صهیونیست‌های معترض تل‌آویو، چیزی همانند ارتش رژیم غاصب‌اند
شهرک‌نشینان جنگ‌طلب
در دوازدهمین ماه از برقراری جنگ غزه، اسرائیل همچنان مشغول کوبیدن بی‌رحمانه این منطقه از هوا و زمین است و طی این روند بیش از 43 هزار فلسطینی شهید و فزون‌تر از 97 هزار مجروح شده‌اند تا یک بار دیگر به جهانیان ثابت شود که رژیم مخوف صهیونیستی یکی از بزرگ‌ترین نسل‌کشی‌های سالیان معاصر را در دست اجرا دارد.
با این حال در 7-6 هفته اخیر که اسرائیلی‌ها با انجام تظاهراتی گسترده در فلسطین اشغالی و بویژه شهر تل‌آویو در ظاهر به مخالفت با استمرار جنگ برخاسته‌اند و مجدداً خواستار برقراری آتش‌بس به قصد مبادله اسرای دو طرف شده‌اند، عده‌ای به غلط به این باور رسیده‌اند که این می‌تواند امکان و وسیله‌ای برای نجات فلسطینی‌ها از شرایط مرگبار کنونی‌شان باشد. چیزی که البته صحت ندارد زیرا این تظاهرکنندگان همان صهیونیست‌هایی هستند که اعضای خانواده‌شان سهم و نماینده‌های فراوانی در جمع قصابان تل‌آویو و بمباران کنندگان غزه دارند و بین این دو طیف یعنی رؤسای رژیم غاصب و تظاهرکنندگانی که خواستار پایان جنگ و تبادل اسرا هستند، عملاً هیچ تفاوتی وجود ندارد و آبشخور آنها یکسان می‌نماید. بنیامین نتانیاهو خواستار ادامه جنگ است، زیرا اگر جنگ بدون هیچ دستاورد بزرگی برای او به پایان برسد، محکوم به رفتن است و تظاهرکنندگان در سرزمین‌های اشغالی هم پایان ستیزها را می‌خواهند زیرا می‌دانند با استمرار وضعیت فعلی و حملات جانانه نیروهای فلسطینی و حزب‌الله لبنان به آنها نه تنها قادر به پس‌گیری اسرای خود نمی‌شوند بلکه از امنیت جانی هم برخوردار نخواهند بود و مجبورند دیر یا زود تل‌آویو را به مقصد اروپا یا هر جای دیگری از جهان ترک گویند تا لااقل زنده بمانند.
آنها خم به ابرو نمی‌آورند
با این اوصاف گزارش‌های پر آب و تاب اخیر پیرامون شدت و حدت تظاهرات در تل‌آویو و حیفا با اینکه ریشه در حقیقت دارد اما لزوماً نشانگر این نیست که تغییری اساسی در محاسبات و ملاحظات به وجود آمده و عنقریب است که آتش‌بس برقرار شود. لطمات اجتماعی و ضربات اقتصادی برخاسته از این رویداد به جامعه اسرائیل البته فراوان است اما در پشت لایه‌های آن حس مشترک و ضربات یکسانی آرمیده است که به هر دو قشر مرتبط با این رویدادها وارد می‌آید.
روزی که ارتش اسرائیل اجساد 6 اسیر به هلاکت رسیده این رژیم نامشروع را کشف و به تل‌آویو منتقل کرد، وسعت تظاهرات و اقدامات معترضان خیابانی به اوج خود رسید و 700 هزار نفر در سطح فلسطین اشغالی به حرکت درآمدند اما نه گشایشی برای رهایی 100 اسرائیلی اسیر دیگر که در دست رزمندگان حماس قرار دارند، حاصل آمد و نه دو طرف ماجرای تبادل اسرا به یک تفاهم مشترک در این راه رسیدند. به واقع تظاهرکنندگان معترض در خیابان‌های تل‌آویو همان قدر در جنایات 12 ماه اخیر در غزه سهم دارند که ارتش رژیم سفاک آنها داشته است و اگرچه گلوله‌ها و بمب‌ها را سربازان این رژیم شلیک و منفجر کرده‌اند اما این دو طیف جنسی مشترک دارند و از یک قماش هستند. اسرائیل فقط آزادی اسرای خودش را می‌خواهد و نه لزوماً پایان جنگ غزه را و آن سوی ماجرا، یعنی قربانی شدن صدها فلسطینی در هر روز برای آنها کوچک‌ترین اهمیتی ندارد و اگر این جنگ چند سال دیگر هم طول بکشد، خم به ابرو نخواهند آورد.
