حمیدرضا عرب
خبرنگار

توقع دارید همه داوران با این حجم از نابرابری‌ که در میزان درآمد‌های سالانه‌شان با نازل‌ترین بازیکنان حاضر در لیگ برتر وجود دارد، در صحت و سلامت قضاوت کنند و به قول معروف دست هیچ‌یک از آنها خط نخورد و وسوسه نشوند؟! بی‌تعارف توقع بی‌جایی است و هراندازه که جامعه داوری را پاک، زحمتکش و سرشار از اراده نهفته برای اجرای عدالت بدانیم، بازهم ممکن است معدود افرادی راه را کج بروند و چالش‌هایی به بار آورند. نابرابری درآمد داوران با بازیکنان فوتبال و فاصله عجیب و غریب دستمزدها، حتی داورانی که در همه این سال‌ها پاک و بدون کوچکترین لغزش وارد صحنه شده‌اند را نیز دست‌کم از لحاظ روحی و روانی در شرایط نامناسبی راهی مسابقات لیگ برتر خواهد کرد و حتی اگر همه داوران قضاوت‌های عادلانه‌ای از خود به‌جا بگذارند و وسوسه برخی وعده‌ها نشوند، بازهم این ناعدالتی از بعد روانی روی عملکرد آنها تأثیر خواهد گذاشت.
 تردید نکنید اگر فدراسیون فوتبال سازوکاری را بیندیشد که دستمزد مکفی به داوران پرداخت شود، نه‌تنها شأن و شخصیت این قشر زحمتکش حفظ خواهد شد، بلکه شاهد قضاوت‌های مطلوب‌تری از داوران خواهیم بود. داوری که با کمترین دریافتی ممکن و در شرایطی که شغل اصلی‌اش قضاوت نیست و در مکان‌های دیگری نیز مشغول به کار است، روانه بازی‌های سخت و حساس لیگ برتر می‌شود، حتماً بازدهی مناسبی نخواهد داشت و ناخودآگاه قادر به برجا گذاشتن یک قضاوت صحیح در صحنه رقابت‌ها نخواهند بود.
 روح داوری قطعاً صاف و صیقلی است اما به مرور زمان وقتی یک داور تبعیض‌های حاکم بر دایره فعالیت خود را با گوشت و تن لمس می‌کند، از لحاظ کارایی دچار افت روحی و فنی می‌شود و نتیجه آن می‌شود که در یک فصل فوتبالی ده‌ها و بلکه صدها مورد تصمیم اشتباه از آنها به ثبت می‌رسد که در نتایج لیگ برتر اثر مستقیم می‌گذارد.
درگذشته که نه وی‌ای‌آر در فوتبال حاکم بود و نه از هدست برای هماهنگی بیشتر استفاده می‌شد، داوران با وجود نداشتن تکنولوژی امروز عملکرد مطلوب‌تری داشتند اما در عصر کنونی با اینکه امکانات جانبی بیشتر شده، اما همچنان شاهد اشتباهات متعدد هستیم و حتی سابقه داشته داوران ایرانی در استفاده از کمک داور ویدیویی نیز دچار خطا شده‌اند که دلیل این مسائل علاوه بر آموزش‌های ناکافی از سوی کمیته داوران فدراسیون فوتبال، بی‌توجهی در مقابل شخصیت‌سازی برای داوران بوده است.
 داوری که برای قضاوت بازی‌های گرانقیمت‌ترین باشگاه‌ها و بازیکنان، زیر 10 میلیون تومان دستمزد می‌گیرد، قاعدتاً نباید جز انگیزه شهرت به هدف دیگری وارد کارزار شود که البته بسیاری بعد از رسیدن به معروفیت نیز تا حد زیادی وابستگی خود را از دست می‌دهند و دچار یأس و ناامیدی می‌شوند.
مهدی تاج، در قامت رئیس فدراسیون فوتبال اگر می‌خواهد تحولی اساسی در کیفیت داوری‌های لیگ برتر ایجاد کند، ابتدا باید دستمزد داوران را به‌روز کند و بعد سراغ تجهیز ورزشگاه‌ها به دستگاه‌های وی‌ای‌آر برود. نقطه خودباوری و ارزش‌گذاری به جامعه داوری در واقع همین‌جا است و حتی اگر فدراسیون فوتبال در تصمیمی شجاعانه برای داوران لیگ برتر به ازای هر بازی نفری 50 میلیون تومان دستمزد در نظر بگیرد، رقم نهایی قابل‌توجهی نخواهد شد و در عوض این قشر با انگیزه بیشتری در میدان‌های لیگ حاضر می‌شوند و ایضاً کمتر عاملی می‌تواند با پیشنهادهای خارج از عرف داوری را در فوتبال ایران وسوسه و اغوا کند.