نقد سخنان کارشناس برنامه تلویزیونی «جریان» از سوی اهالی اندیشه
پیامبرانه از دین خدا سخن بگوییم
ارجمندی شهادت در تعالیم اسلامی هرگز به معنای استقبال از جنگ نیست
به تازگی در برنامه تلویزیونی «جریان» کارشناس برنامه اظهارنظری داشت که از سوی عالمان دینی و اهالی اندیشه بسیار مورد نقد قرار گرفت. کارشناس این برنامه چنین گفت: «برای رسیدن به مقصد قرب الهی حتی اگر نصف مردم جهان کشته شوند، میارزد؛ لذا کشته شدن ۴۲ هزار نفر از مردم غزه در قبال آن مقصد بزرگ اهمیت ندارد»!
مهرانه صبری
خبرنگار
ترسیم چهره جنگطلبانه از اسلام خطاست
اهالی دین و اندیشه این قرائت شاذ از اسلام را بسیار مورد نقد قرار دادند چنانکه حتی «گروه مطالعات اسلامی فرهنگستان علوم» بیانیهای را در نقد این خوانش ناصواب از اسلام منتشر کرد. در بخشی از این بیانیه آمده است: «گروه مطالعات اسلامی فرهنگستان علوم ضمن دفاع از حق مردم فلسطین در دفاع از سرزمین خویش، بلکه همه مظلومان و قربانیان اشغال در هر جای جهان اعلام میدارد که این سخنان نه تنها مبنای دینی ندارد، بلکه مخالف صریح انبوهی از آموزههای اسلامی در زمینه صلح، همزیستی انسانی و همبستگی بشری است. ترسیم چهره جنگطلبانه از اسلام بویژه در شرایطی که کانونهای فاسد قدرت و رسانه به پدیده زشت اسلامهراسی دامن میزنند و آیین محمدی(ص) را خشن و جنگطلب معرفی میکنند، هرگز کار درستی نیست.» ریاست گروه مطالعات اسلامی فرهنگستان علوم را آیتالله دکتر مصطفی محققداماد بر عهده دارد و از جمله اعضای این گروه میتوان به استادانی چون دکتر غلامحسین ابراهیمی دینانی، دکتر غلامرضا اعوانی، دکتر رسول جعفریان و دکتر احمد واعظی اشاره کرد. از نگاه این کارشناسان دینی، باید از ارزش، اهمیت و مظلومیت خونهای ریخته شده سخن گفت، نه از بیاهمیتی جان و حیات آدمیان! آن هم از نگاه دینی که ارزش جان یک انسان را برابر ارزش جان تمام بشریت به شمار میآورد: «اسلام حیات آدمی را بسی مقدس و ارجمند میداند و البته بر کرامت و عزت انسان و حق او بر مبارزه با ظلم و ستم بویژه ظلم اخراج مردم از سرزمین و زادگاهشان تأکید مینماید. ارجمندی شهادت در تعالیم اسلامی هرگز به معنای استقبال از جنگ یا بیارزشی حیات حتی یک تن نیست، تا چه رسد به جمع زیادی از انسانها!»
این چه مقصدی است که برای رسیدن به آن، باید نصف عالم بمیرند!
حجتالاسلام دکتر مهراب صادقنیا، عضو هیأت علمی دانشگاه ادیان و مذاهب، از جمله دیگر استادانی بود که در نقد گفتههای این کارشناس تلویزیون، نوشت: «مقصدی که برای رسیدن به آن «اگر نصف عالم هم کشته شوند ایراد ندارد!» کجاست و چه مشخصههایی دارد؟ این چه مقصدی است که برای رسیدن به آن باید نصف عالم بمیرند و نیم دیگرش داغدار عزیزانشان باشند؟ فکر نمیکنید یک جای کار گیر دارد؟ فکر نمیکنید اندیشهای که برای تبلیغ، ترویج و استقرارش نیاز است نصف عالم بمیرد، یحتمل خودش ایراد داشته باشد؟ حالا فرض بگیریم آن مقصد مورد نظر شما «آرمانشهر آگوستین» یا «ملکوت الهی مسیح» یا «مدینه فاضله فارابی» و یا اساساً همان بهشت موعود ادیان ابراهیمی باشد، چرا باید راه رسیدن به آن، کشته شدن نصف عالم باشد؟! یعنی راه مناسبتری نیست؟ راهی که با آرامش بیشتری ما را به آن مقصد برساند؟ فکر نمیکنید که اگر به قرآن تمسک کنیم و پیامبرانه از دین خدا سخن بگوییم، نیازی نباشد که نصف عالم کشته شوند تا حرف ما را قبول کنند؟»
«کشته شدن انبوه» خلاف عقلانیت سیاسی اسلام است
حجتالاسلام رضا غلامی، استاد اندیشهسیاسی و رایزن فرهنگی ایران در اتریش هم به این سخنان واکنش نشان داد و «رسیدن به مقصد حق از مسیر کشته شدن انبوه» را خلاف عقلانیت سیاسی اسلام خواند و حفاظت از جان انسانها را یکی از «فلسفههای تقیه» دانست و در این باره نوشت: «جان انسان در اسلام ارزشی فوق تصور دارد و رهبران اسلامی در هر شرایطی باید تمامی توانایی خود را برای حفظ جان انسانها حتی یک پیرمرد سالخورده به خرج دهند. این حفظ جان، هم درباره مسلمانان و غیرمسلمانان و حتی غیرنظامیانی که در طرف دشمن قرار دارند، شمولیت دارد... و از این رو، هرگونه اقدام بیحساب و ناهوشمندانهای حتی در مقام دفاع مشروع از خود، که در آن کشتهسازی صورت گیرد، ممنوع است.»