فرانسه سربلند از مصاف لیون
پایان نسل طلایــی بلژیـــک
سید علی بلند نظر
روزنامهنگار
فرانسه جمعه شب با باخت 3 بر یک برابر ایتالیا برای نخستینبار بعد از 9 سال دو بازی رسمی پشتسر هم را واگذار کرد اما پیروزی 2 بر صفر دوشنبه شب برابر بلژیک باعث شد سربلند از این دوره بازیهای ملی بیرون برود. راندال کولو موآنی در دقیقه 29 و عثمان دمبله در دقیقه 57 گلهای این بازی را زدند.
نیاز به بازسازی
استادیوم گروپاما در لیون، هم شاهد هوکردن بود هم تشویق. هواداران فرانسه از شرایط بدی که بر اردوی آبیها حاکم بود، رضایت نداشتند و بعضیها را به طور خاص مورد لطف قرار میدادند، مثل ماتئو گوندوزی، هافبک سابق المپیک مارسی یا بال سابق لیون، برادلی بارکولا. او را هنوز به خاطر رفتنش به پاریسنژرمن نبخشیدهاند. نارضایتی از بعضیها عجیب بود، مثل کیلیان امباپه که بعد از شکست مقابل ایتالیا در پاریس گفته بود واکنش هواداران کمترین اهمیت را برایش دارد. دیدیه دشان هم به خاطر سبک بازی منفی تیمش هو شد. باید این رابطه بازسازی شود. کار دشان آسان است، فرانسه باید به روزهای پیروزی برگردد و سبک بازی جذابتری برای این تیم انتخاب کند. پیروزی برابر بلژیک گام مهمی در مسیری درست بود. امباپه خطرناک بود اما گل نزد. او هنوز کار دارد، در زمین و بیرون آن، برای اینکه رابطهاش با هواداران را بازسازی کند.
تورام و کولو موآنی مدعی
مارکوس تورام در یورو 2024 محو بود. مهاجم اینترمیلان نتوانست ارتباط مؤثری با امباپه برقرار کند اما در این بازی و بهخصوص در اوایل آن، خطرناکترین مهاجم فرانسه بود. مسأله اصلی هنوز تمامکنندگی است اما حداقل دشان را به فکر انداخت، او میتواند گزینه خوبی برای رقابت با امباپه و بارکولا در سمت چپ حمله باشد هرچند اگر روز این دو باشد، به آنها نمیرسد.
راه کولو موآنی به ترکیب اصلی کمی هموارتر است، او میتواند وسط بازی کند، مثل همین مسابقه یا سمت راست، جایی که عثمان دمبله چندان مطمئن نشان نمیدهد. در زمان و مکان مناسب بود تا گل بزند، این ششمین گل ملی او از سال 2023 است، فقط امباپه بیشتر از او گل زده. هرچه کولو موآنی نمیتواند در پاریسنژرمن جای پایش را سفت کند؛ در فرانسه اعتماد دشان را جلب کرده است.
استحکام سمت راست
یکی از چهرههای درخشان یورو 2024، ژول کنده همچنان در فرانسه عالی است. ضعف در کارهای هجومی را مثل چماق بر سرش میکوبند اما از این جهت هم پیشرفت کرده. کار دفاعیاش مثل همیشه قابل اطمینان بود و دو تکل عالی با زمانبندی فوقالعاده داشت اما در حمله هم پیشرفت نشان میدهد. بهجز مانو کانه که در نخستین حضورش در ترکیب اصلی فرانسه استثنایی بود، کنده بهترین بازیکن زمین بود. دشان از گزینههایش در دفاع راست خیلی گله کرده اما اگرچه کمی زمان برد اما کنده به تدریج این پست را مال خود کرده است. در سمت دیگر، لوکاس دینیه در نخستین بازیاش برای فرانسه بعد از دو سال شب خوبی داشت اما راه مدافع استون ویلا به ترکیب اصلی فرانسه کمی ناهموار است.
مالکیت توپ در برابر قدرت و استعداد
بلژیک توپ بیشتری در اختیار داشت اما در برابر تیم قویتر و مستعدتر فرانسه ناتوان بود. دومنیکو تدسکو تقریباً بهترین گزینههای خود در هر پستی را داشت برخلاف فرانسه که به چند بازیکن تراز اولش بعد از باخت بد به ایتالیا استراحت داد. امباپه، بارکولا، آنتوان گریزمان و میشل اولیسه روی نیمکت نشستند و تماشا کردند که فرانسه هیچ مشکلی برابر بلژیک نداشت.
این بازی نشان داد نسل طلایی بلژیک دیگر متعلق به گذشته است. تنها کسی که در این تیم همچنان طلایی است، کوین دبروینه است. ستاره منچسترسیتی تقریباً در تمام کارهای مثبت تیمش حضور داشت. اگر کسی غیر از او میتوانست به بلژیک کمک کند، ژرمی دوکو بود و این جای تعجب ندارد چون دو بازیکن منچسترسیتی بهترینهای حال حاضر بلژیک هستند و اگر این دو نباشند، کار تیم ششم جدول رنکینگ فیفا سخت میشود. وقتی دشان، امباپه و بارکولا را آورد، بلژیک از بازی بیرون رفت و اگر واکنشهای فوقالعاده کوین کاستیلز، دروازهبان میهمان نبود، شکست خیلی سختی در انتظار شیاطین سرخ بود. همه آمار بهجز مالکیت توپ به نفع میزبان بود، تیم دشان 25 ضربه به سمت دروازه حریف زد که 10 تا در چهارچوب بود. این نسبت درباره بلژیک چهار از هشت بود.
بلژیک به کجا میرود؟
بازی به سوت پایان نزدیک میشد و دوربینها ناامیدی چهره دبروینه را به تصویر میکشیدند. حسرت میخورد که کسی مثل ارلینگ هالند از پاسهایش بهره نمیبرد. بلژیک تیمی درگذار است، با یک مربی جوان، مدعی قهرمانی جام جهانی، یورو یا حتی لیگ ملتها نیست. بلژیک در مسیر پیشرفت است و بازیکنانش به زمان نیاز دارند. شاید شکل جدید لیگ ملتها کمکشان کند؛ دو تیم از هر گروه به یکچهارم نهایی میروند و میتوانند با دو نتیجه خوب در بازیهای ماه آینده امیدهایشان را حفظ کنند و این تیم جوان هرچه بیشتر در کنار هم بازی کند، بهتر میشود.