رئیس جامعه هتلداران از گزینه پیشنهادی برای وزارتخانه میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی خواست تا از بدنه کارشناسی و افراد با تجربه وزارتخانه استفاده کند. جمشید حمزه‌زاده در گفت‌و‌گو با رسانه‌ها انتخاب سیدرضا صالحی‌امیری، وزیر پیشنهادی را برای صنعت گردشگری مفید دانست و پیش‌بینی کرد پس از گرفتن رأی اعتماد مجلس شورای اسلامی، با توجه به سوابق فرهنگی، تعامل و ارتباطات گسترده گزینه پیشنهادی با دولت، حاکمیت و دستگاه‌های مرتبط، فعالان این حوزه شاهد توسعه و رونق بیش از پیش در صنعت گردشگری کشور باشند.
ایران از ظرفیت ویژه‌ای در صنعت گردشگری برخوردار است.کارشناسان حوزه گردشگری اعتقاد دارند با توسعه زیرساخت‌ها و استفاده از متخصصان این حوزه می‌توان از جاذبه‌های متعدد گردشگری استفاده حداکثری را داشت. رئیس جامعه هتلداران کشوراعتقاد دارد وزیر پیشنهادی میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی گزینه مناسبی برای این وزارتخانه است؛ چرا که او می‌تواند با استفاده از ارتباطات گسترده‌ای که با نهادهای حاکمیتی و نظارتی دارد امور فرابخشی را به بهترین شکل ممکن پیش ببرد. حمزه‌زاده مسیر ایران در حوزه گردشگری را مثبت ارزیابی می‌کند و می‌گوید با انتخاب صالحی امیری این مسیر قطعاً تداوم خواهد یافت. او درباره انتصاب معاونان وزارتخانه میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی نیز می‌گوید: هر یک از سه معاونت این وزارتخانه در واقع یک وزارتخانه مجزا محسوب می‌شود و با توجه به اینکه بخش عمده مأموریت‌ها فرابخشی است، کسی به‌عنوان سکاندار باید انتخاب شود که دارای قدرت و ارتباطات گسترده در بدنه دولت و حاکمیت باشد.

لزوم استفاده از نیروهای متخصص
در وزارتخانه
رئیس جامعه هتلداران کشور با ارائه چند پیشنهاد به گزینه پیشنهادی این وزارتخانه، گفت: ایشان بهتر است در انتصاب معاونان و مدیران مربوطه از بدنه کارشناسی و افراد باتجربه وزارتخانه استفاده کند. بدنه وزارتخانه چه در حوزه گردشگری چه سایر حوزه‌ها افراد با تجربه زیادی دارد و استفاده از این افراد کمک زیادی می‌تواند بکند تااینکه کسی از بیرون بیاید و تازه بخواهد با امور آشنا شود.
او با تأکید بر ضرورت توجه جدی به بخش خصوصی و تقویت تشکل‌ها، افزود: بخش خصوصی و تشکل‌ها بازوی وزارتخانه در راستای توسعه گردشگری و رفع موانع محسوب می‌شوند. برنامه هفتم توسعه نیز بر تقویت تشکل‌ها تأکید دارد و برای تفویض اختیارها به این بخش دست را باز گذاشته است که باید مدنظر وزیر جدید میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی قرار گیرد. حمزه‌زاده تأکید کرد که تشکل‌های حرفه‌ای و غیرحرفه‌ای باید از یکدیگر تمییز داده شوند. او توجه نکردن به این نکته را در عدم شکل‌گیری ساختاری منسجم و درست، مهم دانست و افزود: برنامه هفتم توسعه وضعیت را مشخص کرده است و براساس قانون، تشکل‌هایی باید تقویت شوند که جنبه منطقی بودن را دارا باشند.
 
ضرورت توجه به بخش خصوصی
حرمت‌الله رفیعی، رئیس انجمن صنفی دفاتر خدمات مسافرت هوایی و جهانگردی ایران نیز در گفت‌و‌گو با «ایرنا» با اشاره به نامه خود به ریاست جمهوری درباره ضرورت توجه به تخصص‌گرایی و شایسته سالاری در انتخاب گزینه وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی، گفت: به اعتقاد من در میان گزینه‌هایی که برای وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی مطرح بود، سیدرضا صالحی امیری از بقیه شایسته‌تر و موجه‌تر بود، این نظر شخصی من و صنف دفاتر خدمات سفر است، البته شاید بقیه صنوف گردشگری هم او را قبول داشته باشند. او گزینه پیشنهادی را شایسته دانست و تأکید کرد: با شناختی که از «سیدرضا صالحی امیری» دارم، اگر وزیر میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی شود پای مطالبه و کار بخش خصوصی گردشگری می‌ایستد تا به نتیجه برسد. او هم معتقد است صنعت گردشگری بدون بخش خصوصی راه به جایی نمی‌برد. ۹۰ درصد صنعت گردشگری دست بخش خصوصی است. با این حال ۹۰ درصد تصمیم‌گیری توسط دولت - که فقط ۱۰ درصد این بخش را بر عهده دارد - صورت می‌گیرد. ایراد کار همینجاست که گردشگری به آن جایگاه خود نرسیده، ۱۰ درصد برای ۹۰ درصد تعیین تکلیف می‌کند. وی ادامه داد: ۹۰درصد صنعت گردشگری ما با شاخص‌های استاندارد مطابقت ندارد. دولت برای حوزه گردشگری که ۹۰ درصد مسئولیت آن بر عهده بخش خصوصی است تصمیم می‌گیرد؛ خواسته ما از وزیر پیشنهادی میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی این است که بدون در نظر گرفتن سهم ۹۰ درصدی بخش خصوصی نمی‌توانیم راه به جایی ببریم.

نجات گردشگری از نابودی
رفیعی معتقد است صنعت گردشگری در ایران در این چند سالِ تحریم و کرونا تا مرز نابودی رفته است. اگر الان به رشد ۱۰۰ درصدی هم رسیدیم حیرت‌انگیز است، زیرا صنعت گردشگری ما از بین رفته بود، ورشکسته بود، رشد و رونق را از صفر شروع کردیم.
وی همبستگی میان دولت و بخش خصوصی، دولت و صنعت گردشگری و همچنین صنعت گردشگری و دانشگاه را ضروری دانست و گفت: این چرخه باید کامل باشد، این روابط باید نزدیک و تنگاتنگ باشد، برای هر تصمیمی باید همه اجزا با هم مشورت کنند؛ اگر صنعت و دانش (گردشگری و دانشگاه) با هم مأنوس باشند و با هم حرکت کنند قطعاً علم و عمل با هم ترکیب عالی ایجاد می‌کند اما متأسفانه تاکنون بین دانشگاه، بخش خصوصی و بخش دولتی نتوانسته‌ایم تعامل خوبی ایجاد کنیم.