به گزارش خبرنگار حوادث «ایران»، این مرد سال 1398 همسرش را پس از یک اختلاف شدید و درگیری در خانه به قتل رسانده و پس از مثله کردن جسد، آن را در بیابان رها کرده بود.
وی در تشریح ماجرا به مأموران گفت: پس از فوت پدرم مشکلات ما بیشتر شد؛ همسرم هر روز به من فشار می‌آورد که باید سهم ارثم را از خواهر و برادرانم بگیرم. از آنجا که من مشکلات اعصاب و روان دارم و چندی پیش هم حدود 3 ماه در بیمارستان بستری بودم، همسرم تهدیدم می‌کرد که اگر ارثت را نگیری، دوباره در بیمارستان روانی بستری‌ات می‌کنم.
من هم از شدت عصبانیت گلویش را فشار دادم تا خفه شد. از ترس اینکه دخترم به خانه برگردد و جسد مادرش را ببیند، او را تکه تکه کردم و در کیسه‌های نایلونی انداختم و داخل ماشین گذاشتم و بعد به اطراف لواسان رفتم و هر قسمت را در منطقه‌ای انداختم تا پیدا نشود. به خانه برگشتم و خانه را تمیز کردم اما چند قطره خون روی دیوار و فرش باعث شد تا دخترم متوجه ماجرا شود.
 
نظریه پزشکی قانونی
با اعتراف‌ تکان دهنده متهم، وی با دستور قضایی برای بررسی صحت روانی به پزشکی قانونی فرستاده شد و کارشناسان این سازمان پس از معاینات لازم در گزارشی، جنون وی را در همه مراحل جنایت تأیید کردند.
با اعلام این گزارش، دستور بستری شدن متهم در بیمارستان روانی صادر و پرونده برای رسیدگی به شعبه دوم دادگاه کیفری یک استان تهران فرستاده شد.
 
در دادگاه چه گذشت
در جلسه رسیدگی به این پرونده اولیای دم که قبلاً درخواست قصاص  کرده بودند، گفتند حالا که کارشناسان پزشکی قانونی جنون او را تأیید کرده‌اند، ما هم تابع قانون هستیم.
ضمن اینکه متهم به خاطر بستری بودن در بیمارستان روانی در جلسه حاضر نبود و قضات پس از بررسی پرونده و مدرک‌های موجود، وی را به خاطر جنایت بر میت به پرداخت یک دهم دیه محکوم کردند.