زیست بوم - ثبت ملی چهار روستا و سه شهر صنایع دستی ابلاغ شد. پرونده هفت شهر و روستای صنایع دستی از چهار استان کشور با توجه به معیارها و استانداردهای این نوع ثبت در جلسه شورای راهبردی انتخاب شهرها و روستاهای ملی صنایع دستی مورد بررسی قرار گرفت. رشد تولید، تعداد کارگاه‌ها و استادان فعال، امکانات توسعه، آموزش و ترویج رشته‎‌های مورد نظر از جمله معیارهای مد نظر بود. «بفروئیه» در استان یزد به‌عنوان شهر ملی موتابی معرفی شد. موتابی با استفاده از موی بز و چرخ دستی ساده‌ تهیه می‌شود؛ هنری که بیشتر برای بافت چادرهای عشایر و طناب کاربرد دارد. هرچند که این هنر دستی برخلاف روزگاران دور چندان فعال و پررونق نیست ولی در گذشته از غنی‌ترین صنایع بومی محلی این روستا در میبد شناخته می‌شد.
«ممقان»، شهر ملی ممقان‌دوزی شد؛ نوعی از هنر‌های رودوزی‌ سنتی ایران منحصر به خطه آذربایجان شرقی که فقط با نخ ابریشم رنگین، پارچه دبیت و متقال انجام می‌شود. این صنعت در انحصار زنان و دختران خانه‌دار این شهرستان بوده است.
«کوزه‌کنان» روستای ملی سفالگری سنتی شناخته شد. همان‌طور که از نامش پیداست، از مهدهای اصلی سفالگری ایران در دامنه‌های جنوبی ارتفاعات «میشو» است. سفال هایش به دلیل جنس مرغوب خاک رس منطقه و سنت دیرینه سفالگری مردمانش در ایران شهرت دارد. قدمت این پیشه در شبستر دقیقاً معلوم نیست اما می‌گویند که لعاب‌های فیروزه‌ای سفال‌هایش شباهت زیادی به رنگ فیروزه‌ای مسجد کبود ۶۰۰ ساله دارد.
«نجف تراکمه» در استان آذربایجان شرقی، روستای ورنی‌بافی شناخته شد. ورنی، هنر دست عشایر است که باورها و آداب و رسوم منطقه ارسباران در آن بافته می‌شود. 85 درصد عشایر آذربایجان‌شرقی از طریق این هنر با دو قرن قدمت امرار معاش می‌کنند.
«گلستانک» در استان البرز هم روستای ملی سفال و سرامیک شد. «خور» در استان خراسان جنوبی هم به‌عنوان روستای ملی تراش عقیق معرفی شد. خور که از انواع سنگ‌های تزئینی متنوع و انواع عقیق بهره‌مند است پس از ملی شدن به عنوان روستای تراش عقیق، حیاتی دوباره گرفته است. خور در 50 کیلومتری شهر ستان خوسف واقع در حاشیه جاده بیرجند – کرمان قرار گرفته است. «شاهدیه» استان یزد هم شهر ملی نساجی عنوان گرفت.