فرخ حسابی
روزنامه نگار

صد و چهارمین دربی تهران، امشب در حال و هوایی متفاوت و خارج از تهران برگزار می‌شود. آماده نشدن ورزشگاه آزادی برای میزبانی این دیدار و نبود ورزشگاه مناسب دیگری که توانایی برگزاری این مسابقه را داشته باشد، در نهایت نشان دهنده ضعف در زیرساخت‌های فوتبال ایران است که در چنین بزنگاه‌هایی خود را نشان می‌دهد.
مسأله مهم دیگر اما استفاده از وی‌ای‌آر در این دیدار است. این فناوری در رقابت فصل گذشته دو تیم هم مورد استفاده قرار گرفت و هرچند در نهایت هر دو طرف باز هم به تصمیمات داور معترض بودند اما تا حدود زیادی از تنش‌های داوری کاست. بار اصلی قضاوت مسابقه امروز بر عهده برادران حیدری است. بیژن و پیام حیدری به ترتیب مسئولیت قضاوت در مستطیل سبز و اتاقک VAR را برعهده دارند و نقشی تعیین‌کننده در تصمیمات داوری خواهند داشت.
برادران حیدری فصل گذشته مورد حملات عجیب و غریب از سوی جواد نکونام، سرمربی استقلال، قرار گرفتند و او ناکامی تیمش در هفته‌های آخر را به شکلی صریح به برادران حیدری نسبت داد و حتی به نوعی با ادبیات خودش گفت که این دو برادر برای حریف، یعنی پرسپولیس «کار را درآوردند!» البته که سرمربی استقلال مطابق انتظار بابت حرف‌های خود با مجازاتی روبه‌رو نشد تا همچنان رویه توهین و هجمه به داوران از سوی مربیان و بازیکنان ادامه داشته باشد.
داستان‌های فصل گذشته باعث شد که در فضای مجازی بویژه از سوی هواداران مجازی استقلال، توهین‌هایی به این داوران صورت بگیرد. البته که تا قبل از اعلام رسمی اسامی داوران، وقتی نام موعود بنیادی‌فر نیز برای قضاوت دربی مطرح شده بود، هواداران مجازی پرسپولیس به توهین کردن به این داور پرداختند و به نوعی او را دشمن تیمشان خطاب کردند!
چنین جوسازی‌هایی که از سوی مربیان، بازیکنان و مدیران تیم‌ها و در حرف‌های آنها صورت می‌گیرد، تبعات سنگینی را برای جامعه داوری خواهد داشت و مسیر قضاوت آنها را تحت‌تأثیر قرار خواهد داد. فضای مجازی فوتبال ایران که به معنای واقعی کلمه آلوده شده و تحت‌تأثیر خط‌دهی‌های افرادی با منافع مالی و موقعیتی، قرار گرفته است، باید از سوی جامعه فوتبال طرد شود. این جامعه فوتبالی شامل هواداران واقعی و دوستداران واقعی فوتبال نیز می‌شود که لازم است از فضاسازی‌های مسموم مجازی تأثیر نگیرند و فکر خود را معطوف آن نکنند، ضمن اینکه قضاوت داوران دربی را بدون توجه به جوسازی‌ها مورد بررسی قرار دهیم و اتفاقات گذشته و حرف‌های مربیان ناکام در مسابقه‌ای خاص را به توانایی‌های داوران و مهم‌تر از آن، به «تعهد» آنها نسبت ندهیم و آن را زیر سؤال نبریم.