اربعین حسینی نماد مبارزه علیه ظلم و بی‌عدالتی
عشق به امام‌حسین(ع) همچون مغناطیسی، هر ساله در موسم اربعین، آزادگان جهان را دور خودش جمع می‌کند؛ میهمان‌های این مسیر فقط شیعیان ایران، عراق، خاورمیانه و آسیا نبوده و زائرانی با گرایش‌های دینی متفاوت یا حتی آنهایی که دینی ندارند از کشورهای مختلف حضور دارند. یکی از کسانی که در راهپیمایی بزرگ اربعین حسینی در سال 1402 شرکت کرد، نوه نلسون ماندلا، رهبر مقاومت داخلی علیه آپارتاید و نخستین رئیس‌جمهور آفریقای‌جنوبی بود؛ وولیولیله مندلا ماندلا درباره حضورش در این مراسم نوشته است: حضور در کربلا و عراق برای ما مایه افتخار است؛ جایی که امام حسین(ع) و مردم عراق علیه ظلم و سرکوب ایستادگی کردند. ما به عنوان مردم آفریقای‌جنوبی فرزندان همان رنج‌ها و گذشته پر از ظلم و بی‌عدالتی هستیم. ما به عنوان مردم آفریقای‌جنوبی اگر بخواهیم آفریقایی خالی از استعمار ببینیم، باید در هر تریبونی درباره پایان استعمار غرب در صحرای بزرگ آفریقا سخن بگوییم. به همین خاطر حضور ما اینجا در کربلا، برای تداعی کردن نقش امام حسین(ع) در مبارزه خود بسیار مهم است تا بتوانیم الهام‌بخش مبارزات فلسطینیان باشیم.
او این راهپیمایی را این‌گونه توصیف کرده است: زیبا و شگفت‌انگیز است که شاهد رویدادی (اربعین) باشیم که مردمی نه فقط از داخل یا همجوار عراق به سوی امام حسین(ع) پیاده‌روی می‌کنند، بلکه زائرانی از کشورهای دور نیز برای زیارت امام حسین(ع) می‌آیند که به نماد مبارزه علیه ظلم، سرکوب و بی‌عدالتی تبدیل شده است.

این پیاده‌روی ارزش‌های انسانیت را احیا می‌کند
«جان شاک» کشیش و رئیس یکی از کلیساهای امریکا تصمیم گرفت با سفر به کربلا، از نزدیک و با چشم خود راهپیمایی بزرگ اربعین حسینی را مشاهده کند. او برای اینکه این حادثه بزرگ و رسانه‌ای را مستند‌سازی کند، «جان شتانزلی» از بارزترین روزنامه‌نگاران امریکایی را نیز در این سفر همراه خود برد. وی درباره این سفر نوشت: «امریکایی‌ها در مورد اسلام اشتباه فکر می‌کنند. آنها فکر می‌کنند اسلام دینی نادرست است، اما من همزمان با پیاده‌روی، همه مراسم‌ دینی و مذهبی که مسلمانان در این پیاده‌روی برگزار می‌کنند، با سند و مدرک و تصویر، مستند‌سازی کرده‌ام. این مراسم ارزش‌های انسانیت را احیا می‌کند. من هر هفته در کلیسا سخنرانی می‌کنم. این‌بار آنچه با چشم خود دیده‌ام، در سخنرانی‌ام در روز یکشنبه برای ملت امریکا بیان خواهم کرد. همچنین تأکید می‌کنم ملت عراق یک ملت دوستداشتنی و میهمان‌نواز هستند.» نکته دیگر از این سفر این بود که این کشیش امریکایی در صفحه شخصی خود در فیسبوک به پذیرایی از زائران پرداخته بود. او نوشته بود: «شما در طول زیارت اربعین حسینی در عراق گرسنه نمی‌مانید.»

صهیونیست‌ها دوست ندارند این راهپیمایی در جهان شناخته شود
«علی سلام» خبرنگار امریکایی است که سه بار تجربه حضور در مراسم پیاده‌روی اربعین حسینی را داشته و از این سفر خود این‌گونه نوشته است: «رژیم صهیونیستی بیش از ۵۰۰ سلاح هسته‌ای در اختیار دارد و هرگز به فکرش هم خطور نکرده که از آنها برای حمله به اروپا استفاده کند بلکه آنها را برای حمله به همین منطقه در نظر گرفته است و شاید روزی آن را برای کشورهای آفریقایی هم استفاده کند و جالب است غرب هرگز در این مورد نگران نشده؛ تنها چیزی که غرب به آن توجه می‌کند این است که ایران به سلاح هسته‌ای دست نیابد، ایران به انرژی هسته‌ای دست نیابد تا نتواند اقتصاد خود را قوی‌تر کند. به نظر من نگرانی اصلی در جهان، صهیونیست‌ها هستند. صهیونیست‌ها اصلاً دوست ندارند راهپیمایی اربعین در جهان شناخته شود. مردم غرب امروز تشنه دریافت شناخت از چنین حرکت‌هایی هستند، چون این روزها قلب‌های آنها نیاز دارد که درباره حرکت‌های راستینی مانند پیاده‌روی اربعین و معنای واقعی آن بداند؛ بنابراین این حرکت می‌تواند عطش جهان را سیراب کند ولی غربی‌ها اصلاً نمی‌خواهند اربعین به عنوان یک فرهنگ شناخته شود. آنها نمی‌خواهند مردم از چهار گوشه جهان به این حرکت بپیوندند.»

تبدیل پادگان اشرف به موزه
حامد خسروشاهی فعال فرهنگی در سفر به عراق از پادگان اشرف بازدید کرده و دراین باره نوشته است بازدید ازاین پادگان راحت‌تر از آنچه فکر می‌کردم هماهنگ شد. سر راه کرکوک به بغداد، نرسیده به شهر خالص در استان یالی، رسیدیم به این پادگان که نامش شده است پادگان شهید ابومنتظر المهداوی.
مسجد فاطمه‌الزهرا پادگان که از ابتدا با همین نام ساخته شده، عجیب بود. نمای بیرونی به شکل یک مسجد تراز! و نمای داخلی به شکل یک سوله با امکان کاربری‌های متفاوت! مثل ذات مجاهدین (منافقین).
از عجایب دیگر دیدن مینیاتورهای حافظیه و سعدیه و پل اهواز بود. میل بازگشت به وطن در دولت خیالی مجاهدان می‌طلبید که نمادهای وطن در اشرف ساخته شود. در این میان میدان آزادی اشرف تخریب شده، اما باقی بناها در حال تخریب هستند.
یک مدرسه ۲۴ساعته برای کودکان و نوجوانان، از اجزای اصلی اشرف بود. پدری که در یک ازدواج ایدئولوژیک مادری را باردار می‌کند و مادری که بعد ۹ماه وضع حمل به محض تولد، نوزاد را تقدیم اهداف سازمانی می‌کند و کودکی که توسط مربیان از همان بدو تولد یک سرباز برای اهداف مسعود و مریم تربیت می‌شود.
و سرانجام؟ هیچ! بعد عمری وطن‌فروشی، پیر شوی و در آلبانی پشت کامپیوترها، کامنت بنویسی! وطن‌فروشی حتی در ازای میلیاردها تومان و دلار، هیچ نمی‌ارزد! اشرف موزه عبرت است برای این گزاره.
من به‌جای مسئولین ایرانی بودم، حداقل بخشی از این پادگان خیلی بزرگ را موزه می‌کردم و در حفظ نمادها و بناهای اصلی می‌کوشیدم.