبوبشان را شروع نمی‌کنند مگر اینکه تیم در میانه یک بحران باشد. داستان رئال مادرید و هوادارانش اما فرق دارد؛ مادریدیستا حتی اجازه نمی‌دهند تیم یک بازی کمتر از حد انتظار انجام دهد برای اینکه سوت و هو را در برنابئو به راه بیندازند. هواداران مادرید شرایط بدی را در این فصل سپری می‌کنند. تیمشان در جدول لالیگا ۹ امتیاز از رقیب ابدی‌شان، بارسلونا عقب است و در لیگ قهرمانان هم نیمی از امتیازات را از دست داده‌اند که اگر همینطور پیش برود، نمی‌توانند به عنوان هشت تیم اول به مرحله بعد بروند و باید در پلی‌آف شرکت کنند.
بهترین بازی فصل
بعد از بارسلونا نوبت به میلان رسید که سانتیاگوبرنابئو را غرق سکوت و با امتیاز کامل این ورزشگاه را ترک کند، میلان فصل خوبی را پشت سر نمی‌گذارد اما این بهترین بازی‌شان در این فصل بود.
رئال بعد از باخت ۴ بر صفر در ال کلاسیکو، دومین باخت خانگی متوالی را متحمل شده با هفت گل خورده و یک گل زده که در همین مسابقه توسط وینیسیوس جونیور از روی نقطه پنالتی زده شد. این آن رئالی نیست که در سال‌های اخیر در لیگ قهرمانان دیده یودیم. تیمی دست و پابسته و بی‌برنامه که اگر درخشش آندری لونین نبود، با نتیجه‌ای حقارت‌بار به رختکن می‌رفت.
از نگاه آمار
رئال مادرید برای نخستین بار بعد از 1۵ سال در دو بازی خانگی پیاپی سه گل یا بیشتر خورده است، آن سال 2-6 برابر بارسلونا و یک بر ۳ مقابل مایورکا باختند.
میلان برای اولین بار در تاریخش در زمین مدافع عنوان قهرمانی اروپا به پیروزی رسید، در چهار بازی قبلی با چنین شرایطی سه باخت و یک تساوی داشته‌اند.
آلوارو موراتا دومین بازیکنی است که با دو تیم مختلف در سانتیاگو برنابئو به رئال مادرید گل می‌زند، او پیش از این با یوونتوس هم دروازه میزبان مادریدی را باز کرده بود. نفر قبلی جان کارو بود که برای روزنبرگ و لیون گل زد.
شکارچی سابق
رئال مادرید با نام آشنایی مواجه شد، آلوارو موراتا این بار با پیراهن میلان در سانتیاگو برنابئو گل زد و یک بار دیگر سفیدها مغلوب یکی از ستاره‌های سابق خود شدند. موراتا علاقه خاصی به گلزنی به رئال مادرید دارد با وجود آنکه دو دوره بازیکن این تیم بوده. او در ۱۳ بازی مقابل رئال هفت گل زده و این بهترین آمار او برابر یک تیم است. همچنین هیچ بازیکن اسپانیایی به اندازه او در تاریخ لیگ قهرمانان گل نزده است. یک آمار جالب درباره رئال اینکه رکورد گل خوردن از بازیکنان سابق در لیگ قهرمانان بی‌نظیر است، آنها ۱۳ گل از بازیکنان قبلی خود خورده‌اند.
6 امتیازی‌های پشت سر هم
میلان که دو بازی اولش در لیگ قهرمانان را به لیورپول و بایرلورکوزن باخت، با این پیروزی مثل رئال مادرید 6 امتیازی شد و بدون در نظرگرفتن نتایج بازی‌های دیشب در رده هجدهم و یک رتبه پایین‌تر از پرافتخارترین تیم اروپا در جدول ۳۶ تیمی لیگ قهرمانان جای گرفت. رئال در بازی بعدی خود ششم آذر در آنفیلد باید با تیمی دیدار کند که هر چهار بازی‌اش را برده و صدرنشین لیگ قهرمانان است اما میلان کار آسان‌تری دارد و یک روز بعد با اسلووان براتیسلاوا دیدار می‌کند که با چهار باخت و تفاضل گل منفی ۱۳ در قعر جدول قرار دارد.