بیهوده هیاهو می‌کنند!
گزارشگران نشریات انگلیسی دیلی تلگراف و گاردین در گزارش‌های ارسالی اخیرشان از تل‌آویو پیرامون شرایط فعلی غزه به روشنی به حقیقت فوق اشاره کرده‌اند.
در گزارش خبرنگاران اعزامی آنها یک نتیجه‌گیری مشترک و صحیح وجود دارد و خلاصه آن از این قرار است: «در بطن گفت‌وگوی میانجی‌ها و در دستور کار اسرائیلی‌ها فقط یک هدف اصلی وجود دارد. آن هدف، مشخص کردن راه‌های پس گرفتن اسرای اسرائیلی توسط رژیم صهیونیستی و ترسیم کارهایی است که باید در این راه انجام بدهند. در برنامه و نقشه پیشنهادی آنها پایان دادن به جنگ و برقراری آتش‌بس کوچک‌ترین جایی ندارد و حتی اگر استمرار جنگ باعث مرگ همه فلسطینی‌ها هم شود و پاکسازی قومی آنها را کامل کند، کوچک‌ترین اهمیتی به این رویداد نخواهند داد. آنها آنقدر وقیح‌اند که حتی در برنامه‌های نمایشی تلویزیونی اخیرشان مدعی شده‌اند نسل‌کشی جاری در غزه آنقدرها هم قاطعانه نیست که باید باشد و عده‌ای آن را بیهوده پرهیاهو ساخته‌اند!!
در برنامه‌هایی از این دست و در نوشتجات مکرر مطبوعات رژیم پوشالی تل‌آویو از فلسطینی‌ها دائماً به عنوان تروریست یاد شده و افرادی توصیف گشته‌اند که منطقه را به ناامنی کشیده‌اند و باید نابود شوند. این در حالی است که طی 12 ماه برپایی جنگ نابرابر در غزه، هر روز صدها فلسطینی در خون خود درغلتیده‌اند و قصابان اسرائیلی هرگز به سرنوشت مردم بی‌گناهی نیندیشیده‌اند که در جریان بمب‌اندازی‌های لاینقطع آنان در مناطق مسکونی و غیرنظامی شامل بیمارستان‌ها و مدارس زیر آوار مانده و به شکل اسفباری جان باخته‌اند.
هدف معترضان، نتانیاهو نیست
شاید طرف صحبت تظاهرکنندگان هفته‌های اخیر در سطح فلسطین اشغالی نتانیاهو باشد که یک حمام خون در منطقه به راه انداخته اما نکته اینجاست که آنها در حضورهای خیابانی و روی پارچه‌نوشته‌های‌شان خواستار پایان نسل‌کشی فلسطینی‌ها نشده و از نخست‌وزیر رادیکال‌شان چنین چیزی را نخواسته‌اند.
آنچه آنها از نتانیاهو خواسته‌اند، بازگرداندن هر چه سریع‌تر اسرای‌شان به تل‌آویو است و نه پایان دادن به کشتار ملت شریفی که خاک فلسطین ملک آبا و اجدادی‌شان بوده و از حدود 8 دهه پیش توسط متجاوزان اسرائیلی از این ملک رانده و آواره اینجا و آنجا شدند. همین حالا هم که نتانیاهو گستره جنگ را بیش از گذشته به کرانه باختری و جنوب لبنان بسط داده، باز برای اسرائیلی‌ها مهم نیست که این اقدامات چه میزان بر تعداد قربانیان می‌افزاید و هر روز چه تعداد انسان اضافی به ورطه مرگ کشیده می‌شوند.
اینک نمی‌توان حتی این امید اندک را داشت که قاتلان بالفطره حاکم بر اسرائیل آنقدر از خونریزی خسته شوند که دست از این کار بردارند و چند روز استراحت کنند! آری، دست سران این رژیم و مردم ظاهراً معترض آنها به یک اندازه به خون مردم مظلوم فلسطین آغشته شده است و هر دو به یک میزان جهنمی‌اند.
منبع: Aljazeera.com
