کیمیا نوری در گفت‌و‌گو با «ایران» از تازه‌ترین اثر خود می‌گوید
چالشی به نام«جزیره»
نگار امیری
خبرنگار
نمایش «جزیره» به نویسندگی، تهیه‌کنندگی و کارگردانی کیمیا نوری از یکشنبه دهم تیرماه اجراهای خود را برای مدت محدودی در سالن شماره 1 خانه نمایش دا آغاز کرده است. کیمیا نوری، نویسنده، بازیگر و کارگردان نمایش «جزیره» این نمایش را پاسخ به سؤالاتی می‌داند که انسان برای رسیدن به مفهوم آزادی یا ماندن در اسارت در ذهن خود مرور کرده و به واسطه آن تصمیم می‌گیرد.
در خلاصه داستان این نمایش آمده است: «پس از سقوط هواپیما چند نفر از مسافران در جزیره‌ای گرفتار شده‌اند در جایی که برای بعضی‌ها به معنای آزادی است و برای بقیه اسیری، هر کدام از آنها برای رفتن یا ماندن یا ادامه زندگی در آنجا دچار چالش‌هایی می‌شوند و کم کم به شرایط عجیب جزیره پی می‌برند.»
نوری درباره فکر و ایده اولیه‌ای که باعث نگارش نمایشنامه «جزیره» شده است، گفت: یکی از دغدغه‌های همیشگی من که در تمامی نوشته‌هایم به آن توجه دارم چگونگی حل کردن مشکلات در زندگی بشر است. از جمله سؤالاتی چون این: «آیا تفکر فردی راهکار مؤثری می‌تواند باشد؟ یا همیشه اعمال قدرت یا طرز تفکر نسل‌های قبل پشتوانه امن‌تری هستند؟» این سؤالات از مهم‌ترین مسائلی است که در زندگی فردی و جمعی بشر تأثیر گذاشته و خواهد گذاشت و برای من از با اهمیت‌ترین موضوعاتی به شمار می‌آید که می‌توان به آن توجه داشت چراکه نقش تأثیرگذاری در روند زندگی فردی و اجتماعی افراد دارد.
او ادامه داد: من برای به چالش کشیدن سؤالات ذکر شده و رسیدن به چیستی و چرایی آنها به نگارش نمایشنامه «جزیره» پرداختم و آن را برای اجرا روی صحنه آماده کردم. «جزیره» در مرزی بین خشکی و آب شکل می‌گیرد و این مکان جایی است که می‌توان در آن آزادانه زندگی کرد یا در آن اسیر شد. ایده اصلی نگارش این نمایشنامه از اینجا در ذهن من شکل گرفت.
این هنرمند افزود: داستان «جزیره»به زندگی چهار شخصیت متفاوت با شغل‌های گوناگون و طرز تفکر مختلف اشاره دارد که پس از بروز حادثه سقوط یک هواپیمای مسافربری از این حادثه جان سالم به در می‌برند. حال در این شرایط آنچه برای ادامه زندگی این افراد اهمیت دارد، این موضوع است که آنها در تقابل باهم و گاهی در مسیر همفکری با یکدیگر چه تصمیمی برای ادامه حیات و روند زندگی خود در این جزیره خواهند گرفت؟ در واقع «جزیره» برای من نمادی از یک جامعه بسیار کوچک با افرادی متفاوت است. اجتماعی که در مرز بین پذیرفتن، ساختن یا فرار کردن قرار گرفته‌اند و برای آینده خود تصمیم می‌گیرند.
این بازیگر و کارگردان تئاتر با اشاره به روند تمرین و اجرای نمایش توضیح داد: من برای تولید و اجرای «جزیره» به عنوان دومین پروژه کارگردانی‌ام چالش‌های عجیبی را پشت سر گذاشتم و طی اتفاقات غیرمترقبه عجیبی که برای کار افتاد مجبور بودم در هفته‌های پایانی تمرکزم را بیشتر در موارد تهیه کار بگذارم و با اقشار مختلف سرو کله بزنم که به نظرم یکی از سخت‌ترین مسائل همین مبحث همراه شدن و گفتمان با افراد متفاوت برای به نتیجه رسیدن یک پروژه هنری است. اما در این میان با وجود بازیگران همدل و همراهی که کنار خود داشتم، توانستم این تئاتر را به صورت گروهی و به بهترین شکل خود به اجرا برسانم.
او با بیان اینکه طراحی صحنه و لباس ارتباط مستقیمی در القای بهتر مفهوم نمایش به مخاطبان دارد، گفت: قطعاً طراحی صحنه و لباس نقش ویژه و بسیار مؤثری در ارتباط تماشاگر با اجرا دارد. اگر نشانه‌های ساخته شده توسط این دو عنصر مهم نمایشی بدرستی شکل بگیرد و با آنچه کارگردان و گروه نمایشی در ذهن دارد منطبق باشد، تماشاگر نیز با آن ارتباط برقرار کرده و می‌تواند در درک بهتر اثر نمایشی از آنها بخوبی بهره‌مند شود.
نویسنده و کارگردان نمایش «جزیره» مطرح کرد: پرداختن به موضوعاتی که جزو چالش‌های بزرگ انسانی به شمار می‌آیند به زبان طنز می‌تواند در همراهی مخاطب با یک اثر نمایشی مؤثر باشد. از آنجایی که عموم جامعه به سخره گرفتن و خندیدن به مشکلات را به تأمل کردن در مسائل ترجیح می‌دهند، من ژانر کمدی را که می‌تواند همراه با پارادوکسهای زیادی باشد برای کار انتخاب کردم.
او با بیان اینکه بازی و کارگردانی همزمان با چالش‌های زیادی روبه‌روست، درباره مدیریت همزمان این دو مورد گفت: خوشبختانه برای بهبود روند بازیگری و کارگردانی همزمان با بازیگران در مورد تحلیل شخصیت‌ها صحبت می‌کردیم و اتودهای مختلفی را برای رسیدن به نتیجه نهایی بررسی می‌کردیم. البته همراهی آقای بورژین عبدالرزاقی به عنوان مشاور کارگردان در این مسیر نقش بسزایی داشت و کمک زیادی به من کرد تا بتوانم این چالش ر ا بخوبی مدیریت کنم. نوری در پایان سخنانش گفت: شاید زندگی مانند جزیره‌ای باشد یا حتی برزخی که آدم‌ها بدون در نظر گرفتن شرایط جغرافیایی و جایگاه خود می‌توانند در آن معنای درست زندگی و هدف خود را پیدا کنند و اگر در جایی باشند که قانون و علمی هم نبود، آنها بتوانند با عقل و منطق خود راه درست را پیدا کنند.