پریسا غفاری/ دو مربی خارجی برای بسکتبال؛ در کمتر از ۱۰ روز، ابتدا سرمربی یونانی تیم ملی بسکتبال معرفی شد و بعد مربی‌ مونته‌نگرویی برای تیم‌های پایه. درحالی‌که هیچ‌یک از آنها، رزومه چشمگیری ندارند. رزومه آنها تنها در این حد است که سابقه دستیاری در تیم‌های ملی را داشته اند یا در کشورهای اروپایی کار کرده‌اند. بسکتبال و خیلی از رشته‌های ورزشی ایران نیاز به مربی خارجی دارد، ولی اینکه مربیان خارجی با چه کیفیتی یا چه سوابقی جذب می‌شوند مهم است! هر چند شرایط مربیان را باید در کوران کارشان ارزیابی کرد و آنچه را که قرار است به بسکتبال ما اضافه کنند، معیار ارزیابی آنهاست که آن هم زمان‌بر است. در بازه زمانی دوسال‌ونیمه ریاست جواد داوری در فدراسیون بسکتبال، پروسه تغییرات و جابه‌جایی نیمکت مربیگری تیم‌های ملی بسکتبال ایران، بیشتر شد؛ رئیسی که تحقق رؤیای نسل‌سازی را با مربیان خارج از مرزها جست‌وجو می‌کند. او اول سعید ارمغانی را با شعار جوانگرایی از مجارستان به ایران آورد وکنار ارمغانی، زلاتکو یووانویچ صرب قرار گرفت، اما تنها دو بازی بود و رفت. بعد از مدتی مهمت بچیروویچ آمد که گفتند مرد اسلوونیایی مدیر فنی تیم ملی است اما او هم تنها دو، سه سفر کنار تیم ملی بود. شعار جوانگرایی با ارمغانی به دلیل اختلافاتی که یکی از ملی‌پوشان رقم زد و البته فشار اطرافیانش به جواد داوری، ظرف یک سال رنگ باخت. مربی ایرانی مقیم مجارستان رفت و هاکان دمیر در مسیر جام جهانی و بازی‌های آسیایی، هدایت تیم ملی را برعهده گرفت. سرمربی ترکیه‌ای، همکارانش را به فدراسیون تحمیل کرد و بعد از یکسال، با عملکردی پرانتقاد و نتایجی ضعیف او هم به کشورش برگشت. بعد از ارمغانی و مربی ترکیه‌ای حالا نیمکت تیم ملی بسکتبال به یونان رسیده است به استثنای مربیانی از صربستان یا اسلوونی که مشخص نشد چرا آمدند و چرا رفتند؟ حالا مربی برزیلی تیم سه نفره، مربی صربستانی تیم جوانان ایران، مربیان یونانی برای تیم‌های ملی زنان و مردان ایران و مربی مونته‌نگرویی را برای استعدادپروری داریم. با تجربیات دو سال و نیم گذشته و نیمکت متزلزل تیم ملی هر روزی که از فعالیت این افراد می‌گذرد باید منتظر خداحافظی آنها از ایران هم بود، چرا که فدراسیون در این زمینه و سایر بخش‌ها، ثبات قدم نداشت و نیمکت تیم ملی را متزلزل کرد.